FanFic.nl

Never wanna come home again

Hoofdstuk 4

Hoe kon ik nu ooit mijn gedachten nog bij de les houden? Mijn hart raasde als een gek in mijn borstkas en ik vroeg me af of hij dat kon horen. Ik probeerde geconcentreerd naar de uitleg te luisteren, maar mijn hoofd was alleen maar bezig met het controleren van mijn ademhaling. Toen Mevrouw Evenes het lokaal uitliep om de juiste spullen te pakken draaide ik me langzaam om naar de jongen naast me. Nog voordat ik hem aankeek keek hij al naar mijn gezicht. Zodra zijn ogen de mijne vonden kleurde mijn wangen. Er kwam een lichte glimlach op zijn gezicht te staan en zijn mooie goudbruine ogen keken mij vriendelijk aan. Met een stem zo mooi alsof er een orkest met belletjes begroette hij mij. Het viel me mee dat ik niet stotterend iets terug groette. Weer kwam er een lach op zijn gezicht te staan.
“Ik ben Mike”� zei hij terwijl hij naar me knikte. Ik kon vanuit mijn ooghoeken zien dat iedereen in de klas ons ongeveer zat aan te staren.
“Ailey, ik ben Ailey”� zei ik snel terug. Nog voordat we verder nog iets tegen elkaar konden zeggen werd de klas weer tot stilte gemaand door de lerares.
De rest van de Engels les voelde ik me ongemakkelijk. Ik durfde me bijna niet te bewegen of adem te halen, bang dat hij dat op zou merken. Waarom ik me zo gedroeg wist ik niet. Mijn gedachten waren in tweestrijd. Het ene stemmetje zei dat ik gewoon normaal tegen hem moest doen omdat ik een leuke meid was, althans dat werd me altijd gezegd. Het andere stemmetje zei me telkens dat ik het maar moest vergeten. Doordat ik naar voren gebogen zat en mijn haar mee naar voren viel kon ik hem niet meer zien zitten. Mijn lange, bruine lokken waren een soort muur geworden tussen ons. Een paar minuten voordat de bel ging mochten we van Mevrouw Evenes opruimen. Langzaam stopte ik mijn boeken in mijn tas, waarna ik me op mijn stoel omdraaide naar hem toe.
Hij keek me weer lachend aan en opende zijn mond om wat te zeggen.
“Erg leuke les was dit, niet?”� Weer moest ik wennen aan zijn mooie stem.
“Uhmm.. ja, mijn gedachten waren er niet echt bij.”� Hij keek me vragend aan.
“Problemen thuis”� zei ik zachtjes.
“Oké, ik begrijp het”� en hij knikte met zijn hoofd. Een korte stilte viel, waarna ik aarzelend begon te praten.
“Je bent hier nieuw toch?”� Weer glimlachte hij en ik voelde mijn hart sneller kloppen.
“Ja dat klopt. Ik ben samen met mijn familie hierheen gekomen. Mijn broers en zussen zitten hier ook op school.”�
“Oké”� en ik lachte naar hem. “Gezellig. En bevalt de school je tot nu toe?”�
“Tja, ik heb nog niet veel lessen gehad, maar deze Engels les behoort nu zeker tot mijn favorieten.”� Hij grinnikte zachtjes en ik keek hem vragend aan. Van onder zijn lange wimpers keek hij me met zijn prachtige ogen aan en ik bloosde.
“Zo bijzonder is Engels toch niet”� vroeg ik hem zachtjes.
“Het vak inderdaad niet, maar mijn gezellige partner naast me wel.”� Hij keek me lachend aan en ik voelde me nog roder worden en keek naar beneden. Ik zag hoe hij aarzelde om me aan te raken maar hij bedacht zich voordat hij zijn hand op mijn been had gelegd. In zulke situaties voelde ik me altijd ongemakkelijk.
“Ik neem aan dat het een compliment voor mij is”� zei ik zachtjes.
“Bedankt.”� Hij knipoogde naar me en bedankte waarna hij op stond. Tegelijkertijd klonk de bel en hij liep, bijna dansend, het lokaal uit.

Zodra de pauze begon werd ik de aula in getrokken door mijn beste vriendin, Britt. Zoals altijd kletste ze enorm veel en ze was helemaal opgewonden omdat de Cullens vanaf vandaag officieel nieuw waren bij ons op school. Gisteren zag ik Mike al lopen, omdat hij uitleg en een rondleiding kreeg, maar nu zag je de rest van de Cullens ook. Britt volgde mijn blik en zag dat ik naar hun tafel keek.
“Ik hoorde dat je vanochtend al kennis hebt gemaakt met één van de Cullens?”� Ze keek me lachend en nieuwsgierig aan.
“Ja met Mike, hij zit naast me met Engels.”� Voordat ik verder kon praten voelde ik twee armen die om mijn middel gleden. Snel volgde er een zoen op mijn wang. Ik hoorde mensen achter mij gniffelen en het kon ook niet anders dan dat Bryan achter mij stond. Voordat ik me omdraaide zag ik hoe Mike naar ons keek vanaf hun tafel.
“Hey Bryan”� zei ik terwijl ik me zachtjes uit zijn greep probeerde los te maken.
“Hallo lieve Ailey”� en hij trok me weer wat meer tegen zich aan. Ik was er altijd al slecht in om mensen tegen te ‘spreken’, dus ik liet Bryan z’n gang maar gaan.
“De groep wilt vanavond al uitgaan, vind je het erg om dan al mee te gaan of wil je toch liever morgen uit?”�
“Vanavond is geen probleem.”� Ik probeerde het onderwerp van mij af te halen en keek naar Britt.
“Ik was ook van plan om mee te gaan vanavond, dus zeg alsjeblieft dat je komt.”� Ze knipoogde naar me en draaide zich naar haar vriend, Justin, om. Bryan lachte.
“Dat is dan afgesproken. Britt wilt je dan denk ik wel komen ophalen?”�
“Natuurlijk, van te voren moeten we natuurlijk even lekker bij kletsen”� bemoeide ze zich met het gesprek. Ik lachte naar haar en voelde hoe Bryan zijn greep op mij verstevigde. Kwam er iemand anders aanlopen of wilde hij iets anders, bedacht ik me in een paar tellen. Toen ik om keek zag ik hoe de familie Cullen langs liep. Mike keek me even snel aan en schudde daarna met zijn hoofd. De rest van de familie leken mij niet eens op te vallen, laat staan de rest. Bryan boog zich naar mij toe.
“Zag je hoe die bleke jongen naar je keek met dat donkerblonde haar?”� Ik keek hem nietszeggend aan. Britt begon te giechelen.
“Bang voor concurrentie Bryan?”� Ze gaf hem een stomp op ze schouder waarna hij mij eindelijk los liet. Onhoorbaar zuchtte ik en pakte wat eten uit mijn tas.

Reacties: