FanFic.nl

Gebroken leugens

5

Tom zoende me zacht op m’n wang. Ik deed alsof ik sliep en bereidde me voor op het moment dat straks ging komen. Tom die me in paniek wakker zou maken omdat hij zijn broer dood had aangetroffen op de plek waar hij iedere ochtend kwam om te checken of zijn kluis niet leeggeroofd was. Tom wist dat het onzin was, hij vertrouwde de mensen in zijn huis, maar hij nam toch iedere dag het zekere voor het onzekere.

Ik hoorde hoe hij zich aankleedde en zacht de kamer verliet. Ik zuchtte zacht en hoorde de vogels buiten fluiten. De zon brak langzaam door de dikke stapelwolken. De hele nacht was ik wakker geweest en had ik geluisterd naar de regen die zacht tikte tegen het raam.

Het leek wel uren te duren, voor ik de ijzige gil van Tom door het huis hoorde galmen. Zijn denderenden voetstappen op de trap leken bij de buren zelfs hoorbaar. Ik hoorde deur die opengezwaaid werd door de eigennaar van dit huis en tegen de muur knalde. Zijn gehijg echode door mijn hoofd.
Zijn handen vouwden zich rond mijn schouder en trokken me abrupt omhoog in een zittende houding. Ik schrok, had dit niet verwacht en keek Tom met knipperende ogen aan.

“Alles oké?”� vroeg ik en wreef eens in mijn ogen terwijl ik gaapte. Tom schudde wild zijn hoofd terwijl hij zijn kaken op elkaar beet. Zijn nagels leken zich dieper in de huid van mijn schouders te boren terwijl hij me flink door elkaar schudde.

“Mijn broertje is dood. Dood! Hij ligt beneden... in een plas bloed! Zijn ogen nog open! Je moet me helpen. Wie heeft dit gedaan, hoe kan dit? Waarom?”�

Tom ratelde van alles terwijl hij me nog steeds door elkaar schudde. De tranen liepen over zijn wangen en voorzichtig duwde ik zijn handen van mijn schouders af, waardoor zijn nagels over mijn huid krasten.

“Laten we dit even rustig aan doen. Ga jij maar op de bank zitten met een glas water, dan bel ik de politie,”� zei ik kalm en stapte uit het grote bed. Ik duwde Tom voorzichtig richting de deur, terwijl ik snel wat kleding aantrok en hem volgde, naar beneden. Tom gehoorzaamde als een klein kind dat net op zijn donder heeft gekregen van zijn moeder.

Ik bracht mezelf naar de keuken om een glas voor Tom te pakken en vervolgens de politie te bellen, maar wat ik vervolgens aantrof was niet de bedoeling geweest van dit hele plan.

Ik slaakte een harde gil en van schrik viel ik achterover op mijn achterste. Ik kroop snel naar achter terwijl ik mij ogen niet van het beeld kon houden. Daar lag iemand op de grond, die ik nog nooit in mijn hele leven had gezien. Een oudere vrouw, waarschijnlijk in de veertig, lag dood op de grond in haar eigen plas bloed. Haar bruine lange haar kleefde aan elkaar van het opgedroogd bloed. Toen ik dit zag, wist ik dat alles fout zat.

Tom, die alles had aangehoord, kwam naar me toe gerend. Zijn ogen staarde voor even in de mijne, maar volgde al snel mijn geschrokken blik die naar de keuken leidde. Vanaf dit moment, begon de meest traumatiserende dag voor Tom. De dag waarop hij zijn broertje én moeder dood aantrof.

“MAMA!”�

Het was een pijnlijke schreeuw die volgde, het ging door merg en been. Ik kreeg kippenvel op mijn huid en Tom zakte door zijn benen van verdriet. Zijn tranen die leken opgedroogd te zijn, stroomden dubbel zo hard over zijn wangen. Ik kon zijn pijn voelen en had oprecht medelijden met hem.

Langzaam stond ik op en baande me weg uit de woonkamer die aan de keuken grensde. Ik beende naar boven met mijn mobieltje al in de hand. Ik toetste het nummer van Patrick in en wachte ongeduldig tot hij op zou nemen.

“Patrick, we zitten met een probleem. We zijn niet de enige die de bezittingen van Tom willen stelen. Zijn moeder is vermoord, door iemand. Ik weet niet wie. Precies nadat ik gisteren zijn tweelingbroertje heb uitgeschakeld nadat hij me heeft betrapt. Wat moet ik doen?”� Ik fluisterde zo zacht, dat ik wist dat Patrick moeite moest doen om mij te kunnen verstaan. Ik hoorde hoe zijn adem stokte en ik wist dat hij al meteen bezig was met een plan bedenken.

“Bel gewoon de politie zoals dat hoort bij een moord, maar zorg er goed voor dat jouw sporen zijn uitgewist. Zodra de politie vandaag weg is uit het huis, ga je op zoek naar de dader. Je krijgt drie weken. Schakel deze creep uit, mensen komen niet ongestraft aan mijn bezittingen.”�

Patrick hing op en met gesloten ogen zuchtte ik eens diep. Ik ging meteen aan het werk en zorgde ervoor dat ik in de studio terecht kwam, waar een onmenselijk geur hing van de dood. Ik maakte alles extra schoon, zelfs het schilderij dat ik gisteren was vergeten en ontfermde me vervolgens over Tom, die al kwartier lang met zijn moeder in zijn armen aan het huilen was.

Reacties: