FanFic.nl

3 Shot ~ Shooting love ~ Afgewerkt.

Part 1: My husband.

Ik sloeg mijn zijden badjas om en liep op mijn blote voeten door de keuken. Mijn voeten kwamen zacht neer op de koude tegels terwijl mijn handen een mok dampende thee omklemden.
Ik opende de openslaande deuren die naar de tuin leidden, en bleef even in de deuropening staan.
Mijn blik gleed door de immense tuin, met het grote grasveld, het zwembad en de weelderige planten aan de randen. De strakblauwe lucht en stralende zon maakten het naar lavendel geurende plaatje af.
Even genoot ik met mijn ogen gesloten van de heerlijke warmte, en toen voelde ik twee armen om mijn middel en lippen in mijn nek.
‘Goedemorgen,’ hoorde ik Thom, mijn man, zeggen.
‘Goedemorgen,’ herhaalde ik. Met mijn hoofd op zijn schouder bleven we opnieuw even staan om het prachtige plaatje te bekijken en ik realiseerde me hoe perfect mijn leventje was.
Dat duurde slechts tot het moment waarop ik plotseling haastig losgelaten werd doordat er een ringtone door de keuken klonk.
Een geërgerde zucht ontsnapte mijn lippen terwijl ik de lege mok met een klap op het aanrecht zette en met mijn armen over elkaar geslagen wachtte tot Thom klaar was met zijn telefoongesprek.
Aan zijn gezicht te zien had hij zojuist een nieuwe opdracht gekregen. Met een korte afsluiting hing hij op. ‘Ik moet gaan, Nikki,’ zei hij en drukte een kus op mijn voorhoofd, om vervolgens de keuken uit te rennen en de trap op te stormen.
Hoofdschuddend zette ik mijn mok in de vaatwasser en hees me op het aanrecht.
‘Ik ga!’ hoorde ik Thom na een tijdje roepen.
‘Wees voorzichtig!’ riep ik hem na.
Ik wist dat Thom een goede agent was, en dat hij ook wel écht voorzichtig zou zijn, maar toch was ik elke dag weer bang dat hij een keer niet thuis zou komen.
Ik luisterde hoe Thom zijn auto van de oprijlaan afreed en de straat uit verdween.
Nog even bleef ik op het aanrecht zitten en toen liet ik me maar weer op mijn benen zakken. Langzaam liep ik naar binnen, waarna ik de deuren achter me sloot en naar boven liep. In gedachten verzonken kleedde ik me aan en maakte me op.
Ik bekeek mezelf nog even in de spiegel voordat ik vertrok.
Mijn benen waren gestoken in een goedzittende, donkere spijkerbroek. Met een strak hemdje erboven. De hakken en mijn bruine, lange paardenstaart maakten het plaatje af, en ik was tevreden.
Tijd voor een nieuwe dag op mijn werk.

Ik liep door de drukke gang en sloeg de laatste bocht om.
‘Jones! Jou moest ik hebben!’
Ik keek op en zag Matthew Roys op me af komen lopen.
Een glimlachje verscheen op mijn gezicht bij het zien van mijn partner. Veel mensen zochten meer achter onze vriendschappelijke relatie die we hadden door in hetzelfde politieteam te werken, en dat lieten we ondertussen maar zo. Zolang we zelf maar goed wisten hoe het zat.
‘Waar wilde je me over spreken?’ vroeg ik.
‘Over een nieuwe opdracht,’ antwoordde hij grijnzend en ik gaf hem een speels duwtje.
‘Zover was ik zelf ook al.’
Hij grinnikte. ‘Het gaat om een corrupte agent die waarschijnlijk op het punt staat zijn vrouw te vermoorden,’ vertelde Matthew.
Ik zuchtte. ‘En toen mocht ik natuurlijk weer het vuile werk opknappen,’ raadde ik.
Matthew lachte. ‘Uiteindelijk moet jij erachter aan, ja. Maar voorlopig moeten we achtergrond informatie verzamelen.’
Ik knikte, en wilde de hoek omlopen die me scheidde van de deur naar mijn kantoortje, maar mijn blik viel op een huilende collega. Rose James zat met haar gezicht in haar handen verscholen en met gierende uithalen snikte ze. Ik knielde naast haar neer.
‘Wat is er?’ vroeg ik bezorgd.
Met roodbehuilde ogen keek ze op. ‘Ik ben ontslagen!’
Geschrokken keek ik haar aan en sloeg mijn armen om haar heen. Ik troostte haar in stilte en hoopte dat de baas niet nog meer mensen ontslagen had.

Met een zucht ging ik met mijn hand door de papieren in de dikke map op mij bureau en fronst onwillekeurig. Er lagen nog drie minder dringende zaken op me te wachten en het gaf me een hoop denkwerk.
Er werd op de deur geklopt en ik keek, even gedesoriënteerd, op.
Roys stak zijn hoofd om het hoekje van de deur.
‘Meeting, nu.’ En na die worden volgde ik hem.
De vergaderruimte was al gevuld met de rest van ons team, en ik begroette ze kort.
‘Wie is onze verdachte agent?’ vroeg ik terwijl ik mijn armen over elkaar sloeg.
Degene bij de computer zocht door wat bestanden en stopte toen.
‘Dat is hem,’ antwoordde Roys.
Alle lucht werd uit mijn longen geslagen toen ik de foto zag.
Die man daar was mí­jn man.

Reacties: