FanFic.nl

[TH]He's our connection

[TH]He's our connection [/2]

Als ik eenmaal thuis aangekomen ben, voelt het huis akelig kil en stil aan. Ik laat me op de bank zakken en kijk naar de foto’s van Bill en mij die op de muur hangen. Mijn ogen blijven hangen op één foto waar we beide glimlachend naar de camera kijken. We lijken zo gelukkig. Die foto was genomen toen hij nog niet beroemd was, toen alles nog normaal was. Helaas weet ook ik dat het niet meer zal worden zoals die dag. Bill moest voor 4 maanden weg en ook zijn liefde voor mij kon hem niet tegenhouden. Hij moest met Tom, Georg en Gustav mee. Hij kon ze niet in de steek laten. Dat wist ik, maar toch wil ik hem zo graag aan mijn zijde, in plaats van dat hij zit in dat verre Amerika.



Een paar uur later gaat mijn mobiel en zie ik dat ik een smsje heb van Bill. Een grijns siert zich automatisch mijn gezicht. Ik open het berichtje en mijn grijns word zo mogelijk nog groter. Ik hou van je en ik mis je nu al. Ben net uit het vliegtuig en heb zo een interview. HVJ x jouw Bill. Een traan glijd langzaam vanuit mijn ooghoek richting mijn kin, waarna hij uiteenspat op het schermpje van mijn mobiel. Ik mis hem gewoon zo erg. Hij is nog maar een paar uur weg en ik heb nu al het gevoel dat er een gat in mijn hart is die alleen gedicht kan worden als hij naast me zit. Het gat wat als maar groter wordt naarmate hij langer van mijn zijde is. Ik sms hem terug dat ik hem ook mis en dat ik niet kan wachten tot hij weer bij me is. Ik krijg geen smsje terug, hij zal wel in dat interview zitten. Ik klap mijn mobiel dicht en leg het op het bijzettafeltje neer. Langzaam zak ik dieper weg in de bank, waarna ik mijn ogen sluit. Bills gezicht verschijnt. Hij glimlacht. Een tweede traan volgt het pad dat de traan voor hem heeft afgelegd en langzaam val ik in slaap.



Ik schrik wakker door de telefoon die aan het ringen is. Ik ren ernaar toe vurig hopend dat Bill me belt, maar als ik opneem hoor ik helaas niet de stem van mijn Bill, maar de lieve stem van mijn moeder. ‘Hé, lieverd, hoe is het?’ vraagt ze lief. ‘Niet zo goed, mam. Bill is weer weg’ snik ik. ‘Ach, meisje toch. Hij komt wel terug, geloof me, hoe lang is hij weg?’ ‘vier maanden’ vertel ik haar met een tikje wanhoop ik mijn stem. Hij komt wel terug, ik weet het, maar vier maanden is zo’n lange tijd. Ik twijfelde eraan of ik het wel vol ging houden. ‘Ow, lieverd, je vader roept me. Ik bel je snel weer’ hoor ik mijn moeder zeggen, waarna ze ophangt. Ik hoor mijn mobiel op het bijzettafeltje trillen. Dat kan maar één ding betekenen. Ik ren ernaar toe, wat ik beter niet had kunnen doen, want ik glijd uit over het gladde parket wat op de vloer ligt. Met een plof van ik op de grond, maar dat weerhoud me er niet van om naar mijn mobiel te gaan. Ik pak het kleine ding op en zie dat Bill me inderdaad gesmst heeft. Interview was rot, ik mis je! X Bill Ach ja, ook als je beroemd bent is niet alles perfect. Bill vertelt me er alles over. Alle roddels en leugens die worden verspreid. Ik heb geleerd om me er niets van aan te trekken, maar soms komen ze zo dicht bij de realiteit dat ik me begin af te vragen of het wel een leugen is…

Reacties:

Er zijn nog geen reacties op dit verhaal.