FanFic.nl

Oorzaak en Gevolg [TC]

[48] Tom – Itchy Bitchy Mood

‘Tom, waar is... Alles oké?’ Georg kijkt me met opgetrokken wenkbrauw aan als ik briesend de backstageruimte in loop. Een walm sigarettenrook hangt om me heen, komt door de drie sigaretten die ik half heb opgerookt in de gang. Tot mijn spijt ging het brandalarm niet af, dat had misschien mijn woede nog wat kunnen afkoelen.
Ik merk na een aantal seconden dat ik nog altijd niet heb geantwoord, dus schraap ik mijn keel. ‘Kan niet beter. Ken je de akkoorden van Nach dir kommt nichts nog?’ vraag ik terwijl ik een van mijn Gibson gitaren met de band over mijn nek hang. Mijn bloed pompt nog steeds gloeiendheet door mijn lichaam.
‘Natuurlijk,’ zegt hij en slaagt een paar akkoorden aan, ‘I'm awesome like that.’
Ik plof neer in de dichtstbijzijnde zetel en klem mijn linkerhand om de hals van mijn gitaar. Georg komt naast me zitten.
‘Oké, moeilijke. De akkoorden van Rette Mich?’ Hij grijnst breed en stoot met zijn elleboog tegen mijn arm. Enorm geprikkeld en geïrriteerd haal ik meteen met mijn hand uit, een pets volgt en niet veel later wordt zijn wang rood.
‘Tom! Ben je gek geworden?’ Hij springt overeind en fronst diep, zijn hand gaat over zijn wang en tast langs de warme huid.
‘Ik speelde niet een of ander stom spel, Hobbit! Prince Diva heeft Nach dir kommt nichts last-minute nog op de setlist gezet.’ grom ik en sta recht, loop hem voorbij en stop voor de deur.
‘Wacht... Welk nummer is er dan af?’
Ik zucht, open de deur en stap over de drempel. ‘In die Nacht.’ Ik sla de deur achter me dicht.

Ik zit in een hoekje van een gang van het concertgebouw en eigenlijk weet ik niet hoe lang ik al op dat plekje zit. Ik zit maar wat doelloos met mijn vingers langs de snaren te gaan, proberend niet naar bepaalde liedjes terug te grijpen. In die Nacht komt meer dan eens plots boven drijven.
Als ik voor de zoveelste keer voetstappen hoor, heb ik niet eens meer de fut om reikhalzend in de gang te kijken. Als Bill me had willen opzoeken, had hij dat al gedaan.
Het komt me wel als een verrassing als blijkt dat de persoon van de voetstappen écht naar me op zoek is, maar het is niet Bill. Bill heeft geen kort blond haar en is niet klein.
Gustav.
‘Dus hier ben je...’ zucht hij. Hij pakt me bij mijn bovenarm en trekt me overeind, ik houd mijn gitaar beschermend tegen mijn borst. ‘We hebben ons rot gezocht naar je.’
‘Sorry,’ probeer ik schaapachtig te lachen. Woede en pijn zijn een slechte combinatie, en dus verkrampt mijn gezicht in plaats van dat ik lach.
‘We gaan repeteren, kom je mee?’ Ik knik dankbaar. Dankbaar omdat hij ziet dat er iets is maar er niet naar vraagt. Dankbaar dat hij er niet voor zorgt dat ik alles - problemen én maaginhoud - uitspuw en in tranen uitbarst.
Ik loop naast hem de gang door, hij manoeuvreert me zonder problemen naar de backstageruimte en dan het trapje op, het podium op. Meteen word ik verblind door spots, struikel ik bijna over de warboel van draden en krijg ik een heel geluidssysteem in mijn oor gedrukt.
‘Eindelijk,’ moppert David als hij mij in de gaten krijgt. Ik schenk hem één van mijn dodelijkste blikken en ga op mijn plaats staan aan de rechterkant van het podium, iets achter Bill, die helemaal vooraan het podium staat en zijn handen om de microfoon heeft gewikkeld.
Hij kijkt niet naar me om, maakt zijn grip om de micro enkel wat losser en tikt er met zijn vele ringen tegen. Ik scheur mijn blik van hem los en kijk naar beneden, naar mijn gitaar. Als David geen enkele hint wilt, kan hij geen enkele hint krijgen.

Na de repetitie gooit Ulrich, een van onze podiumknechten, me een flesje water toe. Ik schroef de dop eraf en giet het water mijn keel in. Dat heb ik wel verdiend na bijna een half uur non-stop gitaar spelen. Dit was onze laatste repetitie voor de show begint en daarom hebben we enkel de liedjes met de meeste problemen nog eens gespeeld. Nach dir kommt nichts zat daar ook tussen, maar ik gaf geen kik toen we dat speelden.
Voor een van mijn bandleden me kan bereiken, leg ik mijn gitaar in zijn standaard en wandel het podium af. Ik word in de backstageruimte meteen naar de kleedkamer geleid, waar Jessica me meteen van mijn T-shirt ontdoet.
Als ik in mijn normale doen zou zijn, zou ik nu een seksistische opmerking maken. Misschien moet ik dat maar doen ook.
Na even peinzen - en terwijl ze aan mijn broek morrelt - zet ik een grijns op. ‘Ik weet dat ik insanely hot ben, maar je moet me nog niet de kleren zo van het lijf trekken.’
Ze rolt glimlachend met haar ogen en draait zich om naar een rek kleren. Ze overhandigt me een donkerblauwe Karl Kani die ik meteen over mijn benen trek. De stof streelt mijn huid en zit geweldig. Er zijn veel dingen die je kan zeggen van ons styling team, maar niet dat ze geen rekening houden met onze noden.
Ze gooit me een paar sneakers - Nike - toe en gaat dan met haar ranke vingers door een stapel T-shirts. Terwijl ik met mijn gedachten op nul mijn veters begin te strikken, komen de anderen binnen. Georg trekt al zelf zijn T-shirt uit, al schieten zijn ogen met een glanzende blik naar Jessica. Ik moet toegeven, ze is best wel knap. Lange, bruine krullen die over haar schouders heen vallen, strakke skinny jeans die haar benen perfect omsluiten, een zwart truitje dat een beetje naar boven kruipt als ze zich uitstrekt. Ze is het soort meisje waar ik vroeger voor gevallen zou zijn.
Ze drukt een wit met grijs XL shirt in mijn handen en duwt me naar de deur, ik moet eerst mijn definitieve oortje krijgen en de draden moeten onder mijn shirt verstopt worden. Voor ik de drempel over struikel, haak ik mijn blik nog even in die van Bill. Ik denk dat ik net een fractie van een seconde sneller weg kijk dan hij. Ik wil boos zijn op hem - ik gí¡ boos zijn op hem. Als we samen zouden opstaan tegen David zou er niets aan de hand zijn, maar hij laat hem zo doen. Geen woord, niets. Hij hélpt hem zelfs.
Ik begin te praten tegen een van de geluidsmannen die mijn oortje moet bevestigen voor ik mijn temperament weer de bovenhand laat nemen. Als ik zo opgefokt ben, kan ik geen heel concert lang Tom Kaulitz blijven. De fans verwachten grijnzen, blikken, seksistische bewegingen en sekspartijen met mijn gitaar. Dat zullen ze krijgen, en meer. Ik ga de hetero in mezelf weer bovenhalen.

Reacties: