FanFic.nl

[TH]He's our connection

[TH]He's our connection [/8]

“Uw zoon is gezond, hij groeit goed.”� Zegt ze dan na een tijdje. “Jammer dat u vriendje niet mee is, want dit is iets dat beide ouders moeten meemaken!”� Zegt ze medelijdend. Ik knik wat en doe mijn kleren goed. Ze gaat achter haar bureautje zitten en tikt wat in op haar laptop. “Dat word dan 2O £”� Zegt ze kort. Ik betaal haar, en verlaat het enge gebouw. “Waarom moet iedereen beginnen over; dat moet je samen met je vriendje doen? Die heeft toch nooit tijd voor me!”� Zucht ik woedend als ik in de auto ben.



Megan Pov.

Ik rijd met mijn auto de oprijlaan op en als ik voor de garage sta doe ik de motor af en ik kijk naar buiten. Ik kan het niet ontkennen, ik mis hem verschrikkelijk, maar er valt niets aan te doen, het was niet goed voor mij geweest als hij en ik nog steeds samen waren. Ik praat vandaag de dag niet meer over Bill en mij als: ‘we’. Het geeft me het gevoel dat we nog steeds samen zijn en dat zijn we niet en dus laat ik dat woord achterwegen. Het voelt beter als ik het niet zeg. Ik open het portier en langzaam loop ik het huis binnen en ik gooi mijn autosleutels op het kastje bij de kapstok. Ik hang mijn jas op en laat me op de bank ploffen. Ik wrijf met mijn hand over mijn buik en glimlach.

‘Hé, lieverd’ fluister ik zachtjes.

Ik sta op en loop naar de koelkast waar een heerlijke bak ijs op me staat te wachten. Ik pak een lepel en begin gretig in de bak te lepelen.

Ik loop naar de bank en doe de tv aan. Hij staat nog op TMF ik kijk en zie een artikel voorbij komen met Tokio Hotel. Hoe graag ik ook weg wil zappen, mijn ogen blijven gericht op Bill en hoe erg ik eigenlijk naar hem verlang. Ik zet de bak ijs weg en ga voor de tv zitten, waarna ik mijn vingers langzaam over Bill’s gezicht laat glijden. Het is niet eerlijk, als Tokio Hotel er niet was geweest zou hij nu hier bij me zitten en me lieve kusjes in mijn nek gegeven hebben. Maar nu zit hij in Amerika en ik zit hier, het is niet eerlijk. Een traan glijd over mijn wang, zoals er de laatste tijd vele zijn gegleden. Ik had mezelf voorgenomen niet te gaan huilen, maar op de één of andere manier is het niet mogelijk en gaan mijn gedachten toch steeds naar Bill toe en aan wat hij nu zou doen. Of hij nog eens aan mij zou denken, of dat hij al een ander heeft en mijn compleet vergeten is. Het is niet eerlijk, ik wil hem hier. Hij moet samen met mij voor de baby zorgen en niet ik alleen. Zo hoort het niet! Het is niet eerlijk. Bill… ik wil hem terug.

Reacties:

Er zijn nog geen reacties op dit verhaal.