FanFic.nl

~5 shot ~ The girl that lost her mind.

five.

Het water is scherp en hard als het mes dat tussen mijn broekriem steekt, en het is zo koud dat de rillingen over mijn rug lopen. Ik hoor verschillende mensen gillen als ik weer boven water kom: 'Er is iemand gesprongen!' en 'Haal hulp!' Ze komen me redden, is alles wat ik kan denken. Ik probeer te zwemmen maar ik kom amper vooruit door de golven die me tegen de rotsen aan willen duwen. 'Help!' gil ik gorgelend. Mijn ogen knipperen tegen het zoute water en de felle zon. Boven me zie ik een steentje en iemand die bijna van de klif afvalt, 'Daar is ze!' hoor ik de stem van Alex roepen. Ik begon nog sneller te zwemmen tegen de golven in en wacht tot er een kogel mijn lijf zal doorklieven. Maar het schot komt niet. 'Ze verdrinkt waarschijnlijk.' zegt Alex en ze draaien zich om en verbergen zich weer in de grot. 'lafaards' sis ik tussen mijn tanden door en klamp me dan vast aan een puntige rots. Ik zal het strand zwemmend niet halen dus kan ik net zo goed wachten tot ze mij komen halen. Een speedboot komt mijn richting op en ik begin driftig met mijn niet gewonde arm te zwaaien. 'hierzo!' gil ik, waarna er een golf over me heen komt en me tegen een andere rots slaat. Ik voel de pijn en zie het bloed in het grijze zeewater en verlies dan het bewust zijn.

'Leeft ze nog?' hoor ik verschillende mensen om me heen roepen met paniek in hun stem. Ik gorgel het laatste beetje zeewater omhoog uit mijn keel en spuug het dan hoestend uit. 'Wat is je naam meisje?' hoor ik een stem zeggen met veel autoriteit. Ik heb een hekel aan dat soort stemmen, ze doen me denken aan de stem van mijn vader. 'Sylvie.' mompel ik, en kuch dan weer. 'Wat is er gebeurd?' Ik open mijn ogen en kijk de man aan terwijl mijn ogen zich weer vullen met tranen. 'Ze hebben iedereen vermoord, en zullen mij ook vermoorden.' snik ik, waarna ik me tegen het vaderfiguur aandruk en mijn tranen zijn blouse laat verpesten. Hij klopt op mijn rug en een vrouwenhand veegt langs mijn wang, 'je ben veilig meisje, alles komt goed.' zegt ze. De man knikt en voegt daar nog aan toe, 'Niemand zal je ooit pijn doen.' Na die belofte sluit ik mijn ogen en laat me meevoeren door de slaap die bezit van me neemt. Het enige dat ik nog vaag opmerk is het geluid van de ziekenwagen en de politieauto's die me veiligheid zullen bieden.


ik hoop dat jullie het leuk vonden om te lezen, want dit is het einde van dit five-shot. Het spijt me dat jullie zo lang op de ontknoping hebben moeten wachten, maar ik had gewoon geen inspiratie.
BEDANKT voor het lezen
BEDANKT dat jullie me iets nieuws hebben laten proberen
BEDANKT dat jullie me steunen bij wat ik ook doe en wat ik ook schrijft
Nouja gewoon bedankt voor alles <3
ik hou van jullie

Reacties: