FanFic.nl

Densetsu no Akio.

Roaring Kenshin. ~Part IV

Akio hield zijn adem in toen hij een Sableye zag kijken naar de struik waar Yasu zich in bevond. Tot zijn opluchting dacht de pokémon echter dat hij het zich verbeeldde. Hij wilde zuchten, maar kon zich nog net op tijd inhouden. Op dat moment hoorde hij een nies. Opnieuw hield de Riolu zijn adem in, hopend dat het niet van de pokémon afkwam van wie hij dat dacht. Vlug draaide hij zijn hoofd, en keek weer in de richting van de struik, zittend op een brede tak vertopt tussen de bladeren. Het was inderdaad Yasu die haar nies niet kon inhouden. De Sableye die net dacht dat hij gek was geworden liep naar de struiken, gevolgd door een andere, en controleerde de struiken. Daar vond hij de Buizel die met de rug naar hen toe zat. ''Gezondheid,'' sprak de paarse pokémon met een grijns op zijn gezicht. ''Dankje,'' riep Yasu vrolijk en draaide zich om. Ze beet op haar tong bij het zien van de pokémon. ''Oh-oh,'' sprak ze droog. Vlug keek ze om zich heen, greep toen een stuk tak van de struik vast, graaide die naar achter en glimlachte schaapachtig. ''Daag,'' sprak ze, voordat ze de tak los liet en die in het gezicht van de paarse pokémon schoot. Vlug sprong ze achter de struiken vandaan, maar werd tegengehouden door de andere Sableye. ''Waar gaat dat heen?'' vroeg deze. De andere twee rende nu ook op haar af. Shit, dat was niet de bedoeling.

Akio bekeek het schouwspel even. Het zag er niet naar uit dat ze Yasu aan gingen vallen, dus kon ze zich er nog uitpraten. Ondertussen kon hij de drieling hier weg krijgen. Vlug spring hij uit de boom, en belandde netjes op zijn twee achterpoten. Vlug liep hij op de drie Growlithes af, die hem vragend aankeken. ''Ben jij niet die Riolu die onze vader probeerde te helpen?'' hoorde hij eentje fluisteren. Het was een ietwat hogere stem dan de zijne, dus dat moest wel een vrouwtje zijn. Hij knikte. ''Waar is papa?'' vroeg ze nu, nog steeds haar stem gedempt. ''Maak je geen zorgen,'' antwoordde Akio,''Ik krijg jullie hier weg, en dan gaan we naar jullie vader.'' De drie Growlithes glimlachtte nu, en lieten hun staart hun gang gaan. ''Hé, wat moet dat daar?!'' Akio keek vlug om, om te zien dat een Sableye hem opgemerkt had. ''Hé, dat zijn die twee van gister. Ze zijn met die Arcanine, grijp ze!'' sprak nu de ander. Hij beet op zijn onderlip, maar ging toen beschermend voor de drie Growlithes staan. ''Wat ga je doen..?'' Een andere stem van de drieling, jongensachtiger. Hij klonk angstig. Akio keek achterom, recht in de blikken van de drie pups. ''Niet bang zijn, ik bescherm jullie,'' sprak hij kalm. Hij draaide zijn hoofd weer naar de twee Sableye die op hem afgerend kwamen. Hij had geen idee wat hij moest doen, aangezien hij niet meer wist hoe hij de vorige keer zijn aura had geactiveerd. En hij had vast geen schijn van kans met random klappen uit delen. Het werkte gisteren wel, maar nu was hij in de minderheid. Hij gooide zijn blik even naar Yasu, die behendig de pogingen van de Sableye om haar te vangen probeerde te ontwijken. Ze werd echter bij haar staart gegrepen en naar achteren gegooid. ''Ungh.'' Ze stond vlug weer op nadat ze de grond had geraakt, draaide zich om en rende weg, hopend dat de twee Pokémon haar zouden volgen, wat ook gebeurde. Akio vloekte binnensmonds bij het zien van zijn vriendin die wegrende. Hij vroeg zich af waarom ze dat deed, maar daar kon hij niet lang over nadenken. Een Shadow Ball werd op hem afgeslingerd, die hij nog maar net kon ontwijken. De aanval raakte de grond waar hij nog net had gestaan. Het gras was verschroeid en er kwam wat rook vanaf. Maar goed dat hij die ontweken had, dat zou vast niet goed af zijn gelopen...

''Blijf staan!'' Yasu rolde droog met haar ogen, terwijl ze verder rende op vier poten. Yeah, right. Ze zou echt blijven staan vanwege dat. Op dat moment voelde ze een harde klap in haar rug, waardoor ze tegen de grond aanknalde. Ze piepte even, krabbelde vlug weer overeind, maar werd opnieuw geraakt. Ditmaals vloog ze achterover, door een struik heen, voordat ze daadwerkelijk op de grond terechtkwam. Opnieuw sprong ze recht, maar zakte haast in elkaar van de pijnscheut die door haar rug schoot. Geïrriteerd keek ze de twee Sableye, die alleen maar konden glimlachen. Eén van de twee kwam weer op haar afgerend, terwijl hij een aanval oplaadde. Een Shadow Claw. Net op tijd bukte ze, liep onder zijn arm door en gaf hem een duw in zijn rug met één van haar achterpoten. De Sableye viel voorover op de grond, verrast door de snelle beweging van de Buizel. Yasu grijnsde, maar draaide zich al snel om voor de andere Sableye. Verbaasd staarde ze naar de grond, merkend dat zijn schaduw groter werd. Hij reek tot achter haar door. Op dat moment verdween de Sableye uit haar zicht, waardoor ze in paniek raakte. Te laat merkte ze dat hij zijn schaduw had gebruikt om achter haar te verschijnen, waardoor ze hem niet kon ontwijken. De Buizel voelde een harde klap en vloog toen wat meters naar achter, om vervolgens tegen een boom aan te knallen. Yasu piepte, kon zich nog net opvangen met haar voorpoten anders was ze op de grond terechtgekomen. Ongelovig staarde ze naar de groene ondergrond. Er lag rood spul onder haar, dat waarschijnlijk van haar was. Was dat...Bloed? Haar bloed?! Angstig keek ze van het rode spul naar de twee Sableye die dreigend dichterbij kwamen.

Wat nu? Kende ze maar wat aanvallen, dan liep het vast en zeker anders af. Akio had meer geluk. Hij kende geen aanvallen, maar hij zou wel zijn aura in kunnen zetten. Daarbij was hij vast een stuk sterker dan haar. En vastberaden. Met moeite ontweek ze opnieuw een aanval van de paarse pokémon, en sprong de lucht in. Ze moest meer snelheid hebben om hen effectief te kunnen raken, maar hoe deed ze dat? Opeens viel haar iets in. Vlug maakte ze een paar salto's, terwijl ze weer langzaam op de grond af kwam. Nu maakte ze meer snelheid, toch? Op dat moment lichtte haar staart wit op, waar ze van schrok. Wat haar nog meer verbaasde was het feit dat er een schot vanaf kwam, die één van de twee vijanden raakte. Vlug draaide ze zich zo, dat ze netjes op haar poten terecht kwam op de grond. Was dat..Nou net.. Een aanval? Hoe deed ze dat? Vragend keek ze naar haar staart. Zou het nog een keertje lukken dat te doen?

Reacties: