Hoofdcategorieën
Home » Twilight » Bite me, Edward. » Proloque
Bite me, Edward.
Proloque
Ik zit rustig te wachten tot hij binnenkomt, Rosalie en Alice vertellen me allerlei dingen over hoe het is in Forks. Over wat er wel niet allemaal gebeurd is sinds ik weg was. Ja, ze hebben me nu al 5 jaar niet gezien, ik woonde bij Tanya, was achter gelaten door mijn ouders in de middle of nowhere in Alaska. Nu ben ik 16 jaar, en pas geleden getransformeerd. Ik was bijna doodgegaan aan de honger en de kou toen ik was weg gelopen, I needed time. Ik heb dus wel altijd al een crush gehad op Edward. Maar hij heeft een vriendin. Sluw als ik ben ga ik hem bij haar weglokken. Twee lachende personen kwamen binnenlopen, Edward en zijn vriendin, Rosalie's opgelaten stem stierf weg en maakte plaats voor een giftige blik. Ze heeft dus een hekel aan dat mens. Ik glimlach lief naar Edward, hij staard ongelovig terug. "Mary?" brengt hij verbaasd uit. Ik knik lachend en sta op. Ik loopt op me af en omhelst me. "Zo kleintje, jou heb ik ook lang niet gezien." grijnst hij scheef. Ik kijk hem zogenaamd beledigt aan en schiet in de lach. "Wie is zij?" vraag ik spottend met een seinende blik naar zijn vriendin. "Dat is Bella, mijn vriendin!" zegt hij trots, ik glimlach lief. Niet voor lang meer lieve Edward, niet voor lang. Hij kijkt me eens raar aan. Ik grijns. "Kan je me nog steeds niet lezen?" Edward schud zijn hooft. "Helaas niet, ik wil eindelijk wel eens weten wat er in dat hoofdje van je omgaat." grinnikt hij. Ik grijns gemeen. "Dat zal je niet weten, je hebt ooit al teveel geweten." merk ik op. Edward kijkt weg. "Ik dacht dat je alleen mijn gedachten niet kon lezen." zegt het meisje. "Mijne ook niet blijkbaar he, maar wie denk je wel niet dat je bent met die toon die je aanslaat." zeg ik met een arrogant gezicht. Edward kijkt me kwaad aan. "Genoeg Mary, we weten dat je er bent." vuurt hij op me af. "Ja ik ben er, in volle glorie, dus wie denkt zij wel niet dat ze is." kaats ik terug. "Zij heet Bella, en zij is mijn vriendin." verdedigt hij haar kwaad. Wat lief, maar niet heus. "Ik ben niet bang voor je hoor." zeg ik met een spottend lachje. Edward kijkt me nog altijd pinnig aan. Ik schiet in de lach. "What ya gonna do Edward? Glitter me to death?" gier ik uit. Rosalie en Alice schieten nu ook in de lach. Hij negeert me en slaat zijn armen om Bella heen, waarschijnlijk om mij jaloers te maken. "Wow, Edward, waarom denk jy dat pedofilie opeens legaal is?" speel ik verbaasd. "Omdat ik voor de wet nog altijd gewoon 17 ben." werpt hij terug. Ik knijp mijn ogen fijn. "Bite me, Edward." zeg ik en ga tussen de twee giechelende meisjes zitten. "Nog altijd woord spelingen merk ik al." zegt Edward. Ik kan het niet laten. Ik begin het refrein van Hot 'n Cold te zingen.
Reacties:
(viel me niet op, omdat je me zelf deze link stuurde, dat je al meer hoofdstukken heb^^ maar ik dacht destijds ik steel je ontzag even
)Een schaduw, onbewogen sins de vijf uur geleden dat hij betreden werd. Meeluisterend vanuit deze schaduw, een spitse set oren. Rosalie nog alice hadden hem gemerkt, en dan de lieve Alice, ach ja, zo noemde hij haar altijd spottend. Toen de deur open ging werden zijn oren nog wat spitser. Gadegeslagen werden zij die betraden; een koppel. Edward en Bella. De geur van mensenbloed betrad zijn neus, de geur van zweet erdoorheen gemengt. Binnen zijn mond begonnen zijn hoektanden te jeuken, opgekropt in holtes die opeens veel te krap leken en de uitgang leek zo aantrekkelijk. Bella was altijd al een facinatie voor hem geweest. Toen Bella aanstoot bleek voor Mary, verbaasde hem dat niks. Een genurrie van een refrein, voor hem enkel bekend van een uitzonderlijk geval, waarin ook Mary de artiest was van deze gedachtehaker.
Een zachte G, als vliegende op de winden van een H, uitgestrekt over een seconde of twee, klonk op uit de schaduw. Iedereen in de kamer, uit elk argument en uit elke gedachten gerukt, hun complete aandacht op de hoek van de kamer gevestigt. Een opklaring van kleuren terwijl een bleek gezicht; enigsins ingevallen, maar van geen enkele wallen voorzien; intens groene ogen; zwart haar tot de schouders; een wit schirt onder een blouw overhemd en een donkere spijkerbroek zich onthullen.
'Een vijver vol met vissen,' Stelde Axim. 'en toch is de kat zo gefacineerd door de gup die niet te vangen is' Zijn stem klonk kalm, ervaren, verzekerd. Zijn straling sprak van een knul die, zelfs al gevangen in een tiener lijf, het onbegrensde gemak van kennis en ervarenheid bevatte, als een trots persoon dat over straat zou lopen zonder hinder te krijgen van menig andere voetgangers.
Axim. (mischa wolf)
wehahaha good n_n
i luff it
snel nog die andere lesen voor Elise me van de pc af knikkert x3
Xx<33
Supperrrrrrr begin