Hoofdcategorieën
Home » Overige » Slavery » Part one.
Slavery
Part one.
'Wat doen we hier, vader?' vroeg Shafira.Ze was samen met haar vader en stiefmoeder op een groot plein. Overal zag je jonge mannen en vrouwen, vastgeketend.
'Het werk is te zwaar voor Abrim, mijn dochter. Hij was te oud om ons nog te kunnen dienen. Daarom is Abrim nu weg. Maar we hebben wel een dienaar nodig, dus zijn we hier om er een te kopen. Ik dacht dat je het wel een leuk uitje zou vinden, dus hebben je moeder en ik besloten dat je mee mocht gaan.' antwoordde Shafira's vader, mr Blackley. Vol afschuw keek Shafira haar ouders aan. Dit konden ze niet menen!
Hoewel Shafira er graag fel tegenin wilde gaan, hield ze zich in. Ze had al eens eerder haar mond open getrokken, en toen heeft ze harde klappen van haar vader gekregen.
Mr Blackley was een rijk man, die zijn handen niet graag vuil maakte. Maar als hij werd tegen gesproken, deelde hij rake klappen uit.
'Zeg liefje, lijkt deze jongeheer je geschikt?' vroeg mr Blackley aan zijn vrouw, Donna. Donna was Shafira's stiefmoeder. Shafira mocht haar stiefmoeder dan ook totí¡í¡l niet. Donna hield namelijk veel van tuttige dingen. En in flirten was ze ook heel goed.
'Nee, met hem wil ik écht niet gezien worden hoor! Kijk zijn neus nou, zo lelijk!' met kleine, driftige pasjes liep Donna naar een andere jongen toe. Hij was ongeveer Shafira's leeftijd. Misschien ietsje ouder. De jongen was lang, en slungelig, maar leek toch ook erg sterk te zijn.
'Kijk deze dan! Zo'n lief koppie! Die móét ik gewoon hebben! Tom, schat, mag ik déze?' Donna sprong op en neer terwijl ze naar de jongen wees. Ze deed net als een klein kind dat een speelgoedbeer wilde hebben. Mr Blackley dacht even na voordat hij een besluit nam.
'Goed dan. Ik zal even vragen hoeveel hij kost.' stemde hij uiteindelijk in. Donna sprong op en neer van vreugde en klapte blij in haar handen. Mr Blackley stapte naar een meneer toe, om te onderhandelen over de prijs voor de jongen.
Shafira keek de jongen aan. Hij zag er triest uit. Hij leek de hoop al opgegeven te hebben.
'Wat is je naam?' Shafira keek de jongen vragend aan. Hij keek haar eerst doordringend aan voordat hij antwoordde.
'Joshua.' zij hij.
'Mooie naam.' Shafira keek Joshua aan met een kleine, hoopgevende blik. Joshua glimlachte zwakjes.
'Bedankt.'
Reacties:
Ow, wat zielig.
Ik hoop dat ze verliefd worden en dat ze dan ontsnappen op een boot en dan gaat haar vader ze achterna, maar ze worden vet coewle piraten en dan schaffen ze de slavernij af en dan komen ze nooit meer terug en leven lang gelukkig
(snel verder, voor ik nog meer rare dingen ga bedenken )
Oooow zo zielig, wel heeeel mooi geschreven, ik ga verer lezen