Welkom op FanFic.nl

De Nederlandse website waar je fanfiction kunt lezen én schrijven.

Nu on-line: (0)

Home » Twilight » Twilight a la Micky » Anders 1.3

Twilight a la Micky

13 juni 2011 - 14:52

717

1

285



Anders 1.3

Terwijl ik keek hoe hij dichterbij kwam sijpelde er meer fragmenten uit zijn verleden mijn hoofd binnen. En ik deed een stap achteruit, en verwilderd keek ik naar Marcus, ‘Marcus! Marcus Aro heeft je vr…’
Een klap, ik viel op de grond. Ik hees mezelf opnieuw overeind, ‘waar was dat goed v…’
Aro trok me ruw overeind, ‘daar hoeft hij niks over te weten!’ siste hij in mijn oor. ‘Hij w…’ zijn stem stokte toen een windvlaag mijn haar deed opwaaien. Zijn pupillen werden klein en een dierlijke grom kroop vanuit zijn borst naar zijn mond. Verschrikt zag ik hoe hij zijn mond opendeed en toe wilde happen, maar tegen werd gehouden door Jane. ‘Niet hier meester!’ riep ze. Maar ik voelde meer handen die me grepen, en toen ook weer loslieten. Verdwaasd keek ik om me heen, Caius en die Demetri werden ook tegengehouden. ‘Niet hier!’ riep Jane opnieuw.
Ineens was iedereen in rep en roer, ik stond als aan de grond genageld. Wat was er nu net gebeurd? Ik kreeg weer controle over mijn benen en rende zo vlug ik kon naar die grote houten deuren die mijn bevrijding betekenden. Met een ruk trok ik hem open maar voelde hoe ik bij mijn voet gegrepen werd en teruggetrokken naar binnen!
‘Nee! Nee! Nee! Laat me los! Laat me los!’ gilde ik zo hard ik kon en tegenstribbelend. ‘Ik ben verdorie te jong om te sterven!’
‘Wees voorzichtig met haar, Felix.’ zei Aro, die nog steeds vast werd gehouden, nu door een andere vampier.
‘Gaat het weer?’ vroeg de grote bruut die me vast had. Aro knikte, ‘maar ik vraag me af.’ Hij liep om me heen en zijn vingers gleden zacht over mijn wang. ‘Ik vraag me af hoe het mogelijk is dat haar bloed voor drie van ons zingt. Erg ongewoon.’
Ik slikte en voelde mijn knieën knikken toen zijn koude vingers over mijn wang gleden.
‘Nu weet ik wat Edward Cullen voelde en meemaakte toen hij Bella Swan ontmoette.’ ging Aro verder. ‘Wat een…sensatie. Ik wilde je…’
‘Verscheuren?’ maakt ik zijn zin sarcastisch af. Weer die glimlach, ‘je bent te waardevol om te “verscheuren”ť als je het graag zo wilt noemen. Maar, waarom hebben we het niet eerder geroken?’
‘Misschien omdat we verrast werden toen ze binnen kwam vallen, en het toen ook nog bleek dat ze gaven heeft?’ oppert Demetri. ‘Ja, ja daar zeg je zo waar wat Demetri.’ mompelt Aro terwijl hij als een keurmeester om me heen loopt.
‘Kan een goede tijd worden als je zo doorgaat. Word ik goedgekeurd?’ mompel ik cynisch als hij weer een rondje heeft gehad. Maar hij kijkt me alleen maar geamuseerd aan, vaag ruik ik zijn geur, lotus, aardbei en dennen, mijn lievelingsgeuren…waarom ben ik zo gefascineerd door deze vampier? Waarom?
Hij keek me recht aan, ‘mag ik raden wat je denkt?’ ‘Kun je toch niet!’ ketste ik hem in zijn gezicht. Hij trok een wenkbrauw op, ‘ik kan lezen wat je allemaal gedacht hebt in je hele leven. Daar hoef ik alleen maar je handen voor te pakken.’
‘Je blijft van me af! En wanneer heb je nou eindelijk eens besloten wat je met me gaat doen? Dan weet ik of ik me moet voorbereiden op mijn naderende dood!’
‘Oh, maar dat heb ik allang besloten, Niomi. Ik vroeg me alleen af wat je zonet dacht.’ Weer keek hij me recht aan, ai, hij keek recht mijn ziel in! Zo voelde het, ik kon voor hem geen geheimen hebben…het kon gewoon niet! Hij dwong me alleen met zijn blik om antwoord te geven…
Ik staarde naar de grond, nog steeds vastgehouden door “de reus”ť die Felix heette, ‘ik…ik bedacht me dat je ruikt naar lotus, aardbei en dennen.’ zei ik zacht.
Even was het stil, toen opnieuw rumoer, ‘hoe weet zij dat nou weer?’ dat was de stem van Jane. Aro duwde met zijn hand mijn kin omhoog, ‘dat vraag ik me ook af.’
Ik haalde, voor zover dat mogelijk was, mijn schouders op, ‘ik rook het toen je voorbij kwam lopen.’ zei ik op een verdedigende toon.
‘Interessant.’ zei Aro. ‘Zeer, interessant zelfs.’
Ik knipperde met mijn ogen, wat was daar nou zo interessant aan? Ik rook gewoon zijn geur. Zo had iedereen toch wel een geur?
Hij glimlachte, en begreep de vraag die overduidelijk van mijn gezicht was af te lezen.
‘Meisje, besef je niet…dat je mijn bloed ruikt?’


Reacties:


Luutje18
Luutje18 zei op 20 juni 2012 - 17:52:
Bah, wil niet dat Felix ook maar iets met haar krijgt!!!

xxx