FanFic.nl

[TH]He's our connection

[TH]He's our connection [/6]

Megan Pov


Ik ren het huis uit de koude straat op. Ik ren naar het park, naar mijn plekje, het plekje waar ik altijd zit als ik na moet denken. Op de weg naar mijn plekje zie ik overal verliefde stelletjes. ‘We blijven voor altijd bij elkaar’ hoor ik een jongen tegen een meisje met gouden lokken zeggen.



Ik herinner het me nog goed dat Bill dat tegen me zei. De dag dat we voor het eerst op stap waren geweest. De vonk was gelijk over geslagen. Ik laat me tegen de oude eik zakken en zucht. Ik had de goede keus gemaakt, toch? Zo konden we toch niet verder. Toch? Ik laat mijn hoofd in mijn armen zakken. Ik kan het allemaal niet meer aan. Hij komt naar me toe, we hebben hemelse seks en dan gaat hij weer weg, dat is toch geen relatie? Ik richt mijn blik op het meertje dat voor me ligt. Bill en ik zaten daar altijd. Ik zat daar tussen Bill zijn benen en met mijn hoofd op zijn schouder. Dat gevoel wilde ik terug. Het gevoel van liefde, veiligheid en het gevoel dat ik ware liefde gevonden had. Hij had het beloofd, hij had beloofd me nooit alleen te laten. Nog nooit heeft iemand zo tegen me gelogen. Een traan drupt op mijn schoot en al snel volgen er meer. Het voelt alsof mijn hart is stukken is gescheurd door één persoon. Iemand zo harteloos, iemand die niet begrijpt hoe het is om altijd alleen te zijn. Een windvlaag gaat door mijn haren en ik kijk op. Richting de kant waar het vliegveld zich bevind. ‘Ik ga je missen Bill’ fluister ik met de wind mee.



Bill Pov

Ik hoor hoe de voordeur dichtslaat. Ik ben haar kwijt, voorgoed. Ze zal niet bij me terugkomen. Ik zucht en een traan verlaat mijn ooghoek. Ik pak mijn autosleutels van het tafeltje en kijk nog even naar de foto’s van Megan en mij. Ik druk een kus op het hoofd van Megan en dan loop ook ik het huis uit. Ik rijd met mijn auto naar het vliegveld, waar de rest al op me staat te wachten. Ik ga bij hen staan en zucht.
‘Was het niet leuk bij Megan?’ vraagt Tom me.
‘Ik wil er niet over praten’ zucht ik.
Ik kijk voor we het vliegveld binnenlopen nog eens om en ik voel een windvlaag langs me strijken en ik hoor een stem die verdacht veel op die van Megan lijkt, maar dat zal ik me wel verbeeld hebben. Ik zucht en ik draai me om, om met de jongens 2 lange jaren in Amerika tegemoet te gaan.

Reacties:

Er zijn nog geen reacties op dit verhaal.