FanFic.nl

Scream (till you feel it) [Afgelopen]

28.

Bill sprong met een bommetje in het water. Noa liep al lachend achter hem aan en sprong ook het water in. De eerste moment verkrampte ze van het koude water, maar al snel was ze het gewoon. Bill kwam als eerste boven. Hij had zijn make-up af gedaan en dus keken dit keer geen bruine ogen met zwarte lijstjes haar aan, maar bruine ogen met wallen. Noa schrok niet van het zicht. Ze vond het eerder zeer aantrekkelijk. Ze besprong Bill en deed hem weer kopje onder gaan. Al lachend kwamen ze weer boven water. Bill haalde de haren uit zijn ogen en besprong nu Noa die snel probeerde weg te zwemmen. Na een tijdje klieren gingen ze op de kant zitten. Bill lachte en haalde zijn haren weer uit zijn gezicht. Noa deed hetzelfde.
“Dat was leuk,”� glimlachte Noa. “Het was lang geleden dat ik zo nog eens plezier heb gemaakt.”�
“Ja, voor mij ook. Ik heb in tijden meer zo gelachen,”� zei Bill.
Hij kroop recht en hielp Noa ook recht.
“Zullen we een ijsje halen?”� vroeg hij voorzichtig.
Noa haar maag draaide om. Ze keek Bill smekend aan.
“Kom op, het lukt je wel,”� zei Bill. Hij nam Noa haar hand vast en sleurde haar mee richting het barakje. Er stond een mollige vrouw en haar haren waren in een knot. Ze had een vriendelijke gezichtsuitdrukking.
“En wat willen de twee bestellen,”� glimlachte de vrouw.
“Twee ijsjes,”� zei Bill. Hij hield Noa haar hand nog altijd vast. Beide vonden ze dat niet erg, maar dat zei niemand. De vrouw gaf hen de ijsjes en glimlachte nog eens. Ze gaf een vette knipoog. Bill keek haar vaag aan en nam de ijsjes aan. Noa lachte en nam een ijsje over.
“Waarom deed ze dat?”� vroeg Bill verbaasd.
“Sukkel,”� zuchtte Noa.
“Zeg!”� riep Bill verontwaardigd. Ze gingen weer terug naar de ligweide en namen daar plaats op hun handdoeken. Noa lachte nog altijd en likte voorzichtig en traag aan haar ijsje. De smaak brandde bijna op haar tong. Het was zelfs niet eens lekker.
“Bill?”� vroeg Noa. Bill keek op van zijn ijsje.
“Ja?”�
“Mag ik hem weggooien? Hij smaakt me echt niet.”�
Noa keek hem smekend aan. Een raar gevoel ging door Bill zijn maag. Hij knikte, maar gaf geen antwoord. Hij wist zelf dat het moeilijk was. Hijzelf had dit ook doorstaan, maar hij was wel genezen verklaard. Dat klonk fout. Noa was niet ziek in haar hoofd. Bill zuchtte inwendig. Het leven was moeilijk.
Noa was opgestaan en had haar ijsje weg gegooid. Ze ging weer tegenover Bill zitten en merkte de frons in zijn voorhoofd op.
“Waar denk je aan?”� vroeg ze. Bill zuchtte en gooide zijn ijsje ook weg. Het was plots niet lekker meer. Hij ging weer op de handdoek zitten.
“Ik ben bang,”� zuchtte Bill. Noa nam zijn handen vast en kneep er in.
“Waarom zou je bang zijn?”�
“Ik ben bang om weer te hervallen, om te falen, om iedereen teleur te stellen,”� mompelde Bill.
“Das normaal, denk ik.”� Ze beet op haar onderlip. Bill zuchtte en keek in de verte naar de spelende tieners en kinderen. De fotografen aan de andere kant van de omheining vielen hem nu ook op. Hij zou nooit meer normaal kunnen leven, maar dat had hij al eerder ontdekt. Bill ging liggen en zette zijn zonnebril weer op.
“Ik ben ook bang om zonder Tom te gaan optreden. Stel dat de fans dat niet leuk vinden en ze me gaan haten omdat ik nu ineens gitaar speel? Stel dat ze dan dingen naar me gaan gooien en me gaan stalken en me vermoorden?”�
“Dat gebeurt niet, geloof me. Echte fans hebben daar respect voor. Ze weten ook wel wat er gebeurt is en ik denk dat ze al heel blij gaan zijn dat je het over je hart krijgt om zonder Tom op te treden. Ik ben er vrij zeker van dat ze je zullen toejuichen op je comeback concert.”�
Wat hield Bill toch van Noa haar lieve woorden. Hij glimlachte en ging op zijn zij liggen zodat hij haar kon zien.
“Ik hoop dat je gelijk hebt,”� zuchtte hij.
“Wedden van wel,”� gniffelde Noa. Ze zette nu zelf ook een zonnebril op en ging ook liggen.

Tegen avondeten besloten Bill en Noa naar de stad te gaan, maar eerst gingen ze zich bij Bill thuis douchen en omkleden. Mecki vroeg alle aandacht aan Noa. En die gaf zij haar ook. Terwijl Bill in de douche stond aaide Noa het beestje de hele tijd over de kop. Toen herinnerde ze zich Tom zijn kamer. Ze wist wel dat Bill gezegd had dat hij er sinds Toms dood niet meer was geweest en de deur niet open mocht, toch was ze nieuwsgierig. Noa haalde de kop van Mecki van haar schoot en ging naar de deur van Tom zijn kamer. Die was gewoon open. Voor de deuren lagen pakken briefjes. En dat was nog maar zacht uitgedrukt. Verbaasd hurkte ze neer en nam een random briefje.

Tom.
Vandaag was niet leuk.
Ik heb gegeten, maar het lukte niet.
Als ik eet, voel ik me schuldig, maar ik kan me beheersen.
Soms heb ik wel van die dagen dat ik alles weer uitkots.
Dat ik een gevoel krijg dat ik leef,
maar dan voel ik me weer schuldig tegenover Noa en eet ik meteen weer.
Noa is lief, maar dat heb ik al duizend keer verteld.
Haha, ik vertel het je elke dag hé?
Ze is ook echt lief.

PS: Ik hou van je.

“Waarom heb je Tom zijn kamer open?!”� gilde Bill. Hij begon luid te schreeuwen en gooide alles om wat hij tegen kwam. Noa schrok zich rot, ze wist niet wat ze moest doen. Ze werd zelfs bang toen Bill iets naar haar richting gooide. Langs haar hoofd vloog het tegen de muur in duizend stukken. Noa trilde, maar dat was nog niets ten opzichte van Bill. Hij trilde, je zag zijn handen trillen. Zijn gezichtsuitdrukking was monsterlijk. Hij had een emotie uitbarsting. Hij sloeg met zijn vuisten tegen de muur.
“Waarom opende je die deur!”� gilde hij weer. In shock sloot Noa snel Tom zijn deur en liep op Bill af. Ze probeerde hem in haar armen te krijgen, maar dat lukte niet. Hij sloeg haar armen weg en schopte om zich heen. Noa stond ongelukkig te kijken naar de vreemde Bill. Zijn vertoning maakte haar bang en dat was nog maar zacht uitgedrukt.
Opeens zakte Bill in. Hij ging zitten, trok zijn knieën op en wiegde zichzelf. Hij keek wat vaag voor zich uit en pas nu gleed er een traan over zijn wang. Noa ging voor hem zitten en haalde een verdwaalde haarlok uit zijn ogen.
“Waarom is hij dood Noa? Waarom Hij?”� snikte hij zachtjes.
“Ik weet het niet Bill. Ik weet het niet.”�
Noa nam hem in haar armen en wiegde hem op en neer.
“Ik ben hier voor jou, dat weetje.”�
“Laat me nooit alleen, asjeblieft.”�

Reacties: