FanFic.nl

het zusje van sneep

de eerste lessen

Melian werd de volgende ochtend. Ze keek om zich heen en kwam tot de ontdekking dat iedereen al weg was. Er lach een briefje op haar nachtkastje.

Melian,
Wij zijn alvast gaan ontbijten. Sorry dat we je niet hebben wakker gemaakt maar je lach zo lief te slapen. We hopen dat dit het goed maakt: Freek wacht als het goed is op je in de leerlingenkamer. Veel liefs Liesbethe en Denise.

Melian kleedde zich zo vlug mogelijk om. Toen ze de trap af liep zag ze dat Freek er inderdaad zat. Ze liep naar hem toe. “Zullen we gaan?”� Freek knikte. “Weet je ik ben echt blij dat ik jullie heb ontmoet. Jullie zijn tenminste echte vrienden.”� Zij Freek blij. Melian grijnsde. Freek klom soepel door het portret gat heen en hielp Melian toen voorzichtig. Ze bleef alleen ergens achter haken en viel zo in Feeks armen. Net op dat moment kwam professor Sneep de hoek om gelopen. Hij keek Melian even aan en liep snel weer terug. Het kon Melian op dit moment even niets schelen wat professor Sneep van haar dacht en zo te zien dacht Freek er het zelfde over. Ze probeerden naar de grote zaal te gaan maar dat viel niet echt mee. Na een tijdje had Melian het gevoel dat ze het hele kasteel wel zo’n beetje had gezien. Melian zuchtte diep toen ze weer een hoek om liepen. Maar deze keer hadden ze meer geluk. Aan het einde van de gang liepen 2 jongens uit de 2de. Die wisten de weg vast wel. En inderdaad dat wisten ze.
Eenmaal in de grote zaal aangekomen ging Melian naast Denise zitten. Ze pakte wat toast en begon er aan te knabbelen. “Lekker geslapen?”� vroeg ze met haar mond vol aan Denise. Ze knikte. Melian keek de zaal rond en zag dat re aan de tafel van Ravenklauw en Huffelpuf al heel wat mensen zaten in vergelijking met Griffoendoor. Ze werd uit haar gedachte gehaald door een stem die riep: “Alle eerstejaars van griffoendoor hier.”� Het was professor Anderling. “Ik deel nu jullie roosters uit”� riep ze toen iedereen bij haar stond. Melian kreeg haar rooster en zag dat ze eerst verweer tegen de zwarte kunst hadden. Toen ze allemaal waren uit gegeten gingen ze samen naar boven om hun boeken te pakken. Op de kamer van Melian was het al een grote puinhoop. “Wat gebeurde er nou eigenlijk op jullie romantische tocht naar de grote zaal?”� Liesbethe keek Melian vragend aan. “Niet zo veel eigenlijk. Freek wachtte inderdaad op me. En toen zijn we samen naar de grote zaal gelopen.”� Ze hadden al hun spullen bij elkaar geraapt en wandelde de leerlingen kamer in. Toen de jongens ook aan kwamen lopen gingen ze naar verweer.
Er stonden al wat mensen te wachten voor het lokaal. Er stond een meisje bij de deur die zo’n grote tas had dat alle boeken die ze nodig had er 3 keer in paste. Ze zag er ook een beetje raar uit: ze had lelijk grijs achtig haar en was veel te lang voor haar leeftijd. Het meisje kreeg het groepje in de gaten en liep meteen naar hen toe. “Ik heet Lisa en jullie?”� ze had echt een debiele stem maar ja ze was misschien wel aardig ook al begon Melian daar aan te twijfelen. Ze moest toegeven dat die Lisa een geboren debiel. Twan stelde iedereen snel voor. Lisa leek tevreden en ging weer bij de deur staan. Ze ging er zo dicht bij staan als maar mogelijk was. Uiteindelijk kwam de professor aan lopen. “Hallo allemaal ik ben professor Lupos”� hij deed de deur open en liep naar binnen. Lisa volgde hem zo snel als ze maar kon. Melian volgde de anderen de klas in. Het was een gewoon lokaal er stonden allen wat rare voorwerpen in. Denise en Liesbethe gingen snel naast elkaar zitten. Melian zag dat Liesbethe naar Freek knikte. Ze draaide zich om en zag dat Twan al naast iemand anders was gaan zitten. “Zullen wij dan maar naast elkaar gaan zitten?”� vroeg ze. “Ja is goed.”� Ze gingen aan een tafeltje zitten. Wat ze echter niet zagen was dat Liesbethe en Denise elkaar goedkeurend de hand schudde en er een brede grijns op Twans gezicht verscheen. “Zo welkom bij verweer tegen de zwarte kunst. Fijn dat jullie allemaal de moeite hebben genomen om te komen.”� Melian vond professor Lupos nu al aardig en als ze goed gokte was de rest van de klas het daar mee eens. “Sla allemaal je boeken dicht (Lisa keek verontwaardigt) en pak je toverstok.”� Iedereen deed wat hij zij. Ze gingen een simpele schildspreuk oefenen. Hij was alleen niet zo simpel. Melian keek om zich heen toen de spreuk voor de zoveelste keer niet lukte. Ze zag dat het niemand lukte. Professor Lupos gaf hier en daar wat aanwijzingen. Ze hoorde Freek zachtjes naast haar vloeken. Melian probeerde het noch eens maar deze keer ging ze alles op alles zetten. Ze sprak de spreuk uit en schrok zich dood er was een zilveren schild voor haar verschenen. Professor Lupos klapte in zijn handen. “10 punten voor griffoendoor.”� Melian keek nog steeds naar haar doorzichtige schild. Freek keek haar verbaast aan. “Kun je het mij ook leren?”� ze knikte en een tijdje later had ook hij het onder de knie. Iedereen was hard aan het werk terwijl zij niets deden. Melian keek het raam uit de gang op en zag Draco staan. Nou ja staan je kan beter zeggen zich zelf verdedigen want een meisje uit Zwadderig die hem probeerde te slaan. Ze stoten Freek aan die wat zat te neuriën en wees op Draco. “Moet je kijken wat daar gebeurd.”� Ze zag dat ook hij er moeite mee had om niet in de lach te schieten.
Na een tijdje zij professor Lupos dat ze mochten gaan. “Melian wil je even hier komen?”� ze liep onzeker op hem af. De professor gaf haar een brief. “Ik heb geen idee wat het is maar ik moest het van Perkamentus geven.”� Ze pakte de brief aan bedankte professor Lupos en ging op weg naar haar volgende les: toverdranken.

Reacties:

Er zijn nog geen reacties op dit verhaal.