FanFic.nl

Loveless

Chapter one

Seloria opende haar ogen en keek de kamer rond. Ze was opzoek naar iets wat haar verduidelijking zou kunnen geven, want ze wist niet waar ze zich bevond.
Op de grond lagen verschillende kledingstukken maar deze waren niet van haar. Verder lag er nog één van haar samoerai zwaarden. Seloria wist niet wat ze vannacht gedaan had, maar wat het ook was, het betekende niks goeds.
‘ Meneer, we moeten haar terugsturen.’ Een onbekende stem trok haar aandacht en Seloria ging weer liggen en kneep haar ogen dicht.
‘Tifa, alles is goed met haar,’ de stem klonk zo bekend dat Seloria overeind schoot van de schrik. ‘Vader?’ ze stond op en liep naar de man toe, die met z’n rug naar haar toe stond. Hij draaide zich om en lachte. ‘Lieverd,’ hij sloeg z’n armen om Seloria heen en ze sperde haar ogen open. ‘Va... va... vader...’ stamelde ze en hij liet haar weer los. ‘Waar ben ik?’ ze keek nogmaals om zich heen en herkende de kamer deze keer wel. ‘Je bent op de basis.’ Antwoorde haar vader toen. Seloria keek geschokt om zich heen en haar vader legde z’n hand op haar schouder. ‘Je was hier om voor te stellen dat je ook bij SOLDIER wilde,’ en toen drong het allemaal tot Seloria door.
Ze wilde net als haar vader bij SOLDIER om Alexandria te kunnen beschermen tegen al het slechte. ‘Je moest vechten om er bij te horen, helaas had je een gevecht verloren en was je er slecht aan toe. We hebben je hier moeten houden tot je weer wakker zou worden.’ Het meisje wat blijkbaar Tifa heette stapte naar voren en voelde met haar hand tegen haar voorhoofd. Haar handen waren ijskoud en Seloria deinsde naar achteren. ‘Dus... ik kan niet...’ ze voelde zich verslagen en woedend. ‘Nee, het spijt me, lieverd.’ Haar vader legde z’n hand op haar hoofd en trok Seloria naar zich toe. ‘Ik ga naar huis,’ Seloria liet haar vader los en liep de basis uit.
De verschillende gangen waren lang en overal waar ze keek zag ze bewakingscamera’s. Seloria trok zich er niks van aan en liep rustig verder.
Buiten voelde ze de heerlijke buitenlucht en ademde diep in. Een paar meter verder zag ze een grindpad en ze besloot die weg te nemen om naar huis te gaan. Ze wist dat ze naar het zuiden moest en aan de stand van de zon te zien wist ze dat ze de goede kant opging.
Het werd al snel donker en Seloria voelde dat ze honger begon te krijgen. Langzamerhand werd ze ook duizelig en besloot ze om te gaan overnachten. Zo’n tien meter verder zag ze een grot die net groot genoeg was om in te kunnen slapen. Seloria maakte het zichzelf gemakkelijk om een vuurtje te maken en sloot toen haar ogen om in slaap te komen.
Na een uur kon ze nog steeds niet slapen en keek naar buiten. Ze zag de regendruppels neervallen op de grond en hoorde een zacht gerommel in de bosjes. ‘Ze is deze kant op gegaan.’ Het was haar vader die ze hoorde met verschillende andere mensen achter zich aan. ‘Seloria!’ Tifa was ook mee en Seloria doofde het vuur en kroop naar achter. Ze wilde niet weer op de basis zijn nu ze toch was afgewezen.
De stemmen werden steeds harder en Seloria hield haar adem in. ‘Seloria!’ haar vader klonk echt bezorgd en ze slikte diep.
Na zo’n tien minuten stierven de stemmen toch weg en Seloria rende de grot uit. Ze moest hier weg zien te komen. Ze volgde het pad en het begon steeds harder te regenen. De bliksem sloeg op verschillende plaatsen in en Seloria schrok elke keer weer als ze een flits uit de inktzwarte lucht zag komen. Haar voeten vlogen over de grond, maar ze verloor als snel haar evenwicht waardoor ze op de grond belandde en ze niet meer op kon staan...

Reacties: