Hoofdcategorieën
Home » Twilight » (AFGEWERKT) Alles veranderde bij één woord, Cyn » Hoofdstuk 2; de Cullens én Bella
(AFGEWERKT) Alles veranderde bij één woord, Cyn
Hoofdstuk 2; de Cullens én Bella
Mijn tweede dag op school verliep beter dan de eerste. Toen ik de kantine kwam binnengelopen, begon opeens iedereen tegen me te praten. Eerst kwam een vrolijk meisje op me afgelopen.
‘Hooi, ik ben Lizz. Jij moet Cyn zijn. Kom gezellig bij mij aan de tafel zitten.’
Al het geratel kwam ineenkeer op me af.
‘Ehm, ja, ik geloof dat ik Cyn ben. Tenminste dat hebben ze me verteld. Ik kom eraan.’
Ik liep achter haar aan door de drukke kantine.
Het leek net alsof iedereen zijn eigen tafel had. Zo liep Lizz ook naar ‘’haar’’ tafel. Ik werd voorgesteld aan haar vriendengroep. ‘Dit is Nick, hij is mijn vriendje. Dit zijn Sophia en Thom. Jongens, dit is Cyn. Doe een beetje aardig tegen haar. Het is pas haar tweede dag’.
Al het geratel van Lizz ging mijn ene oor in en mijn andere oor uit. Ik keek naar de tafel die helemaal achter in de kantine stond. Daar zaten drie meiden en drie jongens aan. Ze hadden vast wat met elkaar. Sophia zag me staren. ‘Dat zijn de Cullens en Bella.’ Ik keek haar vragend aan.
‘De Cullens, zijn ze familie ofzo? Of zijn het stelletjes?’, ik merkte dat ik het geratel van Lizz had overgenomen. Thom moest erom lachen. ‘Je kent Lizz nog geen dag en je lijkt nu al op haar’.
Betrapt..., dacht ik. Ik zag een van de Cullens aan tafel ook lachen, een jongen.
De naam Cullen kwam me opeens heel bekend voor. Ik moest lang nadenken voordat ik het wist. Het ongeluk.. ‘Is hun vader dokter?’, vroeg ik aarzelend.
‘Ja’, zei Lizz. ‘Nou eigenlijk is het niet echt de vader. Dr. Cullen en zijn vrouw hebben deze kinderen geadopteerd en Bella is de vriendin van Edward Cullen’. Ze wees ondertussen naar de jongen die net lachte.
Ik dacht hem te herkennen. Volgens mij is dat de jongen uit het bos.. Maar ik wist het niet zeker. Opeens draaide de jongens zijn hoofd weg. Ik keek snel weer naar mijn eigen tafel. Ik had niet zo lang moeten staren.
Toen school was afgelopen, bleef ik nog even op het plein rondhangen met Lizz. De jongen stapte samen met een meisje in een Volvo. Ik staarde weer naar hem, nu wist ik het zeker. Het was de jongen uit het bos. Lizz zag me staren. ‘Ja, dat zijn Bella en Edward. Bella zit hier pas een half jaar op school’.
‘Oh’. Bella interesseerde me niet zo. Edward was veel spannender. Wat was er in het bos gebeurd? Wie was die angstaanjagende vrouw met de vuurrode ogen?
‘Ik moet ook gaan, doei. Oja, Sophia en ik gaan morgen shoppen, ga je mee?’
‘Ja, tuurlijk. Tot morgen dan maar!’
Ik moest ook maar snel naar huis gaan, voordat mijn ouders ongerust werden. Nou ongerust was niet een het goede woord, dat zal alleen mijn vader zijn. Woest zal mijn moeder zijn, woest omdat ik niet aan onze ’’tijd’’afspraak had gehouden.
Snel stapte ik in mijn knalblauwe auto. Die bloemetjes komen dus overmorgen...
Ik reed veel harder dan normaal, ik was al laat. Snel parkeerde ik mijn auto en begon in mijn tas te zoeken naar de huissleutel. Waar is dat ding, als je hem nodig hebt? Gelukkig vond ik hem in mijn jaszak. Ik liep het pad op naar mijn huis en net toen ik de sleutel in de deur wilde steken, werd de deur open gedaan. Eigenlijk gesmeten. Ik keek recht in de ogen van mijn moeder, ze waren woest. Ik wist het, waar was mijn vader? Die had een ruzie kunnen voorkomen. Maar die was er niet. Ik stond bang, onbeschermd voor de hand van mijn moeder. Ik zag de hand op me afkomen. Niet in slow motion, wat je altijd in films zag, maar heel snel. De klap was nog harder dan verwacht. Ik zakte in de deurpost in elkaar. Ik voelde me gezicht nog nabranden. Ik voelde nog een klap komen in mijn buik. Auw. Ik begon me klein te maken, als een bolletje op te rollen. Beschermend voor meer klappen. Gelukkig kwamen er niet meer.
‘Ga nu gelijk naar je kamer en blijf daar maar de hele avond. Geen eten voor jou!’, schreeuwde mijn moeder.
Ik liep snel de trap op terwijl er al tranen in mijn ooghoeken begonnen te prikken. Ik deed de deur dicht, ik wilde hem dicht gooien. Maar dan was mijn moeder vast nog bozer geworden.
De tranen begonnen ondertussen over mijn wangen te stromen en ik ging op mijn bed liggen. Weer in mijn beschermende houding, als een bolletje. Het voelde gelijk veel veiliger. Terwijl de tranen nog doorstroomden, begon ik in slaap te vallen.
Reacties:
leuk om te lezen
en nog eens, op naar het volgende hoofdstuk!
Haha, bedankt. Kwam ineens in me op, toen ik aan het schrijven was.
Je moet trouwens zeggen al vind je de hoofdstukken raar verdeeld, dat vind ik altijd moeilijk...
‘Ehm, ja, ik geloof dat ik Cyn ben. Tenminste dat hebben ze me verteld. Ik kom eraan.’
Oké, die vind ik dus echt geweldig!
Ik ga snel verder lezen
x
Hey, deze is ook al fantasitisch, maar dit zinnetje snap ik niet echt, wie is ze?
Ik keek recht in de ogen van mijn moeder, ZE waren woest.