FanFic.nl

The truth of our friendship

H16: Sukkel, de slappe lach en nachtelijk bezoek.

H16: Sukkel, de slappe lach en nachtelijk bezoek.


“Jacob?”� Ik zwaaide met mijn hand voor zijn gezicht. Geen reactie. “Jake? Wat is er? Alles oké?”� Ik begon nu echt te panikeren en dat leek Jacob terug bij bewustzijn te brengen.
“Wie heeft je het verteld?!”� riep hij tegen mij, iets wat ik niet gewend was. Hij was zo woedend dat hij begon te trillen. Geschrokken staarde ik hem aan. Even wist ik niet meer wat te doen maar gelukkig kwam mijn verstand snel terug.
“Hey, niemand heeft mij iets verteld. Kalmeer en beetje,”� zei ik rustig terwijl ik hem een knuffel gaf. Hij stopte met trillen en begon terug rustig adem te halen. “Laat maar, ik wilde je niet van streek maken.”� Nu was ik natuurlijk nog nieuwsgieriger maar dat liet ik niet merken.
“Sorry,”� zei hij beschaamd toen hij helemaal gekalmeerd was. Ik keek hem vragend aan. Waarom zei hij nu sorry? Ik had hem toch van streek gemaakt. “Omdat ik tegen je heb geroepen.”� Ik reageerde er niet op en nestelde me in zijn borst. We zaten zo en tijdje met onze ademhaling als enige geluid, tot hij de stilte verbrak.
“Hoe kom je er dan bij?”� vroeg hij fluisterend, alsof hij bang was iets teveel te zeggen.
“Gewoon,”� antwoordde ik nonchalant.
“Niks gewoon, Nessie. Vertel het me maar, ik zal me kalm houden.”�
“Ik ben niet bang dat je boos zal worden. Ik heb eerder schrik dat je zal lachen.”� Hij schudde zijn hoofd. “Oké dan… het was een droom,”� zei ik en plaatste mijn hand tegen zijn kaak. Ik speelde de droom af en keek gespannen naar zijn gezicht om zijn reactie te peilen. Hij keek veeleer verbaasd dan boos. Ik was opgelucht dat hij het even raar vond als ik, alhoewel hij er duidelijk meer van wist. Ik liet hem ook maar zien dat ik het had opgezocht maar niks had gevonden. Ik trok mijn hand weer terug. Jacob zette me van zijn schoot en begroef zijn gezicht in zijn handen.
“Sukkel,”� mompelde hij.
“Sukkel?”�
“Ik, ik ben een ongelooflijke lul.”�
“Nee, dat ben je niet.”�
“Jawel, geloof me nu maar.”�
“Nee! Waarom zou je in godsnaam een sukkel zijn?”�
“Omdat ik niet had moeten wachten tot je er zelf achterkwam. Ik had een beetje meer lef moeten hebben en het je verteld hebben.”�
“Nu snap ik er helemaal niks van. Vertel het dan gewoon nu.”�
“Oké maar je moet beloven dat je eerst luistert naar alles wat ik te zeggen heb. Niet weglopen voor ik ben uitverteld.”� Dit klonk eng maar ik knikte toch.
Jacob haalde diep adem en begon toen te vertellen. “Ja, ik weet wat inprenten betekent en wat Mary je verteld in haar droom is helemaal waar, alleen weet ze dat zelf nog niet. Inprenten is iets typisch voor wolven, weerwolven zoals ik. Op die manier vinden we onze partner. Het is zoiets als liefde op het eerste zicht maar dan duizenden keren sterker. Je ziet die persoon en het is alsof de wereld verschuift en zij je op je plaats houdt. Vanaf dat moment zal je alles doen om haar gelukkig te maken. Mary kon het je vertellen omdat de regels over boord worden gegooid als je bent ingeprent.”� Hij stopte en keek me recht in de ogen, wachtende op mijn reactie.
“Is Seth ingeprent op Mary?”� vroeg ik geschokt. Dat verklaarde natuurlijk veel. Jake knikte.
“En Embry op Sophie, en Jared op Kim en Sam op Emily en Quill op Claire.”�
“Claire? Claire is net 10 geworden!”�
“Dat maakt helemaal niks uit. Hij is gewoon een grote broer of een goede vriend voor haar. Tot ze oud genoeg is.”�
“En jij?”� vroeg ik stilletjes. Ergens hoopte ik dat hij het niet had gehoord. Ik wilde het niet weten maar het moest. Hoe kon het ooit nog hetzelfde zijn tussen ons als ik wist dat ergens iemand rondliep die zoveel meer voor hem betekende en perfect bij hem paste? Onbewust ging ik wat verder van hem vandaan zitten. Hij pakte me vast en kuste mijn haar.
“Wat denk je nu? Natuurlijk ben ik ingeprent! Al van de eerst dag dat ik je zag. Opeens had alles weer betekenis.”� Ik hoorde aan zijn stem dat hij met zijn gedachten ergens lang geleden zat.
“Echt?”� vroeg ik.
“Natuurlijk gekkie.”� Mijn hart maakt een vreugdedansje en ik was bang dat het ging weglopen van geluk.
“Waarom heb je zo lang gewacht om het mij te vertellen?”�
“Omdat ik een sukkel ben, dat had ik toch al gezegd.”� Hij lachte nu. Duidelijk opgelucht.
“Mijn sukkel dan wel,”� zei ik voor ik hem hartstochtelijk op de mond kuste.

*~**~*

“Ahaha, stohop, dat kiehietelt.”� Jake had het enige -door mij voor iedereen goed geheimgehouden -plekje gevonden waar ik kietels had. Hij haalde zijn handen van onder mijn bloesje, ging rechtzitten en keek me met een onschuldige blik aan.
“Dat zei ik toch niet.”� Ik lachte, trok hem terug naar beneden en zocht zijn lippen. Hij liet mij zonder klagen begaan en begon de knoopjes van mijn bloesje los te maken. Ik geen T-shirt, hij ook niet! Ik liet mijn amen over zijn rug naar beneden gaan en zocht de onderkant van zijn T-shirt. Mijn armen waren te kort, of zijn lijf te lang, want ik kon er niet aan. Ik gokte op het laatste. Jake was nog steeds bezig met mijn knoopjes. Plan B. Ik worstelde met mijn eigen voeten maar uiteindelijk waren ze waar ik ze wilde. Voorzichtig duwde ik zijn T-shirt naar boven met mijn voeten maar ik kon er nog steeds niet aan.
“Wat ben jij aan het doen?”� vroeg Jacob opeens. Mijn voeten zaten ondertussen in zijn shirt. Ik keek even hoe we lagen en moest lachen. Het was vrij komisch om ons ze te zien liggen.
“Teeheeshirt in dehe weg.”� Was het enige dat ik eruit kreeg. Jake moest nu ook lachen en al snel lagen we beiden met de slappe lach in zijn zetel.
“Wat zijn jullie hier aan het doen?!”� riep opeens iemand. Ik lachte enkel harder maar Jacob ging geschrokken rechtzitten. Wow, had hij dat dan niet geroepen? Ik ging ook rechtzitten en zag papa in het deurgat staan. Oeps, aan zijn gezicht te zien was het duidelijk gedaan met lachen voor vandaag.

*~**~*

“Edward! Nee toch!”� We waren net aangekomen aan het huis en mama kwam op ons afgelopen. Papa negeerde haar gewoon en sleurde mij het huis in. Hij moest echt woedend zijn, ik had hem nog nooit mama zien negeren. Ik ging rustig in de zetel zitten. Hij ijsbeerde heen en weer voor mij.
“Wat denk je dat je aan het doen was?”� riep hij.
“Euh niks… We hadden gewoon de slappe lach. Mag dat ook al niet meer?”� Ik vertaalde zorgvuldig een gedicht dat ik deze week had gelezen in elke taal die ik kende.
“En dat moet met je bloes open?”� Ow shit, mijn bloesje was nog open. Ik werd knalrood en deed snel de knoopjes dicht. Ik had er helemaal niet meer aangedacht.
“Ik ben zestien, mag het?!”� Ik begon het nu echt op mijn heupen te krijgen.
“Je bent zes! Zes jaar!”� Oja, nu ging hij moeilijk doen. Ik hield wijselijk mijn mond.
“Edward stop nu eens met roepen. En Nessie ga jij maar naar je kamer.”� Mama had al enkele keren geprobeerd hem wat te kalmeren, zonder resultaat. Maar nu ze zelf riep, schrok papa toch wel. Ik muisde ervan tussen en liep snel naar mijn kamer. Ik plofte op mijn bed en besliste dat ik maar beter een beetje huiswerk kon maken sinds ik het eerste uur zeker niet meer naar beneden durfde. Mijn tas stond nog bij Jacob, pech. Ik had het nog maar net beseft of er klopte iemand op mijn deur. Alice kwam binnen met mijn tas in haar handen. Ze ging op mijn bed zitten en schudde geërgerd haar hoofd.
“Edward overdrijft toch een beetje.”�
“Ja hij overdrijft zeker. Bedankt dat je dat ook vindt.”�
“Hij is zeker vergeten wat hij en Bella allemaal doen als jij slaapt?”�
“Laat de details maar zitten. Ik ga huiswerk maken. Bedankt Alice.”�
“Geen probleem. We gaan straks allemaal jagen en zullen pas morgenvroeg terug zijn. Esmé en Carlisle blijven thuis,”� fluisterde ze in mijn oor. Ik knikte en gaf haar nog een kus voor ze mijn kamer uitliep.
Nadat ik een opstel voor Frans had geschreven ging ik naar beneden. Ik at en babbelde wat met Esmé over school en Mary. Carlisle was nog in het ziekenhuis, hij had de late dus waren we alleen thuis. Na het eten nam ik een warme douche en kroop met de telefoon en een boek in bed. Ik draaide het nummer van Mary en nog voor de telefoon twee keer kon overgaan nam ze op. We babbelden wat over haar afspraakje met Seth. Hij had haar meegenomen naar het park en daarna waren ze samen gaan eten. Hij zat nu waarschijnlijk bij Jacob. Ik was blij te horen dat Jake niet alleen thuis was. Stel je voor dat papa het in zijn hoofd kreeg. Nadat ik de telefoon had neergelegd nam ik mijn boek en begon te lezen. Het ging over vampiers, ik vond het wel grappig om dat te lezen. Het was een hele reeks: ‘Night World’. Vampiers werden er heel anders voorgesteld dan ze echt waren en dat gaf me toch een veilig gevoel. Mensen geloofden er echt niet in want de boeken waren ‘fantasy’. Ze moesten eens weten. Ik was een halfuurtje aan het lezen toen mijn GSM trilde.

Leef je nog?
Kus X

Ik stuurde snel een berichtje terug.

Nope, dood =)
Ze zijn gn jagen.
X

Na nog een halfuurtje lezen hoorde ik geluid onder mijn raam. Nieuwsgierig sprong ik van mijn bed en opende mijn gordijnen. Er hing iemand aan mijn vensterbank dus deed ik snel mijn raam open. Ik nam de handen vast en wist onmiddellijk wie het was. Snel trok ik hem omhoog en deed mijn raam terug dicht.
“Ik kwam gewoon checken of je oké was,”� fluisterde hij terwijl hij me een knuffel gaf. Ik lachte en trok hem mee naar mijn bed. We kropen samen onder mijn lakens. Nog geen halfuur later viel ik in slaap.

Reacties: