FanFic.nl

Shadow (Finished)

part 6

Rob kwam aangelopen en omhelsde Shadow. “Is het niet toevallig dat je haar gevonden hebt, Alic?, het is gewoonweg door het lot bebaalt!”� Zei Rob serieus. “We gaan terug naar huis, want Alic haar mama kan elk moment aanbellen”� zei rob snel. Ik gaf het comando om te draven en samen met Mira gingen we al drafend naar huis. Thuis aangekomen ging ik mijn rugzak maken terwijl Mira voor de paarden ging zorgen, ik vertrouwde haar wel met Shadow. Wanneer mijn rugzak klaar was, ging ik naar de stal waar Mira druk bezig was met Shadow te borstelen. “Wouw, wat is ze mooi!”� zeg ik blij. “Ik heb mijn best gedaan”� Glimalachde ze en begon op te sommen wat ze al gedaan had. “Ik zal water gaan halen en daarna zal ik haar hoeven wel doen”� zei ik toen ze klaar was met opsommen en dat deed ik ook, eerst vulde ik haar drinkbak en pakte daarna de hoevenkrabber. “Shadow was het inmiddels al gewoon en hief haar hoef op. Zo deed ik de ene hoef na de andere, todat ze helemaal blij was. Ik leide haar naar haar stal en gaf haar nog een dikke knuffel. “Tot morgen vroeg, liefe schat”� en we gingen naar binnen om te gaan eten. Het waren frietjes en net toen ik mijn bord had afgeruimd kwam mijn mama binnen om mij te komen halen. Ik pakte mijn spullen en intussen had Rob mijn moeder ingelicht over de wedstrijd, mijn moeder ging er gelukkig mee akkoord en toen ik terug kwam, zei denise dat ze in de stal waren. Ik ging er naartoe en boven boven wonder, aaide mijn mama, die bang is van paarden, Shadow. Ze zei dat Shadow een prachtig en lief paard was en toen we thuis kwamen, vertelde mijn mama en ik over Shadow en mijn papa zei dat hij er werk ging van maken om een eigen stal te maken en een kleine buitenbak. Mijn geluk kon niet meer op, maar toen moest ik gaan slapen.
Elke dag ging ik twee keer per dag naar Shadow één keer voor het school en één keer wanneer het school gedaan is. De laaste week voor de wedstrijd kwam eraan. De band tussen Shadow en mij was heel sterk en ik wist dat ze me niet ging laten vallen en dat ze er haar voor de volle 100% zich er voor ging inzette! De sprongen werden juister en mooier afgerond en ze ging, toen we naar het veld gingen, veel harder dan normaal. Elke dag oefende we en toen was het de grote dag…
Toen we arriveerde ging mijn papa van alles regelen terwijl Mira en ik begonnen met poetsen. Shadow voelde dat het de grote dag was en spitste nieuwsgierig haar oren om alles goed te kunnen volgen. “Je rijdt om 15 uur 10 in de grote bak voor de jumping en als je dat hebt gedaan, wordt je verwacht aan de overkant voor de renwedstrijd, je start in blok 4”� riep mijn papa toen hij naar ons toe kwam. Genoeg tijd dus om nog wat rond te kijken.
Rond 14u00 gingen we terug naar Shadow om haar te zadelen en om in te stappen, precies om 15u05 stonden we klaar voor de grote bak. Daarna hoorde ik mijn naam door de speakers, het was tijd..
ik voelde hoe de spanning door mijn lichaam ging. Terwijl de andere de bak verliet ging ik door start op weg naar de eerste hindernis, het was een makkie en ik werd stillaan rustiger. De hindernissen kwamen en gingen, Shadow ging in een redelijk snel tempo op de hindernissen af. Toen ik over de hindernissen ging begon iedereen hard te klappen en hoorde ik de omroeper zeggen: “Alicia Van Hoven, foutloos parcours, gefeliciteert!”� Toen ik de bak verliet kwamen Max, Mira en de rest naar mij toegelopen om mij te feleciteren. “Je bent de enige die een foutloss parcours heeft afgelegt, misschien moet je geen barage doen”� zei Max vrolijker dan normaal. “Te vroeg gejuichd”� zei Mira en wees naar de bak, waarin een meisje zojuist een foutloos parcours heeft afgelegd. Ik slikte even en ging daarna naar de plaats van de andere wedstrijd en ging op mijn plaats staan. Het wachten duurde eeuwig, maar toen was het eindelijk zover, iedereen zette zich klaar. Door de speakers hoorde we iemand “Ready, Set,…”� roepen en toen kwam er een geweerschot...

Reacties: