FanFic.nl

The spell of the dead (HP new generation)

Chapter one; Burning scar

Langzaam begon de trein op gang te komen. Alice Sutton keek bedroeft uit het raam, maar rookwolken verstoorden het zicht op perron 9 ¾ . Dit was de eerste keer voor haar, dat er niemand stond om haar uit te zwaaien.
Alice slikte. Haar gedachtes maakten het er niet beter op. Gelukkig zou ze zo haar vrienden weer zien.
Het duurde niet lang voordat de coupédeur open schoof en er twee gezichten nieuwsgierig naar binnen keken.
Alice werd meteen vrolijk en sprong spontaan op.‘Albus Potter! Rose Weasley!’
‘Je ziet er goed uit Alice!’ zei Rose vrolijk en Albus volgde haar de coupé in.
Alice wist dat Rose er niet over zou beginnen. Ze begrepen elkaar volkomen. Albus was zoiezo niet de grootste prater, dus daar maakte ze zich al helemaal geen zorgen over.
‘Ik blijf het jammer vinden dat ik niet bij jullie in de afdeling zit jongens,’ mompelde Rose hoofdschuddend.
‘Ach, beter alleen in Gryffindor, dan met z’n tweeën tussen dat stel hypocrieten van een Slytherins.’
Alice vond haar afdelingsgenoten vreselijk. Ze was samen met Albus bijna nooit in de leerlingenkamer. De groene en kille gloed bezorgden haar altijd de kriebels en de andere Slytherins waren echt dreuzel haters.
‘Ik vraag me af waar Scorpius is,’ mompelde Albus.
Kennelijk had hij weer even genoeg van meiden. Omdat zijn broer meestal met vrienden bezig was in de vakantie, zat hij vaak alleen met zijn zusje Lily. Dan was Rose ook nog vaak bij hem en miste hij Scorpius vreselijk.
Zijn ouders vonden het eerst maar niks. Scorpius was immers een Malfoy. Maar toen ze hoorden dat hij in Gryffindor was beland, hadden ze er wat meer vertrouwen in.
‘Ben je niet in Malfoy Manor geweest?’ vroeg Alice verbaasd.
Albus en Rose keken nu plots allebei ernstig. Alice was er heilig van overtuigt dat er iets ergs aan de hand was.
‘Nou…..’ begon Rose voorzichtig. Het bleef even stil en ze wist blijkbaar niet wat ze moest zeggen.
‘Mijn vader had opeens last van zijn litteken.’ Albus staarde naar buiten.
Alice wist niet hoe ze hier mee om moest gaan. Ze was niet bekend met de problemen van Albus zijn vader.
‘Dat hield vroeger altijd in dat Voldemort in de buurt was.’
Er ging een rilling door de coupé. Voldemort kon niet in de buurt zijn geweest. Hij was dood.
Alice begon te twijfelen. Maar wat als hij nou niet echt weg was? Het kon toch zijn dat hij een manier had gevonden niet te sterven? Dan was het ook logisch dat zijn ouders zich zorgen maakten. De Malfoys waren vroeger altijd aanhangers geweest van Voldemort.
Ze was waarschijnlijk niet de enige die er zo over dacht. De gezichten van Rose en Albus spraken boekdelen.
‘Jullie denken hetzelfde als wat ik denk,’ mompelde Alice.
Haar vrienden knikten. Er volgde een doodse stilte. Voldemort was al jaren lang uit het dagelijkse gesprek verdwenen. Eigenlijk dacht niemand aan hem. Al was Alice er wel van overtuigt dat er ook mensen waren die hem nooit konden vergeten.
‘Wat zeggen je ouders ervan?’
Albus staakte het staren uit het raam en keek Alice een beetje ongemakkelijk aan.
‘James begon weer irritant te doen, toen Al er naar vroeg,’ zei Rose boos, voordat Albus iets kon zeggen. ‘Hij vindt het nog steeds leuk Albus te plagen.’
Alice knikte. Ze mocht James heel erg, maar hij moest en zou altijd beter zijn dan zijn broertje.
‘Hij bedoelt het niet slecht Al.’
Alice leek hier mee het gesprek te eindigen. De rest van de reis waren Rose en Albus stil en dus besloot ze zelf verder ook haar mond maar te houden.

Reacties: