FanFic.nl

The House

The House {2}

‘Deze buurt is gewoon dood.’ Denk ik inmezelf. Ik loop een paadje af en kom in het bos terecht. Na een tijdje in het bos gelopen te hebben kom ik op een open plek terecht. Ik ga midden van de open plek in het gras gaan zitten. Ik kijk een tijdje rond en sta dan op en loop verder. Een mooi wit huis doemt voor me op. Ik loop de oprit op. Aandachtig bekijk ik het huis. Wanneer ik voor de deur sta bel ik aan. De bel galmt door het hele huis. Uiteindelijk word er open gedaan. “Wie ben jij?”� Vraagt de jongen een beetje kwaad aan mij. “Ook maar een gewoon mens.”� Bijt ik hem toe. “Nou je hoeft niet zo boos te worden.”� “Jij begint.”� “Tom wie is het?”� Er komt nog een jongen bij staan. Ik kijk hen alle twee aandachtig aan en merk dat ze wel op elkaar lijken. “Kweenie.”� “Oe,ge weet da nie?”� “Ze heeft het niet gezegd terwijl ik het wel heb gevraagd.”� Daarna kijkt hij boos naar mij. “Als ge da nu had gevraagd op vriendelijke toon dan wist je dat.”� “Hoe heet je?”� Vraagt die andere jongen. “Anne-marie Dessinder, aangenaam.”� “Bill en dat is mijn broer Tom. Nice to meet you to.”� “Leuk met jullie gepraat te hebben maar nu moet ik terug naar huis en het liefste voor het donker anders verdwaal ik nog in het bos.”� “Zal ik anders met je meegaan zodat je niet verdwaald?”� Stelt Bill voor. “Is goed. Daag mopperkont.”� Zeg ik terwijl ik naar Tom zwaai. Samen met Bill loop ik de oprit af en het bos in. Na een tijdje wandelen geven we toe dat we verdwaalt zijn in het bos. Ik kijk om me heen en ga dan op een steen zitten. Bill komt naast mij zitten op de steen. “Zal ik anders Tom bellen? Hij kijkt het hier beter dan ik.”� “Ja,is goed.”� Bill haalt zijn gsm uit en tikt het nummer in van Tom. Hij gaat gaan staan en houd zijn gsm in de lucht. “Geen verbinding.”� “Wacht,misschien op die open plek.”� Ik neem zijn hand vast en sleur hem mee naar de open plek. Er is een klein heuveltje op de open plek. Ik ga erop gaan zitten en klop naast me. Bill komt naast mij zitten. “Wow, het… Is prachtig.”� Brengt hij verwonderend uit. Ik knik. Samen kijken we naar de zonsondergang.

Reacties:

Er zijn nog geen reacties op dit verhaal.