FanFic.nl

Unsolved Mysteries

.Here I am.

Normaal doen, beval de jonge Eevee zichzelf. Ze stond voor de poort van Dream Village. Haar oren lagen in haar nek en haar houding was onzeker. Hoe zouden de Pokémon hier op haar reageren? Zouden ze haar misschien herkennen of was ze een volslagen vreemde? Nooit eerder had ze Sky Cottage verlaten. Ze had er wel over nagedacht om weg te gaan, maar ze had alles wat haar hartje begeerde en had uiteindelijk steeds de keuze gemaakt om te blijven.
Maar nu ze ouder was geworden merkte ze wel dat die perfectie een leegte in haar creëerde. Een leegte die haar ouders ook al te pakken had, maar die haar nooit volledig in zijn macht zou krijgen. Niet na die ene nacht. Ze sloot haar ogen en zag opnieuw die prachtige kleuren in de lucht. Een brede grijns verscheen op haar gezicht en ze hervond de moed. Ze zou het doen. Ze moest gewoon de poort onder door lopen. Dream Village zou haar nieuwe thuis worden had ze besloten. Waarom? Er stond een guild. Ze had al langer het verlangen gehad om een explorer te worden, maar had er nooit aan toe durven geven. Maar nu zou ze haar stille droom waarmaken. Nu zou het echt gebeuren! Het enige wat ze nog nodig had was een partner, maar die zouden vast niet zo moeilijk te vinden zijn in een dorpje vol Pokémon, of wel?

Ze stapte naar voren. Haar borst vooruit en haar kop opgeheven, zo liep ze het centrum van het dorpje tegemoet. Ze zag al was Pokémon lopen. Ze grinnikte zacht, waarbij ze haar ogen sloot. Zie je wel, niks aan! Ze had haar gedachte nauwelijks af kunnen maken of haar poot bleef ergens achter haken. Ze hoorde nog een vaag ‘Kijk uit!’ maar het was al te laat. Ze viel, met haar gezicht plat op de grond. “Hmpf! Lekker dan.”� Moeizaam opende Nyota haar ogen. Voor haar zag ze een Buneary die opstond. De konijnachtige-Pokémon veegde het vuil van haar vacht voor ze een poot naar de jonge Eevee uitstak. Die keek er even versuft naar. “Hmpf!”� snoof de Buneary weer. “Uit wat voor onbeleefd stadje kom jij? Eerst niet uit je doppen kijken en dan de hulp van een ander niet aannemen!”� De Buneary trok geïrriteerd haar poot terug, terwijl Nyota besefte wat er net gebeurd was. “Oh... het... het spijt me...”� Nyota probeerde zelf maar overeind te komen. De Buneary keek haar alleen maar vuil aan.
“Mijn oprechte excuses. Het was niet mijn bedoeling u pijn te doen.”�
“Pijn? Jij zat echt niet op te letten. Mijn bessenoogst is helemaal naar de gallemiezen!”�
“Oh..”� Nyota keek om zich heen en zag dat er inderdaad overal bessen lagen. “Het spijt me echt heel erg..”� Het klonk alsof ze elk moment in huilen kon gaan uitbarsten. Net nu het allemaal zo goed leek te gaan..
“Wat kom je hier überhaupt doen?”� Het viel Nyota op dat de Buneary haar excuses niet aanvaardde. Was dit opzettelijk? Nyota zuchtte en besloot maar gewoon mee te werken.
“Mijn naam is Nyota. Ik ben een Eevee die geboren is Sky Cottage en daar haar hele leven heeft gewoond. Ik ben hier om mijn dromen na te leven en een explorer te worden.”� Nyota kreeg weer hoop van haar eigen verhaal, maar dat werd volledig in elkaar gebeukt toen de Buneary opnieuw snoof. “Ja vast, een Sky-er die explorer wil worden? Die zijn daar veel te tuttig voor. En nu de waarheid.”� Nyota keek de Buneary schuin aan. Wat had deze Pokémon? Ze legde haar oren in haar nek. “Ik heb mijn reden verteld. Ik ben hier om explorer te worden. Wil je jezelf ook nog voorstellen of mag ik nu doorlopen?”� Nyota had eerst willen helpen met de bessen opruimen, maar ze had inmiddels wel genoeg van de Buneary. “Lenora. Hou je voortaan koest, oké?”� Nyota knikte, simpelweg als teken dat ze het gehoord had en liep toen verder het dorpje in, deze keer met geopende ogen. Haar houding was arroganter dan eerst en was opgeblazen van irritatie. Wat als alle Pokémon zo waren? Dan was ze de pineut en moest ze leven in op een plek waar ze zich niet thuis voelde. Enkele blikken waren op haar gericht en ze voelde dat er ook over haar gesproken werd. Ze deed haar best het gevoel te negeren, maar kon uiteindelijk toch niet voorkomen dat haar blik veranderde. In haar ogen was nu niet meer die irritatie te zien, maar eenzaamheid. Geen enkele Pokémon die hier rondliep was niet samen met een ander, behalve zij. Hoe moest ze hier ooit een partner vinden? Ze keek om, om te zien waar Lenora heen wasen zag dat die haar bessen aan het oprapen was. Nyota was dus toch niet de enige die alleen was. Betekende dat dat ze met Lenora een team moest vormen? Nee, dat nooit. Ze wist wel zeker dat deze Buneary niks meer van haar wilde weten. Ze staakte haar pas en zuchtte. Voorzichtig liet ze haar blik rondglijden. Waarom was ze ook alweer hier? Oja, een exploration team. Hoeveel van de Pokémon hier zouden daar interesse in hebben? Nee, beter nog: Hoeveel zaten er al bij een team? De kans was zo klein dat ze de juiste Pokémon zou aanspr-
“Hé! Kom terug hier!”� Nyota draaide haar kop met een ruk om richting het geluid. Een Sableye raasde voorbij met iets in zijn klauwen. Nyota dook ineen, kneep haar ogen stijfdicht. Hier wilde ze niks mee te maken hebben. Achter de Sableye aan kwam een - veel langzamere - Charmander. Al hijgend hield hij halt naast Nyota, om zijn bek te openen en een straal vuurballen af te vuren. De Eevee draaide zich voorzichtig om, zodat ze kon zien of de aanval raak was. En dat was hij! De Eevee staarde even naar de Sableye, die voorover op de grond gevallen was. Nu de Charmander weer op adem was vervolgde hij zijn tocht om de Sableye in te halen. Nyota bleef verbijsterd op de grond liggen. De Charmander pakte het item terug en hield de Sableye in de handgreep. Net toen Nyota zich afvroeg waar hij op wachtte verschenen er een stuk of 3 Gabite uit het niets. Hoewel Nyota te ver weg was om het in detail te zien was het voor haar duidelijk genoeg dat die het van de Charmander overnamen. Die staarde even naar het item in zijn handen en draaide zich toen om, om terug te lopen. Richting Nyota, richting het pad waar hij vandaan kwam. Ze bedacht zich dat ze nog steeds op de grond lag en wilde opstaan, toen ze opeens een poot voor haar neus zag. Een oranje poot.

Reacties:

pikafan10 zei op 30 april 2011 - 20:14:
Cooool
snel verder!