FanFic.nl

Linda, de Protector// AFGELOPEN

Hoofdstuk 1

Ik mocht van papa vandaag in het bos gaan spelen, maar ik mocht niet te dicht bij de rivier komen. Hij was vast bang dat ik in de rivier viel.
Mmm en ik liepen door het bos. Ik hield van de geur die je in het bos kon vinden.
Ik plukte bloemen. Alle mooie bloemen die ik tegen kwam, stopte ik in het boeket. Er zat al paars en roze in. Nu wilde ik ook nog gele bloemen, de lievelingskleur van mama. Tevreden vond ik paardenbloemen en stopte ze in het boeket, voor mama.
Opeens zag ik dat het donker begon te worden, ik moest naar huis toe gaan.
Verbaasd keek ik om me heen. Waar was ik? Welke kant moest ik op? Ik wilde naar huis!
Ik dacht dat ik iemand achter me hoorde.
‘Papaaa’, riep ik blij. Het was mijn papa niet.
Ik zag een andere man. Ik vond hem er niet aardig uit zien. Hij had felrode ogen. Ze keken met angstaanjagend aan.
‘Niet bang zijn, Mmm. Papa komt eraan.’
Papa kwam niet.
Ik wist dat dit een Dracula was. Papa had erover verteld. Ik moest gaan roepen als ik er één zag.
Ik begon te gillen en te huilen. Papa.... Mama....
Dracula stapte naar me toe. Opeens kwam er een andere jongen tevoorschijn. Hij had geen felrode ogen. Die van hem waren goud. Ik vond ze mooi.
Hij riep dat ik weg moest gaan, maar ik was betoverd door zijn mooie ogen. Hij schreeuwde nu dat ik weg moest rennen.
Ik begon te rennen. Ik keek nog een paar keer achterom en struikelde over een boomwortel. Een helse pijn ging door mijn hoofd heen.
Opeens werd alles zwart voor mijn ogen. Dit wilde ik niet, ik moest rennen.

Ik begon allemaal stemmen om me heen te horen. Ik opende mijn ogen, maar alles was wazig. Ik knipperde een paar keer, gelukkig werd het beeld weer helder.
Waar was ik? Waarom was ik niet thuis? Waar waren mijn papa en mijn mama?
Tranen verschenen in mijn ooghoeken. Een meisje met zwartig haar kwam naar me toe.
‘Waarom huil je schat?’
Ik stelde de vragen die net door mijn hoofd heen gingen, ‘Waar ben ik? Waar zijn mijn papa en mijn mama?’
Opeens stond er ook een jongen naast me. Hé, dat was die jongen met de gouden ogen. Ze waren echt heel mooi. Er kwam ook een dokter aangelopen.
Het viel me opeens op dat ze alle drie gouden ogen hadden. Die wilde ik ook! Ze waren zo mooi!
‘Ik ben dokter Cullen en je bent in het ziekenhuis. Wat deed je in het bos?’
‘Ik mocht van mijn papa in het bos spelen, maar ik raakte de weg kwijt. Nu wil ik mijn papa zien.’
Cullen, die naam kwam me opeens heel bekend voor. Papa had over ze verteld. Ze waren vampiers, maar dronken dierenbloed. Ik mocht niet bij ze in de buurt komen. Wacht misschien zijn zij wel familie van elkaar, misschien zijn dit niet degene die papa bedoelde. Ik moest het gewoon vragen.
‘Volgens mijn papa bent u een vampier, toch?’
Hij knikte.
‘Dan mag ik niet met u omgaan. Ik wil mijn vader!’
Opeens werd mijn hoofdpijn erger. Ik begon de stem van het meisje in mijn hoofd te horen. Ik kreeg er nog ergere hoofdpijn van. Wat was ze nou aan het opzeggen. Ze moest ermee stoppen. Die jongen keek me heel verbaasd aan.
‘Wil je daarmee stoppen!’, zei ik, terwijl ik het meisje aankeek.
‘Waar heb je het over?’
‘Carlisle kan ik je even spreken?’, vroeg de jongen.
Mijn hoofdpijn zakte weer weg, het meisje was er gelukkig mee opgehouden. Nu was ik moe.
Ik kroop verder onder de dekens. Als ze nou maar wel mijn papa en mijn mama gingen bellen.

Reacties: