FanFic.nl

Forget About It.

Hoofdstuk 2: That Girl, She's Such A Bitch, But I Tell Myself I Can Handle It.

August 2003

Gehaast liep ik het lokaal in: Mijn jongensachtige blouse nog half open, te strakke broek op half zeven en mijn boxer kwam er waarschijnlijk ook nog bovenuit. Ik trok de beanie van mijn hoofd en haalde gauw een hand door mijn ongekamde haar, terwijl ik de blikken negeerde van de meisjes die me niet mochten, die me nooit hadden gemogen.
Waarom? Ik was bijna een jongen, ook al voelde ik me een meisje. Om een geslachtsverandering te ondergaan was ook weer te overdreven. Ik droeg nooit make-up, en was dat ook niet van plan om te doen. Ik was niet op zoek naar liefde, ik was op zoek naar avontuur en wilde het liefst vrij zijn.
Ik trok de oorplugjes snel uit mijn oren en struikelde bijna over mijn eigen boeten die waren ingenesteld in een paar Vans.
“Daar heb je Eden Skaterboy,”� hoorde ik iemand zeggen. Ik had geleerd om de meisje-meisjes te negeren met hun stomme opmerkingen.
Hijgend gooide ik mijn rugzak op de grond en nam ik plaats naast Jack.
“Edeline Wilkinson. Het is je eerste dag op school en je bent al weer te laat. Dit ga je hopelijk niet de rest van het schooljaar doen?”� vroeg mijn mentor en haalde een wenkbrauw omhoog.
“Nee mevrouw,”� zei ik en zuchtte. Zij was de enige die me nog Edeline noemde. Ik haatte die naam. Het was zo een meisjesnaam.
“Hé, Eden,”� zei Jack en glimlachte.
“Jackpot!”�
We deden gauw onze unieke groet en lachten zacht.
Eigenlijk was Jack mijn beste, enige vriend. De meisjes vonden me raar en jongensachtig, de meeste jongens ook.
“Hoe was je vakantie?”� vroeg ik aan Jack.
“Edeline!”� hoorde ik mijn mentor, Miss Freeman, waarschuwen.
“Sorry,”�mompelde ik.
Ik keek rond en zag mijn ergste vijand, het meisje wat me voordurend negeerde en over me roddelde. Maria. Ik keek haar aan. Haar lange, zwarte, steile haren waren netjes gekamd en een nette pony viel over haar voorhoofd, voor het grote make-upmasker. Ze droeg teveel. Echt veel te veel.
Haar oorbellen legen verkleinde satellieten en haar hotpants bedekte net haar achterste. Net toen ik met mijn ogen rolde om haar te hoge hakken, keek ze me geïrriteerd aan en slaakte een zucht.
“De prostituee van de klas is er ook weer,”� zei ik terwijl ik mijn keel schraapte.
De klas giechelde en ze keek me chagrijnig aan.
“Oh, en vergeet je kauwgom niet uit te spugen,”� ging ik verder, “Serieus, elke keer wanneer ik je zie, zie ik zo’n uitgekauwd stukje rubber op je tong liggen. Gatver. En dan hebben we het nog niet over de hoeveelheid -”�
“Wilkinson, ik moet je niet de eerste les de klas uitsturen?”� zei mijn mentor dreigend.
“Sorry, mevrouw,ik haat haar gewoon.”�
Jack porde me en ik keek naar hem. Hij deed de mondbewegingen na van mijn mentor en ik giechelde zachtjes.
We waren zulke malloten in school, met onze kinderachtige humor en het berucht staan voor te laat in de les komen.
“Heb je die nieuwe al gezien?”� fluisterde hij.
“Wie?”�
“Die gast, daar,”� fluisterde Jack en wees vaagjes naar een jongen achterin de klas.
“Ik heb geen idee wie dat is, Jacko,”� zei ik zacht, “Maar wat ik wel weet is dat hij veel te dikke wenkbrauwen heeft.”�
Jack proestte.
Mijn mentor keek me weer aan.
“Laatste waarschuwing. Moet een record zijn, na vijf minuten heb ik jullie al drie keer gewaarschuwd.”�
Jack protesteerde.
“Barakat, anders blijf je na. En Eveline waarschijnlijk ook sinds jullie al lang ‘de tweeling’ zijn.”�
Met een zucht draaide zich om naar het bord en schreef op wat we vandaag gingen doen.
“Alexander William Gaskarth,”� las ik mompelend van het bord af.
Freeman oogde naar de nieuwe jongen en hij kwam vanachter zijn tafeltje vandaan en liep naar voren.
“Klas, dit is Alexander William Gaskarth.”�
“Ik ben Alex. Noem me geen Alexander, veel te lang,”�zei de jongen.
“ Ik ben nieuw hier, dus, eh, ja… Dan weet je in ieder geval wie ik ben. Oh, ik speel gitaar en zat in een bandje… En ik ben single,”� zei hij en knipoogde naar iedereen. Dat interesseerde ons ook echt.
“Deed het pijn toen je uit de hemel viel?”� lachte Maria.
“Een beetje,”� grijnsde Alex en liep terug naar zijn plaats.
Ik porde Jack opnieuw.
“Jij speelt toch ook gitaar?”�
“Sinds de zomervakantie,”� grijnsde Jack.
“Hij ziet er cool uit. Laten we hem de volgende les stalken,”� lachte ik.
Jack knikte instemmend.
“Mag ik ook al je huiswerk overschrijven?”� lachte hij.
Ik lachte scheef.
“Bedankt.”�

Reacties: