FanFic.nl

Ellion

dag 1

De volgende morgen was Amu sneller op dat normaal. Ze keek even naar de zonsopgang en besloot toen stil in actie te komen. Ze trok de training aan, die dat Ikuto haar gisteren tegen haar hoofd had gegooid toen dat ze in de immense bibliotheek van zijn moeder stond. Ze had er niets van gezegd, maar was wel zeer verbaasd nu dat het ding gewoon paste.

Ze liep naar buiten toe en begon te rennen. Iedereen zou geschokt zijn geweest als ze haar zagen rennen. Ze had een verbazende goede conditie voor zo een dik kind. Ze rende de ene ronde na de andere en kreeg pas toen dat de zon echt warmte begon uit te stralen druppels zweet op haar voorhoofd. Ook had ze haar ademhaling perfect onder controle. Ze liet zich zachtjes uitbollen en stretchen eerst voordat ze op haar horloge keer.

11 uur en hij is nog niet wakker... ze balde haar handen en liep recht naar zijn kamer toe. Ze smeet zo hard mogelijk de deur open en rukte aan zijn gordijnen. Ze hoorde het woedende gemompel van Ikuto, die zich omdraaide en verder wou slapen. Ze keek hem geërgerd aan en haalde toen diep adem. “Sta op!”� riep ze, maar hij reageerde niet en ze balde haar handen. Ikuto was echter wel al wakker begon te grijnzen toen hij haar hoorde weg wandelen. “luister nu eens heel goed...”� hij spande zijn spieren geschokt op. Hij had gedacht dat ze zou weg gelopen zijn, maar ze klonk dreigend in zijn oor.

“laat me met rust. Jij moet dat lelijke vet van je bestrijden, niet ik.”� gromde hij en ze trok haar wenkbrauw op. “denk je dat echt?”� ze verplaatste zich naar achter en keek hem recht aan. Ze greep zijn dekens vast en hij begon echt te grijnzen, toen dat hij ze van zich af voelde glijden. Die heeft waarschijnlijk nog nooit een jongen gezien... hij kreeg geen reactie enkel een koude “Sta op!”� geschokt keek hij haar aan, maar ze keek niet meer terug.

Ze liep naar de deur en keek nog één keer om. “even voor de duidelijkheid, Ikuto, die idiote trucjes van een schoon lichaam pakken niet bij mij.”� hij balde woedend zijn handen en zag hoe dat ze weg liep. Wacht maar, Dikke. Ik zorg ervoor dat je zou wensen dat je me nooit had beledigd.
Hij was diep beledigd ook al zou hij dat niet laten merken aan haar. Hij stond op en kleedde zich zo langzaam mogelijk op, denkend dat het effect zou hebben op haar, toen dat hij echter terug in zijn kamer zat, zag hij hoe dat ze rondjes rende. Ze was verbazend snel en haar bewegingen waren gecontroleerd.

Hij nam snel een ontbijt en liep naar buiten. Ze stopte bij hem en keek hem enkel aan. “wat?”� vroeg ze kil. “drink! Ik wil niet dat ik je vette lichaam zo dadelijk van de straat moet schrapen!”� gromde hij en ze pakte het aan, de opmerking over haar lichaam negerend. Ze dronk het in 3 slokken leeg en gaf het aan hem terug. “bedankt.”� gromde ze en ze begon opnieuw te rennen. Het water was net op tijd gekomen en nu kon ze er weer voor een poosje tegen.

Ikuto bekeek het heel even en ging zich toen mengen. Zijn intenties waren om haar te breken, maar niets hielp. Hij was verbaasd en kwaad op zichzelf op het einde van de dag. Hij had haar duidelijk onderschat: ze had niet ene keer geklaagd over zijn trainingsmethode, ze had alles gedaan wat hij vroeg en het ook nog eens perfect gedaan. Hij zag hoe dat ze naar haar kamer liep en hij keek haar enkel na. Morgen wordt echter nog erger...

Reacties:

Er zijn nog geen reacties op dit verhaal.