Hoofdcategorieën
Home » Twilight » (AFGEWERKT) Alles veranderde bij één woord, Cyn » Hoofdstuk 12; Het Pakketje
(AFGEWERKT) Alles veranderde bij één woord, Cyn
Hoofdstuk 12; Het Pakketje
‘Ik denk dat Carlisle dat beter uit kan leggen’, zei Alice.
We liepen naar de woonkamer toe, waar Carlisle al zat. Hij had vast alles al gehoord.
‘Ik zal je het verhaal over het verdrag even in het kort vertellen. We hebben hier vroeger ook al eens gewoond. We hebben toen met de Quileute een verdrag gemaakt. Zij wilden namelijk hun dorp beschermen. We hebben daarom afgesproken dat we niet op hun land komen en dan verraden zij niet aan de mensheid dat vampiers bestaan.’
‘Dit is zeker een korte versie’, grinnikte ik. Alice moest er ook om lachen.
Opeens kwam Edward binnen met de rest van de familie.
‘Ik denk dat je hetzelfde moet vertellen, wat je Alice ook hebt verteld’, zei hij.
Ik knikte en vertelde mijn verhaal ook aan de rest van de Cullens.
Esmé was de eerste die reageerde toen ik klaar was.
‘Jij komt gewoon lekker bij ons wonen!’
Ik knikte, dat leek me wel een goed plan.
Meteen werd ik door Alice mee naar boven gesleurd.
‘Kijk deze kamer wordt dan denk ik voor jou! We moeten alleen nog even de troep verhuizen, maar dat is binnen een paar minuten gedaan.’
Ik moest lachen om haar enthousiasme.
Oh, hoe gingen mijn ouders dit opvatten? Ze waren toch mijn ouders ondanks alles. Misschien werden ze nog bozer. Ze wisten natuurlijk ook niet dat ik wist dat ik geadopteerd was, al hoewel ik nog niet wist wie van de Volturi mijn vader was.
‘Aarde aan Cyn! Ik vroeg je wat..’
‘Hè, wat is er?’
‘In welke kleur je je kamer geschilderd wilde hebben.’
Ik keek even om me heen en zag dat de kamer al helemaal leeg was. Alice was echt snel.
‘Ik schilder het wel.’
Ik wilde dezelfde muur als die ik op me kamer had.
Ik begon te schilderen. Volterra eerst, daarna weer de gezichten.
Esmé lukte dit keer beter, omdat ik nu echt wist hoe ze eruit zag. Nog steeds wist ik niet hoe het kwam dat ik haar had geschilderd.
‘Wow, jij kan mooi schilderen.’
Ik keek om en zag Rosalie staan.
‘Bedankt, denk ik...’
Er viel een stilte en ze liep weer weg.
Iedereen ging weer naar school, maar ik mocht nog niet van Carlisle.
Ik had uren om zijn kop lopen zeuren, maar hij was net zo koppig als ik was.
Nee was nee en bleef nee, totdat hij vond dat het ja werd.
Ik verveelde me dood. Ik kon het proberen.. Stiekem naar school te gaan. De rest zou het wel opmerken, maar Carlisle niet. Of één van hen moesten het vertellen.
Ik vroeg me nog steeds af hoe Carlisle het met mijn ouders had geregeld dat ik hier mocht zijn.
Esmé was naar de supermarkt gegaan, boodschappen aan het doen voor mij. Ik wilde het best zelf doen, maar het hoefde niet van haar. Ze zou het met plezier doen, zei ze.
Ik hoorde de bel gaan. Wie zou dat zijn? Als het één van de Cullens was, zou die wel door het raam komen.
Ik liep naar de deur toe, gelukkig had ik gisteren bloed gekregen van Carlisle en brandde mijn keel niet.
Ik deed de deur open en zag een postbode staan.
‘Een pakketje voor..’, hij keek even op de doos. ‘Cyn Vermeulen.’
‘Dat ben ik. Bedankt.’
Voordat hij het doorhad, had ik de doos gepakt en de deur gesloten. Van wie zou dit nou komen?
Ik liep de trap op naar mijn kamer.
Ik opende snel de doos en zag dat daar nog een doos inzat. In die doos zat nog een doos en daarin nog een doos. Het bleef zo doorgaan totdat ik bij de laatste doos kwam. Daarin zat een klein sieradendoosje en een brief.
‘Lieve Cyn,
Blijf aan me denken. Draag dit weer ter bescherming, ik weet zeker dat het van pas zal komen.
Ik zal elke week gaan schrijven.
Je vader uit het zonnige Volterra.’
Ik opende het doosje en er zag een ring in.
Het was een steentje en daarom heen zaten roosjes en blaadjes. Ik was er gelijk verliefd op en deed hem om mijn vinger.
Wie was mijn vader?
Ik voelde me gelijk een stuk minder alleen, iemand dacht aan me.
Ik liep naar beneden en schreef snel een briefje voor Esmé.
‘Ik ben even het bos in.
Moet eventjes een momentje voor mezelf hebben.
X Cyn.’
Eigenlijk ging ik helemaal niet het bos in. Ik ging naar La Push, volgens mij was dat nog een neutrale zone... Ik had altijd al van de zee gehouden.
Reacties:
Ahhhhh haar vader is wel heel lief volgens mijjj
NEEEEEE NIET NAAR LA PUSH!~!! hoe kan ze nou zo stom doen?!
- Sorry, Cyn...niets persoonlijks hoor, je blijft een lieverd-
MAAR DAN GAAN DE WEERWOLVEN HAAR AANVALLEN!
-Of misschien wordt ze ingeprent? Dat zou wel ongelofelijk geweldig zijn!-
oooohooO!! je bent wel een beetje vervelend bezig hoor! Nu moet ik tot morgen wachten tot ik weet wat er verder komt! Moet ik me in de tussentijd dan helemaal gaan stressen, omdat dit zo'n goed verhaal is? Vind je dat grappig? Nou, ik weet niet wat er grappig aan is hoor!
Wat ik daar dus mee bedoel; Ga maar weer snel verder, want ik houd van dit verhaaaaaaaaaaaalaaaaaaaaahhhh
Jeej, weer ene fantastisch stukjee (L)
Ik lees snel de volgendeee