Hoofdcategorieën
Home » Overige » 3 Shot ~ Shooting love ~ Afgewerkt. » Part 3: The moment of truth.
3 Shot ~ Shooting love ~ Afgewerkt.
Part 3: The moment of truth.
De weg naar huis had nog nooit zo lang en eenzaam geleken. Ik was zenuwachtig hoewel ik wist wat ik moest doen en volkomen veilig was.
Maar als de anderen een paar seconden te laat zouden zijn, zou het gedaan kunnen zijn met mij.
Ik probeerde die gedachte van me af te zetten en reed mijn auto de oprijlaan op.
Nog even bleef ik in de donkere auto zitten om mezelf te kalmeren. Mijn ademhaling ging gejaagd en ik moest moeite doen niet te gaan hyperventileren.
Zodra ik mezelf goed genoeg onder controle had, opende ik het portier en sloeg de koele avondlucht me tegemoet.
Ik wist niet waarom ik nou eigenlijk precies zo zenuwachtig was, want ik had moeilijkere zaken gehad, waarbij het gevaar veel groter was. Maar dit kwam zo dicht bij jezelf…
Ik stak mijn sleutel in het slot van de voordeur en liet de deur zacht achter me in het slot vallen.
‘Ik ben thuis!’ riep ik warm. Ik herkende de onbezorgde en nonchalante toon die mijn stem altijd had en was blij dat ik zo goed kon achteren.
‘Ik ben in de keuken!’ kwam Thoms antwoord en ik volgde het geluid van zijn stem.
‘Hé,’ drukte ik hem een kus op zijn lippen. ‘Ik trek wat gemakkelijkers aan.’ En na die woorden liep ik de trap op.
Ik trok een kort broekje aan, een hemdje en een overhemd. Ik aarzelde of ik een kogelvrij vest aan moest trekken, maar besloot het niet te doen. Het zou op kunnen vallen en dan was ik verloren.
Ik liep naar het raam en riep zacht Roys’ naam. Hij stak zijn hand op en zijn bemoedigende glimlach hiel me. Ik wist nu ook zeker dat ik het kon. Ik voelde voor de zekerheid aan mijn pistool en ging toen weer naar beneden.
Ik wachtte heel de avond in rust af, en liep toen de trap weer op, met de smoes dat ik vast wat spullen voor morgen zou pakken.
Ik wist dat Thom nu zijn kans zou grijpen en zorgde dat ik met mijn rug naar de deur stond zodat het niet zou lijken of ik op hem wachtte.
Zijn zachte voetstappen klonken op de trap en ik stelde me voor hoe hij daar met zijn wapen geheven zou lopen.
Hoe vaak had ik hem niet zo zien lopen? En ik had er nooit iets achter gezocht.
De deur ging open en ik draaide me om.
Het verbaasde me geen pistool te zien maar merkte toen op dat hij zijn riem nog om had.
‘Hé schat,’ liep ik op hem af en sloeg mijn armen om zijn nek. ‘Ik heb je gemist,’ fluisterde ik ademloos en dwong hem langzaam achteruit.
Tot hij met zijn rug tegen de muur stond.
Ik voelde zijn armen om mijn middel en dwong hem de laatste stap achteruit. Zijn handen gleden omhoog naar mijn nek en oefenden daar lichte druk uit. Ik wist dat het niet lang zou duren voor hij me zou wurgen.
Dat was het moment waarop alles heel snel ging.
Ik sloeg zijn handen van me af en trok razendsnel mijn pistool.
Vastberaden richtte ik het wapen op mijn verbijsterde echtgenoot.
‘Volgende keer moet je sneller zijn, schat,’ zei ik ijskoud.
Een zenuwachtig lachje verscheen op Thoms gezicht. Ik merkte zijn hand die naar zijn pistool gleed nu pas op.
‘Handen in de lucht!’ gilde ik woedend, en hield het pistool nog strakker op hem gericht.
Langzaam gingen zijn handen omhoog.
‘Je schiet toch niet,’ zei Thom langzaam. ‘Je raakt me niet, Nikki,’ ging hij verder.
Mijn handen sloten zich dichter om het koude metaal.
‘Ik ben een sniper. Maar op kleine afstand ben ik ook gericht, wees niet bang,’ siste ik. ‘Ik kan de knoop van je mouw schieten zonder je te raken.’
Thom lachte honend en ik gaf daad bij mijn woord. De kogel boorde zich in de muur achter hem. Zijn ogen schoten onrustig nar het gat in de muur, en het gat in zijn mouw. Zijn knoop viel op de grond.
‘Het hoeft niet zo,’ slikte hij smekend. Nu was het mijn beurt om honend te lachen.
‘Jij was degene die mij dood wilde hebben!’ bracht ik hem ter herinnering.
‘Ik kan het uitleggen,’ ging hij verder.
‘Ik wil geen uitleg,’ gromde ik en drukte het pistool tegen zijn slaap.
‘Je hebt de verkeerde uitgezocht,’ zei ik ademloos, mijn gezicht op een klein stukje afstand van het zijne. ‘Sorry schat.’
En op dat moment greep Thom mijn pols en trok me tegen de grond. Hij duwde mijn pols op de grond. Ik vocht uit alle macht, maar hij was sterker. Hij richtte zijn pistool op mijn hoofd.
‘En nou is het eindelijk afgelopen,’ grijnsde hij.
Ik keek hem slechts aan. Ik voelde geen angst meer. Ik wist dat ik de afgelopen jaren een goede agente geweest was, en dat mijn team er na mijn dood alles aan zou doen om mijn doelen na te streven.
‘Haal maar over,’ zei ik zacht en langzaam.
Verbazing speelde over Thoms gezicht.
‘Schiet je eigen vrouw maar dood,’ ging ik verder. ‘Ik weet zeker dat je het niet kan.’
Ik zag Thoms handen trillen en dat was het moment waarop ik probeerde het pistool terug te pakken. Door de plotselinge beweging schoot hij. De kogel raakte me, en mijn ijselijke gil ging door merg en been. Het overhemd dat ik aan had, werd snel rood op de plaats in mijn buik waar ik geraakt was, en de vlek breidde zich snel uit.
Plotseling schoot de deur open en mijn team kwam snel en tot de tand bewapend naar binnen gestormd.
Ik hoorde Roys bevelen schreeuwen, en hij knielde bij me neer.
‘Volhouden, Nikki. Er is hulp onderweg. Nog heel even.’
Zijn stem was de houvast die ik nodig had. Mijn hand zocht de zijne terwijl ik mijn tanden op elkaar klemde om niet te gillen.
Reacties:
*slikt moeizaam*
Ik ben weggeblazen door dit hoofdstuk, helemaal foetsjie.
I just lovee it so !
xxx
wow....
ik heb er geen woorden voor.
het is echt goed beschreven.
je kunt je helemaal in haar inleven
ik ga snel verder...
whooouuu (L)