FanFic.nl

[TH]He's our connection

[TH]He's our connection [/4]

Megan Pov.

* Voor ons huis*

Ik ben er zo langzamerhand gewend aan geraakt. De pers verpest elk moment van Bill en mij in het openbaar. Een keer op het strand. Ik zoen Bill en gelijk allemaal flitsen rondom. Het is om gek van te worden. Maar naar een paar keer raak je eraan gewend en stoort het je niet meer. Nou ja, niet zo erg als in het begin. ‘Zullen we naar binnen gaan?’ vraagt Bill me met een knipoog. Ik knik en samen rennen we het huis in. Zodra de deur zich sluit sla ik mijn armen om Bill heen en omhels ik hem innig. ‘Ga nooit meer zo lang bij me weg, dat overleef ik niet’ fluister ik hem in zijn nek. ‘Nooit meer’ fluistert hij terug. Ik zucht en trek Bill nog steviger tegen me aan. Bill trek me de woonkamer binnen en met mij nog in zijn armen laat hij ons in de bank vallen. Hij houd me zo stevig vast, zodat het lijkt alsof hij me nooit meer los wil laten. Ik wil hem ook nooit meer loslaten, maar ik ben bang dat dat na een paar uur toch zal moeten, aangezien één van ons ongetwijfeld naar de wc zal moeten. Maar tot die tijd laat ik hem ook echt niet los. Een traan verlaat mijn ooghoek en rolt langzaam van mijn wang over op Bill zijn wang. ‘Huil je?’ fluistert Bill zacht. Ik knik en kijk hem met mijn betraande ogen aan. Bill heft zijn vinger op en veegt de traan liefdevol van mijn wang af. ‘Niet doen, ik ben weer terug’ fluistert hij. ‘Daarom juist’ Verward kijkt hij me aan. ‘Ik ben wel blij dat je weer terug bent, hoor’ zeg ik hem snel, voordat het verkeerde dingen gaat denken. ‘Het is gewoon dat ik bang ben dat ik je weer ga verliezen, dat je weer uit mijn armen verdwijnt. Dat je weer weg bent voor zo’n lange tijd en ik weer zit met dat gat in mijn hart wat niet gedicht kan worden’ snik ik. ‘Ik ga niet meer weg, tenminste niet meer zo lang, beloofd’ fluistert hij lief, terwijl zijn vingers langzaam een weg door mijn haren wanen. Ik vind het heerlijk als hij dat doet. Het geeft me een veilig en bemint gevoel. Het teken dat hij van mij houd. ‘Ik wil je nooit meer kwijt Megan, nooit meer’ Ik nestel me diep zijn armen en zucht. Een zucht van verlichting. Dat ik mijn grootste schat weer in mijn armen kan sluit en hem nooit meer los hoef te laten.

Reacties:

Er zijn nog geen reacties op dit verhaal.