FanFic.nl

Twilight a la Micky

Te laat...1.1

Ik had me om moeten draaien toen ik de kans had, weer naar buiten. Ik had naar de stem in mijn binnenste moeten luisteren en weg moeten gaan.
Mijn knieën begeven het echt en ik zak op de koude tegelvloer. ‘Och, ze is in shock!’ de stem van die kleine Jane snijd door me heen als een mes. Hoe zou zij hierop gereageerd hebben als ze nog mens was geweest? Ik ruik vampierbloed! Dat is toch niet normaal? Of wel? Zouden andere mensen het wel ruiken? Of ook alleen bij een vampier in het bijzonder? Want andere vampiers in deze ruimte ruik ik niet.
Er hurkte iemand bij me neer, Aro...
‘Zo erg is het toch niet om bloed te ruiken…als het lèkker ruikt?’ vroeg hij een tikkeltje uitdagend. Ik keek hem boos aan, ‘ja! Voor mij dus wel! Ik wil je bloed niet ruiken! Ik. Wil. Hier. Weg!’
‘Dat zal niet meer gaan, je blijft. En er zijn twee manieren.’ zei Aro, in zijn stem klonk een dreigende ondertoon waar ik bang van werd… ‘Wilde…je me doden en bij die anderen hier beneden dumpen?’ fluisterde ik fel terwijl ik hem recht aan bleef kijken. ‘Hoe weet jij daarvan af?’ vroeg hij, tegelijk gingen we weer rechtop staan. ‘Die horen door een zuur al verdwenen te zijn. ‘Dan heeft dat gas bij een lijk zeker geen effect gehad. Want die zag ik zo voorbij drijven.’ sis ik. Aro slaat zijn handen in elkaar, ‘dat moeten we dan maar na laten kijken. En, nee. In jou geval, kies ik optie nummer twee.’
Ik zette grote ogen op, ‘wat? Nee! Vergeet het maar! Ik wil geen bloedzuiger worden!’ riep ik nu. Aro keek me bijna streng aan, ‘ik vertik het om een talent als jou te laten lopen.’
Dit was het dan, het eind van mijn leven, hij ging me veranderen! Ik ging het eeuwige leven tegemoet. Maar ik zou alles wat zij wilde dat ik deed vertikken te doen. Ze zouden erachter komen hoe lastig ik kon zijn! Ik boog me boos naar Aro toe, ‘je gaat je gang maar dan! Maar verwacht niet dat ik het je makkelijk ga maken! Ik ben niet zo slaafs als de rest hier!’
De hele groep vampiers stoof woedend op, roepend dat zij helemaal niet slaafs waren. Maar toen ik ze even aankeek hielden ze hun mond.
Aro keek me alleen maar uitdagend aan, ‘ik denk dat ik nog even wacht. Ik wil eerst zien wat je echt waard bent. Vanavond komt ons eten, eens zien of je uit die mensenmassa mensen en hun verleden op kan pikken.’ Oh nee! Mijn ouders zouden die rondleiding ook gaan doen! Wat moest ik doen!?
‘Wacht! Mijn ouders komen die rondleiding ook doen! En mijn broertje!’
‘Wat zonde nou, we kunnen helaas niet iedereen sparen.’ zei Aro droogjes. Een zwarte waas vulde mijn hoofd, en voor iemand me tegen kon houden greep ik Aro bij de kraag van zijn pak, ‘wat zei je daar?!’ siste ik. Hij keek me aan, hij had dit totaal niet aan zien komen, dat was wel duidelijk. Hij pakte mijn handen trok ze los van zijn jas, maar bleef ze wel vasthouden, en hij sloot zijn ogen.
‘Wat doe je? Laat me los?!’ ik probeerde mijn handen los te trekken, maar hij was veel en veel sterker dan ik.
‘Krijgt hij echt zo weinig hoogte van haar dat hij haar gedachten moet checken.’ zei Jane smalend. Ik keek haar aan, ‘wat?! Hij zit in mijn gedachten te wroeten?!’ riep ik. Opnieuw deed ik verwoede pogingen mijn handen los te wrikken uit zijn ijzeren greep, ‘laat me los! Laat me los!’ roepend. Dit zou ik hem echt niet vergeven!
Ik trok, beet, schopte, maar ik deed mezelf alleen maar pijn. Als laatste redmiddel, gaf ik hem een harde kopstoot, die kwam aan want hij deed zijn ogen open, maar ik, ik voelde bloed.

Reacties: