FanFic.nl

De 99e hongerspelen

Hoofdstuk 1 - De boete

Hoofdstuk 1 - De boete

Alex

Het begint allemaal op de dag van de boete, ergens in september. Alexandra Russo, beter bekent als Alex is zich aan het opmaken voor de boete. Het is traditie dat je je mooiste kleren aantrekt. Na de boete viert iedereen feest omdat hun kinderen niet getrokken zijn. Alleen de twee families waarvan de kinderen zijn getrokken trekken zich terug.

Dit jaar is het de 99e hongerspelen, de kinderen die getrokken zijn mogen van geluk spreken dat ze niet getrokken zijn in de kwartstelling want die is veel zwaarder de normale spelen.

“Je ziet er prachtig uit”� Zei een vrouwenstem uit de deuropening van het kleine slaapkamertje waarin Alex en haar broertje, Max, slapen. Alex draait zich om, ze is net klaar met haar zwarte haar en ze kijkt in de richting van de stem. Het was haar moeders stem, die net haar kamer binnen is gelopen.

“Dankje”� antwoordde Alex met een kleine glimlach, ze was zenuwachtig. Het was een grote kans dat haar naam dit jaar wordt getrokken. Ze is zestien, dus haar naam zit er al 6 keer in. Ieder jaar heeft ze meegedaan met 4 voedselbonnen, want ze hadden niet zoveel geld thuis. Dat maakt dan dus 30 loten. Ze wilde niet dat haar broertje zichzelf voor bonnen inschreef, ze houdt te veel van haar broertje.

“We moeten gaan!”� kwam de bibberige stem van Alex’s vader uit de kleine woonkamer. Jerry is bang dat zijn kleine meisje werd getrokken. Hij houdt te veel van zijn dochter om haar te laten vermoorden.

Theresa draait zich om en loopt de kamer van Alex uit. Alex volgt haar moeder naar de woonkamer, waar Max en Jerry al klaarstaan. Max heeft een iets te groot overhemd aan (hij moet er nog in groeien) met een nette zwarte broek. Jerry heeft een zwart pak aan met een stropdas. Hij heeft ieder jaar hetzelfde pak aan omdat ze niks nieuws kunnen kopen.

Theresa had een dieprode jurk aan die tot haar enkels kwam, ze was opgemaakt met geïmproviseerde make-up en had haar bruine haar los laten hangen. Alex had een babyblauwe jurk aan die tot haar knieën kwam. Ze had haar donkere zwarte haar opgestoken en onder haar jurk draagt ze haar nieuwe naaldhakschoenen. Ze haat die dingen omdat ze niet lekker lopen.

Ze lopen in stilte naar het grote plein waar de burgemeester de loten trekt. De spanning is om te snijden. Het risico is te groot dat Alex getrokken wordt.

Nadat ze elkaar een knuffel hadden gegeven gingen Alex en Max in de aangewezen vakken staan. Jerry en Theresa gaan bij de rest van de zenuwachtige ouders in het publiek staan.

Alex voelt zich misselijk, ze wil haar toegewezen vak uitstappen en naar huis rennen. Maar het kan niet, dan zou haar familie in de problemen komen.

Ze is niet alleen bang dat zij getrokken wordt, maar ze is ook bang dat haar broertje getrokken wordt. Alex vindt dat Max nog veel te jong is om aan de spelen mee te doen, hij is pas dertien jaar. Alex daarentegen is al zestien en ze maakt daarom ook een grotere kans om te winnen, niet dat ze iemand zou kunnen vermoorden. Ze wist zeker dat als Max getrokken wordt hij niemand zou kunnen vermoorden. Ze zou het zelf ook niet kunnen aanzien als hij vermoord wordt in de vreselijke hongerspelen die het Capitool ieder jaar weer organiseert.

De burgemeester begint aan zijn jaarlijkse speech. Daarna komen de glazen potten te voorschijn waarin alle loten zitten. Ik kijk naar de pot waar met een groot label MEISJES opstaat. Ik kijk goed naar de loten. Naar mijn dertig loten die tussen de loten van alle andere meisjes ligt. District 11 is het grootste district, het is daarom ook een grote pot.

De burgemeester loopt naar de pot van de meisjes en steekt zijn arm in de pot.
“Het meisjes tribuut van district 11 is…”� de burgemeester trekt zijn arm uit de pot en kijkt naar het papiertje.

“Alexandra Russo”�

De wereld staat stil, ik hoor mensen om me heen naar adem snakken omdat ze het zo erg voor me vinden. Ik ben een erg bekend dorpsmeisje, omdat ik altijd met iedereen praat, ik voel al die mensen naar me staren. Ik richt mijn aandacht er niet op, ik staar alleen naar het briefje met mijn naam erop. En het enige waar ik aan kan denken is: Ik moet naar de hongerspelen…





A/N: Zoo dit is alweer het eerste hoofdstuk… Sorry dat het zo kort is...
Goed? Slecht? Tips? Laat het weten!

Reacties:

Er zijn nog geen reacties op dit verhaal.