Hoofdcategorieën
Home » Twilight » My True Love » #2
My True Love
#2
Foto van dit verhaal
Ik kijk om me heen. We zijn pas bij Seatlle, maar het was er al erg groen. Ik buig me naar voren toe, zodat ik tussen mijn ouders inzit. "Hoelang moeten nog?" vraag ik. Ik ben de reis nu al zat. "Hooguit een uurtje, lieverd. Je zult het daar echt geweldig vinden. We zitten midden in de natuur, er is een strand met kliffen in de buurt en er wonen allemaal indianen. Ik verheug me nu al..." En zo ratelt mijn moeder nog even door. Ik luister al niet meer vanaf het moment dat ze 'er is een strand met kliffen' zei. Ineens vind ik het niet zo erg meer dat we verhuizen.
In Los Angeles is het overal een chaos. Er is wel een strand in LA, maar daar zijn geen kliffen. En laat ik nou net kliffen nodig hebben om te kunnen klifduiken. Mijn moeder vind het maar een gevaarlijke sport, maar ze weet dat ik niet luister als ze het me verbied. Ik zou wel een manier vinden om mijn kamer uit te sneaken en te gaan klifduiken zonder dat zij het merkt. Mijn vader vind het niet zo erg. Het enige wat hij jammer vind is dat ik niet zo spiritueel ben als zij. Ach, ik denk dat het spirituele mij heeft overgeslagen. Het past gewoon niet bij mij. Zo ben ik niet. Alle meiden op mijn oude school vonden het ook al zo raar dat ik aan gevaarlijke sporten deed en dat ik niet geloofde in de ware liefde, terwijl zij nog niet eens wilden gymmen en ze zwijmelden al weg bij een romantische film. Geef mij maar actie-films, veel beter. Ik hou niet van dat zoetsappige, maar ja... Zo ben ik gewoon.
De auto komt tot stilstand voor een klein, schattig huisje. De verf bladerd er al een beetje van af, maar dat maakt het juist af. Het past precies in de prachtige omgeving. Het huisje heeft maar twee verdiepingen, maar volgens mij zal dat prima gaan. We zijn maar met zijn drietjes. Ik kan hier prachtige routes door het bos nemen als ik ga hardlopen of mountain-biken. Ik adem even diep in en uit. De lucht ruikt hier al naar het bos, terwijl de bos nog minstens vijfhonderd meter bij me vandaan is. Mijn moeder heeft niet gelogen; we zitten midden in de natuur. Ik loop achter mijn ouders aan het huisje in. Ik kijk de woonkamer even rond. Het stelt niet veel voor, maar het is genoeg voor ons drietjes. "Lieverd, jouw kamer is boven. Je hebt de gehele verdieping voor jezelf. Wij slapen hier beneden." Ik vlieg mijn vader om de hals en ik geef hem een zoen op zijn wang. Bij mijn moeder doe ik hetzelfde en daarna loop ik naar boven. Ik bekijk de verdieping even goed. Het bestaat uit een smal gangetje en twee kamers. Ik open de eerste deur. Ik sta in een grote kamer. Het is zeker weten mijn slaapkamer. Ik bekijk hem goed. Ik heb een hemelbed, een salontafel, er is een bank met een poef en natuurlijk een bureau. Er zit ook nog een deur in mijn kamer. Ik open de deur en ik kom in een grote inloopkast. Er hangt al wat kleding. Ik ga straks mijn kleding die nog in de koffers zitten, erbij hangen. Eerst mijn badkamer inspecteren. Ik loop terug mijn slaapkamer in en ik zie een deur die ik eerst nog niet had gezien. Ik loop ernaartoe en ik open de deur. Ik kom in mijn badkamer terecht. Ik bekijk hem goed en daarna loop ik weer naar beneden. Ik wil de omgeving gaan verkennen. "Mam, pap, is het goed als ik even ga wandelen?" Mijn moeder steekt haar hoofd uit een ruimte, waarschijnlijk de keuken. "Is goed, hoor. Wees op tijd voor het eten en laat het anders even weten." "Is best." Ik loop naar buiten. Mijn ouders zijn best chill, maar naar mijn idee veel te spiritueel. Maar dat ben je naar mijn idee al snel. Zodra je in sprookjes gelooft, vindt ik je al spiritueel. Ach ja. Ik loop een kant op. Ik kom op het strand uit. Ik kijk naar de prachtige zee en de wolken die roodgekleurd worden door de zon die ondergaat. Het is een prachtig gezicht. Ik kan hier altijd wel naar kijken.
Reacties:
MELDING als je verdergaat!