FanFic.nl

Twilight a la Micky

Anders 1.1

Ik keek om me heen, wat een stad! Mijn moeder stond zuchtend aan mijn muts te trekken die mijn dikke bos met drealocks half verborg, ‘lieverd, we zijn in Italië! Moet die muts echt?’
Ik sloeg haar hand licht geïrriteerd weg, ‘ma! Echt, mag ik tenminste een ding aan dat ik zelf heb uitgekozen en niet onder dwang op hoef!’ Mijn moeder had het voor elkaar me in een zomerjurkje te hijsen, toch in had ik er sportieve sneakertjes bij aangetrokken. ‘Wanneer ga je je nou eens naar je leeftijd gedragen.’ zuchtte mijn moeder. Ik rolde met mijn ogen, ‘oh nee hè, begin nou niet wèèr mam!’ zei ik kribbig.
‘Lieverd, laat haar nou maar oké?’ zei mijn vader sussend terwijl ik voor hen uit liep door de smalle straatjes van Volterra. ‘Ik ga het kasteel vast bekijken!’ riep ik naar hen terwijl mijn broertje liep te smeken om een ijsje.
‘Ga maar schat! We zien je straks!’ riep mijn vader die de enige was die het hoorde. In mijn eentje liep ik naar het grote plein en zette muziek op. De zon brandde hier zoveel feller dan in mijn kikkerlandje Nederland. Ik hield er wel van, bij de fontein bleef ik even staan, stak mijn hand in het heerlijk koude water en voelde hoe het kippenvel op mijn armen omhoog kroop. Toen ik opkeek naar het immens grote bouwwerk voor me bedacht ik dat het er binnen wel kil moest zijn. Ik trok mijn spijkerjasje aan en duwde de grote zware deuren open.
‘Wauw!’ mijn stem galmde door de zalen. Ik had gelijk gehad, het was koud hierbinnen! Ik trok een oordopje uit, ergens diep in me zei een stemmetje dat ik weg moest, maar ik was betoverd door alle schilderkunst die ik hier zag!
Een trap naar beneden trok mijn aandacht en zonder er bij na te denken liep ik erheen en liep naar beneden. Ik zat onder de grond! En zelfs hier waren de wanden beschilderd. Had ik het mis, of was dit van de hand van Da Vinci? Liep ik nu naar de toren die je van buiten zo goed kon zien? Ik hoopte het maar, ik was benieuwd hoe die er van binnen uit zou zien. Die moest minstens 20 meter hoog zijn…als het niet nog hoger was.
Waarom kwam ik niemand tegen hier? Je zou toch verwachten dat er meer toeristen zouden zijn? De stem in me begon langzaam te roepen dat ik om moest keren. Maar een vreemde kracht in me liet mijn voeten niet ophouden met het volgen van de gang…
Zachtjes begon ik met mijn muziek mee te zingen, door de holle gang klonk het nog mooier dan het normaal al deed, als ik familie en vrienden moest geloven in elk geval. Hoe heette dit nummer ook alweer? Een vreemde geur nam de overhand en ik kon niet helder meer denken, het rook, roestig. Ik bleef staan toen ik een putje zag waar de geur onherroepelijk ook uit kwam. Ik ging op mijn hurken zitten en trok het deksel er vanaf. Ik sloeg bijna achterover zo sterk was de geur nu! Mijn maag dreigde zich om te keren en mijn ontbijt eruit te gooien dus kneep ik mijn neus dicht en boog me weer over de put heen.
‘Waah!’ ik viel echt achterover toen ik recht in twee dode ogen staarde. Wat was dat? Opnieuw keek ik heel voorzichtig over het randje, gatver! Dat was een lijk! Vliegensvlug gooide ik de deksel weer op de put en rende verder. Wat was dit hier? Een spookkasteel ofzo? Ik bleef staan toen ik niet meer verder kon door nog een stel zware houten deuren. Ik bleef staan uithijgen. Maar voelde plots geen deur meer.
‘Au!’ ik viel achterover op een harde vloer en bleef versuft liggen. Langzaam ging ik overeind zitten, me er sterk van bewust dat meerdere ogen me aankeken.
Heel voorzichtig stond ik op en draaide me om. Meteen deed ik een stap achteruit, ik werd zeer…hongerig, aangekeken!
‘O oh…’ stamelde ik zacht.

Reacties:

Luutje18 zei op 20 juni 2012 - 17:50:
Wauw, superspannend, ik ga meteen verder lezen!!!!! Love Twilight, Kristen Stewart is alleen een beetje een chagrijn.

xx

whiteangel zei op 13 juni 2011 - 13:05:
Leuk
Melding als je verder bent?
Xx