FanFic.nl

Twilight a la Micky

Nieuwe wereld 1.1

Langzaam rek ik me uit. Verbaasd kijk ik om me heen, dit is niet mijn eigen slaapkamer… Dan herinner ik me weer waar ik wel was en zucht diep. Ik sta op. Demetri is weg. Zou hij het niet meer uitgehouden hebben met mijn bloed zo vlak onder zijn neus? Bij de wasbak die er, godzijdank, wel is was ik de slaap uit mijn ogen. Ik zie er min of meer weer een beetje menselijk uit. Ik probeer of de deur nog op slot zit. Natuurlijk, ik had het niet hoeven proberen ook. Dan bedenk ik me ineens dat ik mijn i-pod nog in de zak van mijn jas heb zitten! Vlug vis ik hem eruit doe de oordopjes in en zoek een nummer waar ik lekker mee mee kan zingen en even kan vergeten waar ik ben. Zodra de muziek begint verdwijn ik in mijn eigen wereldje, mijn stem zingt vanzelf mee, ik hoef er geen moeite oor te doen. Ik droom over een bos, groen, met overal dieren, van herten en konijnen tot vogels en muisjes. Als het nummer af is gelopen doe ik mijn ogen open en merk dat ik heb mee staan dansen. Ik moet lachen om mezelf. Echt lachen, wat voelt dat bevrijdend! Lachen zoals ik dat altijd deed met vriendinnen. Het volgende nummer kan ik ook helemaal meezingen. Ik ga op de bank liggen terwijl ik en mijn muziek samen een worden. Ik hoor daardoor niet dat mijn deur van het slot word gehaald en dat de deur open gaat en er een vrouw binnenkomt. Pas als het nummer is afgelopen en ik om me heen kijk slaak ik een kreet van schrik. Meteen zit ik rechtop en trek de oordopjes uit mijn oren, ‘wie bent u?’
‘Ik ben Sculpicia, de vrouw van Aro. Ik dacht: Laat ik eens gaan kijken naar het meisje dat mijn man bijna hoofdpijn bezorgd.’
Ik kijk naar de grond, ‘hij heeft het er zelf naar gemaakt.’ zeg ik. Sculpicia glimlacht lichtjes, ‘hij breekt zich het hoofd over waarom jouw bloed voor hem zingt. Hij is nog niet beneden geweest. Ik ben eigenlijk zonder zijn toestemming naar beneden gekomen.’
Ik trek een wenkbrauw op, ‘moet zelfs u, zijn eigen vrouw, toestemming vragen voor dat soort dingen?’ vraag ik sarcastisch. ‘Het is voor onze eigen bestwil. Aro’s zus, de vrouw van Marcus, is vermoordt, en sindsdien worden ik en de vrouw van Caius bewaakt bovenin de toren.’
Dus zo zit het! Aro heeft tegen Marcus gezegd dat zijn vrouw en zijn eigen zus vermoordt is door een vreemde vampier, terwijl hij het zelf heeft gedaan! Ik bal mijn vuisten maar besluit mijn mond te houden, ‘dan moet hij erg veel van u houden. Als hij er zoveel aan doet u te beschermen.’ weet ik er met moeite uit te persen.
Sculpicia begint te stralen als een jong meisje, ‘dat doet hij ook! En ik ook van hem. Maar hij heeft verteld over jou bloed, dat hij het heeft geproefd en…’ haar stem sterft weg.
‘En?’ dring ik aan.
‘Hij vertelde me…dat hij verslaafd is geraakt aan je bloed, Niomi.’
Mijn mond zakt open, ‘wat?’ stamel ik na wat wel een eeuwigheid lijkt. De vrouw voor me kijkt me strak aan, ‘hoe heb je hem zo ver gekregen jou bloed te drinken?’ vraagt ze.
Ik schud mijn hoofd, ‘ik heb nooit tegen hem gezegd dat hij dat moest doen.’ ik voel aan de wond op mijn voorhoofd. ‘Hij veegde het bloed van mijn voorhoofd en dat heeft hij opgelikt. Zomaar, voor mijn neus.’
Sculpicia staat op en zucht diep, ‘ik hoop dat je de waarheid spreekt. Ik wil mijn man niet verliezen aan iemand zoals jij.’
In een woedereflex slinger ik het lege waterflesje tegen de al gesloten deur. ‘De arrogantie!’ brul ik boos. ‘Alsof ik iemand zoals hem van jou af zou pak…’
Opnieuw gaat de deur open en nu staat Aro voor mijn neus ‘…ken.’ maak ik mijn woord af.
‘Wat deed mijn vrouw hier?’
‘Tegen mij zeggen dat ze jou niet kwijt wilde raken aan iemand als ik.’ flap ik er lukraak uit. Aro gaat aan de kant, ‘kom.’

Reacties: