FanFic.nl

A Malfoy Isn't Always Evil

Chapter 13: Eens vijanden altijd vijanden

Chapter 13~Eens vijanden altijd vijanden
Dolf had vreselijk geslapen die nacht en stond dan ook moeizaam op. Het was nu 4 september. Hij was nu al drie dagen op Zweinstein geweest, maar sindsdien liep het eigenlijk mis. Wat er gister gebeurde, hij had er gewoon over gepiekerd. Niet omdat het Danny was, maar omdat hij nooit de bedoeling had om iemand per ongeluk pijn te doen. Hij kon de blik van Luthien niet uit zijn hoofd krijgen, hoe ze had gekeken toen ze hem opmerkte nadat het gebeurd was met Danny. Het was zaterdag dus op zich hoefde hij niet vroeg uit de veren, maar nu nog verder slapen dat kon hij niet. Hij liep naar beneden, nog steeds in zijn pyjama, en ging zitten op de bank. Hij staarde naar de haard die uit was. Dolf pakte zijn toverstaf en richtte die op de haard. ‘’Incendio’’. De haard sprong direct aan. Dolf gooide er een blok hout bij. Hij staarde afwezig voor zich uit, eigenlijk met geen gedachte.

‘’En wat zit jij hier sip’’? Hij dacht dat het de stem van Sanny was maar het was de stem van Samantha. ‘’Hey’’. Hij glimlachte even richting haar. Hij wilde haar vraag beantwoordden maar ze sprak al verder.’’Als het gaat over gister tijdens de duelleerbijeenkomst, je had hem geen eens hard geraakt. Hij stelt zich gewoon aan, zoals de meeste Griffoendors’’. Ze rolde met haar ogen. Dolf vroeg zich af waar Sanny was. Alsof Samantha de blik kon lezen beantwoordde ze zijn vraag.’’Ze is nog aan het slapen’’. Ze glimlachte even. ‘’Dus je zult het maar even met mij moeten doen’’. Dolf begon even te lachen. ‘’Wat had je vandaag op de planning dan’’? Nu stelde Dolf een vraag aan haar. ‘’Ik had afgesproken met mijn broer in de bibliotheek, ik ga hem bijles geven, geweldig’’. Ze rolde even met haar ogen. Nu Dolf haar beter bekeek zag hij dat ze toch wel op haar broer leek in sommige opzichten. Oké het waren dan tweelingen maar tweelingen hoefden niet altijd op elkaar te lijken. Ze had lang bruin haar en blauwe ogen.

Na nog wat gepraat te hebben, en gemeenschappelijke dingen gevonden te hebben bleek Samantha echt een sociaal mens te zijn. Ze was niet snel verlegen, wat Dolf wel was. ‘’Maar ik ben nu weg’’. Zei ze toen ze een blik gooide op de klok. ‘’Ik zie je nog wel eens Dolf’’. Ze glimlachte even kort en stond toen op, waarna ze de leerlingenkamer verliet. Dolf leunde achteruit in de bank en een half uur later kwam Sanny eraan. ‘’Wat ben jij al vroeg wakker’’. Zei ze even met een glimlach, maar die vertrok toen ze merkte dat Dolf er vermoeid uitzag. ‘’Wat is er’’? Ze ging naast hem zitten en keek hem afwachtend aan. ‘’Gewoon wat ik je gister zei’’.. Ze knikte even.’’Slecht geslapen dus’’. Ze legde vriendschappelijk een arm om hem heen.’’Maak je niet zo druk, anders gaan we gewoon even aan de frisse lucht zo meteen, zal je goed doen’’. Dolf knikte even, frisse lucht deed wonderen. ‘’Goed, afgesproken, als jij je nu gaat omkleden zie ik je in..’’. Ze keek even op de klok.’’Een half uurtje weer beneden’’. Dolf stond op en liep naar boven toe waarna hij zich begon om te kleden.

Na twintig minuten ongeveer was hij klaar en kwam hij weer aan in de leerlingenkamer waar hij Sanny nog niet aantrof. Hij ging zitten op de bank en leunde achterover. Een paar minuten later kwam Sanny aan. Hij draaide zijn hoofd en keek haar aan. ‘’Jij bent langzaam’’. Zei hij met een grijns en stond op. ‘’Nou jullie hoeven je niet op te maken’’. Ze keek hem aan met een grijns. ‘’Maar goed laten we maar gaan’’. Ze trok hem mee de leerlingenkamer uit.

‘’Daar bij het meer in de buurt is een goede plek om even te relaxen’’. Ze wees even een eindje verderop, ze waren buiten. Dolf knikte even en liep met Sanny richting het meer. Nadat ze bij het meer aankwamen staarde Dolf even richting het water. Hij pakte een steen en kaatste die zodat hij sprongen maakte. Dolf en Sanny begonnen te praten en hadden het over van alles en nog wat. ‘’Ik ben geloof ik iets in de leerlingenkamer vergeten..’’. Dolf keek haar vragend aan. ‘’Ik ga het even halen, ben zo terug’’. Ze glimlachte en liep toen weg. Dolf vroeg zich af wat er zo belangrijk was dat ze moest gaan halen. Hij zuchtte en leunde achterover in het gras.

‘’Hey Malfidus’’! Dolf opende zijn ogen en ging rechtop zitten waarna hij zijn hoofd draaide naar diegene die het zei. Het was Danny. Danny? Hij was dus weer beter, raar genoeg. Dolf stond op en keek hem vragend aan. Er kwamen twee andere Griffoendors aan. Dolf zette een stap achteruit toen ze stil bleven staan bij Danny.’’Wacht Malfidus, niet zo angstig, kom eens’’. Dolf keek naar Danny en deed een paar stappen dichter in Danny’s buurt. ‘’Wat is er Potter’’? Hij bleef rustig en keek hem vragend aan, het scheelde nu niet veel afstand meer tussen Danny en hem. Danny deed een stap dichterbij en sloeg met een vuist in zijn maag waardoor Dolf voorover boog en met zijn handen zijn maag vasthield. Hij begon te hoestten. ‘’Je dacht toch niet dat ik gister was vergeten hè’’. Dolf zag dat Danny zijn toverstaf pakte. ‘’Wat dacht je van een duel, opnieuw’’? ‘’Dat je dan weer verliest’’? Danny keek om en zag Matthew staan. ‘’Ach het addergebroed van Zwadderich laat ook zijn kop zien’’? Matthew ging aan de kant van Dolf staan en hielp hem overeind. ‘’Als we het dan wel eerlijk spelen, ik bedoel maar nu is het drie tegen één dat is zelfs laag voor jouw niveau Potter’’. Matthew keek hem doordringend aan.’’Wat dacht je van een drie tegen twee gevecht’’? ‘’Wat jij wilt’’. Snoof Danny.

Drie Griffoendors tegen twee Zwadderaars. Zo stonden ze tegenover elkaar. Dolf richtte zijn staf op Danny en hij op hem. Matthew stond tegenover de twee andere Griffoendors. ‘’Ho ho voordat jullie beginnen laten we het dan heel eerlijk spelen, drie tegen drie’’. Sanny viste haar toverstaf uit haar broekzak en richtte die op een van de twee Griffoendors. Nu begon het duel pas echt, geflits van spreuken gingen rakelings elkaar of raakten een persoon, waardoor die tijdelijk was uitgeschakeld. ‘’Dolf pas op’’! Dolf dook weg en een flits vloog langs hem. ‘’Paralitis’’! De spreuk van Sanny raakte een Griffoendor waardoor die verlamd was. Hij bewoog zich even niet. ‘’Hey hey, kappen’”�!

Twee klassenoudsten kwamen aangerend, Joachim Noot en Rose Wemel. ‘’Kappen zei ik’’! Er kwam een schelle stem uit het kleine tengere lichaam. Dolf keek om en liet direct zijn toverstaf zakken eveneens als de twee Griffoendors buiten Danny. Joachim kon een grijns niet onderdrukken maar overstemde toen zichzelf.’’Matthew, Sanny jullie ook’’. Matthew liet zijn toverstaf zakken maar Sanny hield hem nog steeds op Danny gericht. ‘’Ik wil Potter weer zien janken zoals gister’’. Zei ze met een grijns. ‘’Sanny’’.. Joachim keek haar doordringend aan en Sanny liet met een zucht haar toverstaf zakken. ‘’Jij ook Danny’’. Rose liep naar Danny toe en keek hem aan.’’Van een klassenoudste had ik dit gewoon niet verwacht, ik dacht dat je een stuk volwassener was, en denk maar niet dat ik het nog keer door de vingers zie omdat je mijn neef bent’’! Danny rolde met zijn ogen en stopte zijn toverstaf terug in zijn broekzak. ‘’En laat ik het niet meer zien dat jullie elkaar proberen af te maken’’! Ze keek nu van de Griffoendors naar de Zwadderaars. ‘’Ja.. precies’’. Joachim stond erbij en knikte even afwezig.

Rose vertrok met de Griffoendors en Joachim, Sanny, Matthew en Dolf bleven over. ‘‘Dit is de eerste keer en de laatste keer dat ik jullie mats’’. Joachim keek van Dolf naar Sanny en Matthew. ‘’Ik bedoel ik kan jullie wel altijd vrijuit geven maar als een andere docent er iets van ziet zit ik in de problemen en dat geldt ook voor de andere klassenoudste’’. Hij keek naar Sanny. Zij zuchtte.’’Het is al goed Jo’’. Zei ze met rollende ogen. ‘’Maar ik heb met Sam afgesproken, je redt het alleen Dolf’’? Vroeg ze met een grijns en keek naar Matthew. ‘’We redden ons wel hé Dolf’’. Matthew sloeg met een hand op zijn schouder. Dolf schokte naar voren en keek met een gespeelde glimlach. ‘’Ja..’’. Hij keek toen naar Sanny die met opgetrokken wenkbrauwen keek. ‘’Ik red me wel met Matt hier, ga nu maar’’. Zei hij nu met een echte glimlach. Sanny knikte even. ‘’Oké ik zie je wel later’’. Ze hief nog even een hand op en draaide zich toen om wanneer ze richting de school liep. ‘’Ik ga dan ook maar, nog wat dingen regelen’’. Joachim draaide zich ook om en liep ook richting het kasteel.

‘’Oké en wat gaan wij doen’’? Matthew was te opgewekt voor woorden vond Dolf. ‘’Rondlopen, vandaag is een vrije dag’’. Zei hij schouderophalend. Matthew keek wat verveeld. ‘’We kunnen ook gaan zwerkballen’’? Vroeg hij. Dolf trok zijn wenkbrauwen op. Zwerkballen was geen goed idee, hij had wel eens op een bezem gevlogen maar daar bleef het ook bij. Hij was een ramp met vliegen. ‘’Toverschaak’’? Vroeg hij aarzelend. Matthew dacht na en knikte toen kort.’’Is goed’’. Toverschaak was Dolf niet echt geweldig in maar nog steeds beter als Zwerkbal.

‘’Ik bedoel.. ik weet het niet’’. Ze zuchtte. ‘’Sam, ik weet het gewoon niet’’. ‘’Kom op meid, ik ken je dan niet al te lang maar je ziet het gewoon en hoe je over hem praat, geef het nu maar toe’’! Sam begon te lachen. ‘’Oké ik vind hem leuk..’’. Dolf liep de hoek om met Matthew en merkte Sam en Sanny op. ‘’Heey’’. Zei hij met een grijns en bleef staan. Matthew die het wat later in de gaten kreeg draaide zich weer om en liep terug. ‘’Over wat hadden jullie het net’’? Matthew keek nieuwsgierig van Sanny naar Samantha. ‘’Iets wat jou helemaal niet aangaat Zabini’’. Samantha keek ongeïnteresseerd. ‘’Hey Dolf’’. Zei ze en begroette hem even. ‘’Zullen we dan maar verder gaan’’? Vroeg Dolf aan Matthew, ze waren toch op weg naar de leerlingenkamer. Matthew aarzelde even. ‘’Ga, asjeblieft’’. Samantha keek hem bijna smekend aan. Sanny grijnsde even kort. ‘’Wil je me zo graag weg Reys’’? Matthew keek met een speelse glimlach. ‘’Zij niet alleen hoor’’. Sanny sprong van het muurtje en liep naar hem toe, ze was een stuk kleiner dan Matthew. Matthew bleef staan. ‘’Ik vraag het je niet nog eens Zabini’’. Samantha stond nu naast Sanny. Dolf pakte de arm van Matthew en trok hem half mee. ‘’Tot later schat’’! Riep Matthew hen nog na. Dolf trok hem de hoek mee om. ‘’Ik hoop dat hij het niet tegen mij had’’. Samantha keek hem nog na met een vies gezicht. ‘’Gun je het mij dan wel’’? Vroeg Sanny met opgetrokken wenkbrauwen. ‘’Dankjewel’’. Zei ze sarcastisch.

Matthew en Dolf waren aangekomen in de leerlingenkamer en zaten achter het schaakbord. ‘’Wacht maar af Malfidus ik ben hier geweldig in’’. Matthew knakte met zijn vingers en zette het paard een L-vorm naar voren. Dolf verzette zijn toren en zo ging het potje door totdat Dolf weliswaar won. ‘’Je was..’’? Dolf keek hem vragend aan. ‘’Gewoon een slechte dag’’. Zei Matthew vlug. Dolf begon te lachen.

Na nog een aantal potjes gespeeld te hebben, en bleek dat de ‘slechte dag’ van Matthew zich voortzette kwam Shawn met Raaf de leerlingenkamer in. ‘’Ey Brow’’! Matthew sprong op en begroette Shawn en Raaf. ‘’Ey Dolf, Matt’’. Raaf knikte even kort en liet zich zakken op de bank. Shawn daarentegen ging op een zetel zitten. Dolf keek op naar de ingang in de hoop dat het Sanny was, hij vroeg zich af waar ze bleef. ‘’Was Sanny nog bij je zus’’? Vroeg hij en keek naar Shawn. ‘’Ik zou het niet weten, heb ze niet meer gezien’’. Matthew bleef naar de deur staren. ‘’Gast, ben je geobsedeerd of wat’’? Raaf keek hem vaag aan. ‘’Ja daar heb gelijk in, ik bedoel mijn broer heeft weer eens laten zien waarom hij bijles nodig heeft’’. Er ontstond gelach en Sanny en Samantha kwamen naar binnen toe. Samantha merkte meteen Matthew op die er nog steeds stond. Dit keer negeerden ze hem echter. ‘’Heey broertjelief’’. Zei ze en liep naar Shawn toe. ‘’Ben ik zo slecht in bijles’’? Vroeg hij verbaasd. ‘’Nou’’.. Ze zocht naar woorden. ‘’In Geschiedenis in ieder geval niet maar de rest gaat stukken beter’’! Ze glimlachte even zacht. Shawn keek haar met een niet geloofde blik aan. ‘’Ja hoor.. ik geloof je meteen’’. Zei hij sarcastisch. Sarah keek even betrapt maar op het gezicht van Shawn ontstond een grijns. ‘’Just kidding ik weet dat ik niet de beste ben maar daarom geeft mijn zusterlief me ook bijles’’. ‘’En heb je het met hem nog overleefd’’? Dolf keek op en merkte dat Sanny tegen hem sprak. ‘’Ja hoor, heb hem dik ingemaakt met Toverschaak’’. Zei hij lachend. ‘’Ik had me dag niet’’. Zei Matthew nu geïrriteerd. Sanny knikte overdrijvend. ‘’Ja Dolf Matt had zijn dag niet. Matt dat heb je nooit’’. Van een glimlach wat bij het eerste deel van Sanny op het gezicht van Matthew gevormd was, werd bij de tweede zinsgedeelte een vertrokken glimlach.

Het volgende hoofdstuk wordt twee maanden geskipt, omdat er niet veel in die maanden gebeurt. Alleen dat Dolf al die twee maanden bijna geen contact meer heeft gehad met Luthien maar voor de rest meer met het Zwadderich clubje is omgegaan. Het volgende hoofdstuk gaan we naar Zweinsveld waar ze kerstinkopen gaan doen.

Reacties:

Er zijn nog geen reacties op dit verhaal.