FanFic.nl

Forgotten

In het ziekenhuis

[14]
Mijn vader wist dat het niet lang zou gaan duren voordat ik uit mijn slof zou gaan..
Maar wat ik niet verwachtte was dat hij zomaar de deur uit zou lopen..
Ik keek naar de deur en ik keek naar de vrouw die blijkbaar Simone heette en waarschijnlijk dus ook mijn moeder zou moeten zijn.
Simone stond ook stomverbaasd naar de deur te staren en draaide zich toen tot mij.
Ik vroeg toen maar aan haar of zij mij kon uitleggen wat er nou was want ik snapte er geen hol van..

Simone knikte en begon te vertellen:

Je vader en ik waren ooit getrouwd, daaruit zijn dus 3 kinderen ontstaan.
Een eeneiige tweeling Bill en Tom die zijn nu inmiddels 21 en een dochter genaamd Rain die moet nu 16 zijn zei ze met een glimlach.
Ik knikte alleen maar..
Simone ging verder en vertelde dat mijn vader en zij heel vaak ruzie kregen en dat het huwelijk eigenlijk niet meer te redden was.
Mijn vader ging zich steeds vreemder gedragen en was vaak weg, waardoor zij dus eigenlijk dacht dat hj een ander had maar dat bleek niet waar te zijn..
Toen ik 10 maanden oud was ging zij met Bill en Tom boodschappen doen en mijn vader zou op mij letten, wat ze echter niet wist was dat omdat de scheiding al rond was
Hij achter haar rug om een huis huurde in Berlijn onder een andere achternaam.
Hij had de baby spulletjes allemaal in de auto geladen en jou in de auto stoel gezet en is weg gegaan zonder ook maar wat te laten weten aan Simone.
Dus bij thuiskomst kreeg ik de schrik van mijn leven kreeg toen bleek dat mijn ex weg was met mijn kindje en de spullen van het kindje..
Tom en Bill begrepen er helemaal niks van die waren nog zo jong maar die miste ook hun zusje alleen is dat na al die jaren vervaagd en er is ook niet meer over gesproken door
door mij die inmiddels hertrouwd was..
Ik ben nog wel naar de politie geweest die heeft ook een zoekactie opgezet maar daar was niks uit gekomen en zo moest ik dus verder met mijn leven samen met de jongens..


Ik keek haar aan en vroeg of ze wist dat ik nog leefde in al die tijd.
Simone knikte en zei als moeder zijnde weet je of er wat is met je kind of niet, ook al heb je je kind niet bij je..
Ik keek haar aan en glimlachte voorzichtig.
Mag ik nog wel contact met u houden als ik uit het ziekenhuis ben?
Ja ik zou niet anders willen zei Simone emotioneel..
En je hebt nog 2 broers die je moet ontmoeten he.
Ow ja dat is waar ook, zijn ze aardig??
Ja ze zijn heel aardig, ze zullen in het begin wat voorzichtig zijn maar dat heeft te maken met het feit dat hun niet zomaar mensen kunnen en mogen vertrouwen..
Ik keek mijn moeder schaapachtig aan en vroeg hoe dat kwam..
Zij legde op haar beurt weer uit dat Tom en Bill samen in een band zaten en dat ze nogal beroemd waren.
Ik keek haar nogmaal schaapachtig aan en vroeg welke band dan?
Simone antwoorde met de naam 'Tokio Hotel'..

Ik zei toen ook eerlijk dat ik de band niet kon, want er mocht geen muziek gedraait worden thuis..
Ik keek naar mijn vingers toen ik vertelde dat ik zelfs niet mocht zingen thuis en dat ik binnenkort een nummer op school moest opvoeren.
Simone vroeg natuurlijk waarom ik dat allemaal niet mocht.
En ik kon alleen maar zeggen dat ik dat niet wist..
Toen vroeg Simone aan mij voor wie ik op de vlucht was toen we tegen elkaar aan botste..

Ik vertelde haar wat er bij Kraven thuis was gebeurd en ze knikte dat ze het begreep.
Maar ik snap niet waarom mijn vader er zo op tegen is dat ik wil zingen en muziek wil luisteren.
Ik weet nog wel dat ik hem vroeg of ik drumles mocht nemen, het huis was te klein..
Simone glimlachte liefjes en zei dat ze misschien de reden wel wist.
Ik keek haar aan en vroeg wat dat dan wel niet kon zijn..

Simone begon te vertellen dat haar 2 zoons, mijn broers dus..
Beide in een band zaten, Bill is de zanger en Tom is de gitarist, 2 van hun beste vrienden zijn de drummer en bassgitarist..
Mijn ogen werden groter en het enige wat ik nog kon uitbrengen was dat ik mijn vader dan teveel aan hun deed denken.
Simone zei dat dat ook het enige was waar ze op kon komen..
Opeens ging de mobiel van Simone af en wederom zaten we met een hartverzakking.
Het was Tom.
Simone nam op:

S = Simone
T = Tom

S: Met Simone.
T: Ja mam met mij waar ben je in godsnaam je zou allang thuis zijn!!
S: Tom doe nou maar rustig ik ben in het ziekenhuis.
T: WAT WELK ZIEKENHUIS.
S: Ja het academisch ziekenhuis in Berlijn (weet wel niet of die bestaat maar nu even wel )
tuut tuut tuut tuut.

Simone staarde naar haar telefoon en zei ga je maar voorbereiden op een wervelstorm..
Hoezo dat dan vroeg ik nog dom.
Ik had net Tom aan de lijn en zodra hij wist dat ik het ziekenhuis was en in welk had hij al opgehangen..
Ik keek haar met grote ogen aan en zei OMG en nu?
Simone begon te lachen en zei nou je gaat zo je 2 zenuwe pezen van broers ontmoeten..
Ik schoot in de lach en kon eigenlijk al niet meer wachten..




[/14]

Reacties:

Er zijn nog geen reacties op dit verhaal.