FanFic.nl

Densetsu no Akio.

Roaring Kenshin. ~part III

Met langzame passen liep de Arcanine naar voren. Hij had zijn neus gebruikt om via geur zijn slachtoffer op te sporen. Het was hem gelukt, voor hem stond zijn tegenstander die hij het liefst aan stukken wilde scheuren. ''Isamu!'' Verbaasd, maar langzaam, draaide de Houndoom zich om, om daar Kenshin te zien staan. ''Zo, zo, jij bent snel opgeknapt. Wil je nu alweer verliezen?'' een intimiderende grijns verscheen op zijn gezicht toen hij zijn woorden had gesproken. Een luide grom verliet de keel van Kenshin. ''Waar zijn ze?'' De Houndoom keek hem droog aan. ''Niet hier,'' sprak hij. ''Waar dan?'' De blik van Kenshin stond kwaad, maar er was een sprankje paniek in te zien. ''Je verveelt me...'' sprak Isamu en trok een beteuterd gezicht. Opnieuw gromde Kenshin, en sprintte vervolgens op de Houndoom af, die zich afschermde met zijn hoorns, waar de Arcanine regelrecht op afrende. Hij werd geschept, en vervolgens de lucht ingeworpen, om een klein stukje verder weer op de grond te belanden. ''Waarom verplaatste je nou? Daar stond je goed,'' grinnikte Isamu. Vastberaden stond Kenshin weer op, maar bleef staan, alsof hij zich een plan probeerde te bedenken. Die had hij, maar hij wilde de Riolu en Buizel hier niet bij betrekken. Dit keer kwam de Houndoom op hem afgestormd, wat hem verbaasd liet kijken. Als hij niet snel iets bedacht, was het afgelopen voor hem. Dit keer voor het echt.

''Verdomme Kenshin, waar zit je?!'' Akio schopte geïrriteerd tegen een boom aan, waar hij meteen spijt van kreeg. Opnieuw schoot een pijnscheut door hem heen, dit keer door zijn poot. Hij vloekte binnensmonds, en probeerde normaal te staan, wat hem net lukte. Yasu had de hele tijd al bedenkelijk gekeken, alsof ze iets van plan was, maar ze wist niet precies wat. Voor de eerste keer deze zoektocht trok ze haar mond open. ''Riolu kunnen toch aura voelen?'' vroeg ze onzeker, en wachtte op Akio's antwoord. Hij draaide zich naar haar toe, en keek een beetje schuin. ''Ik denk het...'' sprak nu hij, net zo onzeker als zijn teamgenootje. ''Dan kan je toch Kenshin zo vinden?'' riep ze toen opgewekter. Hij dacht even na, maar knikte toen weer. Hij kon het altijd proberen. Hij sloot zijn ogen en probeerde zich te concentreren. Zijn ademhaling controleerde hij, en maakte het regelmatig. Op dat moment voelde hij gewoon dat ze goed op weg waren. Verderop was iets, iets dat Kenshin kon voorstellen. Hij opende vlug zijn ogen weer en zette een sprint in, Yasu verbaasd achterlatend. Pas na een paar tellen realiseerde ze zich dat ze achter hem aan moest rennen, dus ook zij zette nu een sprint in. De Riolu had blijkbaar een weg gevonden. Ze was dus niet helemaal dom.

Met enige moeite kon Kenshin de Iron Tail weer ontwijken. Gelukkig had hij een extra aanval achter de hand, om snel weg te duiken. Extremspeed. Alleen Arcanine konden die aanval. Het was veel sneller dan Quick Attack. Hij zette zich schrap, om vervolgens op de Houndoom af te springen met die aanval. Vuur-aanvallen kon hij niet gebruiken, dat zou alleen maar in Isamu's voordeel werken. Op hem had het ook weinig effect. Met een knal kwam hij tegen de Houndoom aan. Raak, dus niet tevergeefs. Hij sprong vlug weer weg, voordat Isamu hem vast kon pakken. Hij nam liever het zekere voor het onzekere. Als hij zich lang bij de Houndoom in de buurt bevond, had hij kans schade op te lopen. Opnieuw zette hij zich schrap en sprong weer af op Isamu, ditmaal om zijn Bite in te zetten. Het had vast minder effect dat ExtremeSpeed, maar het ging om zijn tactiek. Kenshin reageerde echter te traag, waardoor hij weer geschept werd door de hoorns van de Houndoom. ''Shit..'' mompelde hij, voordat hij een pijnscheut voelde in zijn nek. De hoorns hadden hem nét niet kunnen doorboren. Isamu grijnsde opnieuw toen hij de blik van zijn tegenstander zag. ''Je verveelt me nog steeds,'' sprak hij. Nog voordat Kenshin kon reageren stond hij vlak voor hem, deed zijn bek open en greep de Arcanine bij zijn nek. Hij klemde vlug zijn kaken op elkaar, terwijl zijn slachtoffer probeerde zich los te wurmen uit zijn greep. Crunch was effectiever dan Bite, dus het was niet zo makkelijk je daar uit los te werken. Kenshins werk zou dus tevergeefs zijn. Niet dat deze het er bij liet zitten. De Arcanine hield op met bewegen, bleef stokstijf staan, totdat hij plots de Houndoom over zijn lijf gooide, en zelf ook op de grond terechtkwam. Van schrik liet Isamu meteen los, waardoor Kenshin vlug weer op kon staan. Hij wierp even op de paar rode druppeltjes die langs zijn nek op de grond sijpelde. Fijn, hij bloedde dus weer. Dat had hij eigenlijk al wel verwacht, maarja.

Er was in ieder geval iets geweest op de plek waar Akio het voelde, het was alleen niet Kenshin. Alhoewel, dit was misschien wel beter. Het waren de drie Growlithe, waar Kenshin zo wanhopig naar op zoek was. Ze werden bewaakt door vier Sableye. De Riolu vroeg zich af waar die andere twee vandaan kwamen, aangezien er eerst maar twee te zien waren. Niet dat dat hem tegenhield. ''Wat ben je van plan?'' sprak Yasu uiteindelijk hijgend, toen ze hem eindelijk had bijgehaald. ''De drielingn redden,'' antwoordde hij kort. ''Help je mee?'' Hij richtte zijn rode ogen op de Buizel, die vastberaden ja knikte. Ze hadden geen plan, maar die hadden ze vast niet nodig. De Sableye zagen er dom uit, dus het was vast makkelijk hen te misleiden. Daarbij waren ze omringd door talloze bomen, waar Akio dan ook vlug in klom. Yasu ging verder over de grond. Zij gebruikte struiken om uit het zich te blijven. Ze hadden afgesproken dat ieder twee Sableye op zich nam, mocht het verkeerd lopen. Behendig sprong de Riolu geruisloos tussen de bomen door. Maar goed dat er bladeren waren, als het herfst of winter was geweest, hadden ze een groot probleem. Nee, de lente was wat dat betreft enorm hulpvol. Het was alleen nog hopen dat het plan niet verprutst werd door iets anders.

Reacties: