Hoofdcategorieën
Home » Tokio Hotel » Zwarte inkt & blinkend metaal. |TC| » Zwarte Inkt -3-
Zwarte inkt & blinkend metaal. |TC|
Zwarte Inkt -3-
'Kijk niet zo naar me,' fluisterde Bill zenuwachtig. De taxerende blik van zijn tweeling bezorgde hem kriebels, diep in zijn buik. Hij hield er niet van als mensen gedurende lange tijd naar hem staarden, het maakte hem nog onzekerder dan hij al was. Tom merkte niets van zijn ongemak op. Hij had het te druk met staren. In eerste instantie besefte hij niet eens dat er tegen hem gepraat werd. Hij hoorde het wel, maar luisterde niet. En laat dat nu net een heel groot verschil zijn. 'Tomi?' De zwartharige jongen had moeite met de zachte trilling in zijn stem te verbergen. Zijn broer keek lichtjes glimlachend op. 'Hmmh?' 'Scheelt er iets?' Tom fronste zijn wenkbrauwen. 'Wat zou er wel mis zijn misschien?' 'Je staarde naar me.' murmelde Bill, vooraleer hij zijn broer de rug toekeerde en het wafelijzer op het aanrecht plaatste. 'Ik dacht na,' was zijn zwakke excuus. 'Over wat dan?' 'Over jou.' zuchtte Tom. De woorden rolden uit zijn mond, en renden vlug buiten zijn bereik, zodat hij ze niet opnieuw kon inslikken.
"Over mij?" Ongelovigheid weerkaatste in zijn diepbruine irissen. Tom beet op zijn wang en vervloekte zichzelf in stilte. Bill grinnikte. "Wat dacht je dan wel?'" Tom keerde hem de rug toe, zodat hij het schaamrood dat zijn wangen inkleurde niet zou opmerken. Woorden leken te vechten om uit zijn mond te vluchten, letters vormden paren en dansten gevaarlijk dicht tegen zijn tong. Hij haalde zijn schouders op. "Gewoon, ik.." Ongemakkelijk keek hij de kamer rond, alsof hij verwachte dat die hem een antwoord kon bieden. "Je ziet er anders uit vandaag. Heb je iets met je haar gedaan?" Het maakte hem niets uit dat het excuus zelfs in zijn oren zwak klonk. Hij was al lang tevreden dat hij íets had kunnen verzinnen. "Nee," Bill fronste zijn wenkbrauwen. "Gaat het wel? Je ziet nogal bleek." Hij boog zich over tafel en kneep zachtjes in zijn broers bovenarm. Tom glimlachte. "Natuurlijk. Ik heb honger, meer niet." Hij wreef over zijn buik om de woorden kracht bij te zetten. "Dan heb ik goed nieuws voor je. Over een paar minuutjes is het klaar," glimlachte Bill.
Ongeduldig wachtte hij op het rode lichtje van de bakoven om te doven. Hij zuchtte, trommelde met zijn lange nagels op zijn bovenbeen. "Eindelijk!" mompelde hij geïrriteerd toen het knopje van kleur veranderde. Hij graaide een keukenhandschoen van het aanrecht en opende de deur, waarlangs een wolk damp wegdanste. Met een vork voorzag hij het deeg van een verticale rij luchtgaatjes. Hij ademde langzaam in, zodat de geur van het kaneel tot diep in zijn lichaam doordrong. "Perfect." Hij draaide zich glimlachend om naar Tom, die nog steeds met de servetten op tafel speelde. "Je ontbijt is klaar." Hij reikte zijn broer de schaal aan en liet zich op de stoel tegenover hem neervallen.
Reacties:
WAFELS!!
Me loves wafels!!
Hooop dat het snel beter met je gaat. <33
xxxx. <33
Snel verder^^
oke, nu is het genoeg geweest
iedereen komt mert dat eten af, nu ga ik ook eten!!
enen, ik begrijp het wel, ik ben zelf nu ook ziek -ziek in de zin van, veel ziekenhuis, onderzoeken en medicatie- en schrijven is echt geen prioriteit
een pauze kan ook goed doen trouwens, dus ik wacht geduldig af op het volgende deeltje ^^
Wat jammer dat het zo een kort stukje is ;c
hopelijk ga je snel weer verder, maar ik zal geduldig wachten x]
het is zeker mooi geschreven c: