FanFic.nl

The Ultimate Fantasy (TC)

5

‘En, hoe was je date? Oh, goedemiddag, Dr. Brennan.’
Maura keek op toen ze de opgewekte stem van Jane hoorde en wierp een blik op de klok toen ze de zak in haar hand zag. Het was al kwart over een. Ze trok haar handschoenen uit en liep naar Jane toe die de plastieken zak al op een van de kasten had neergezet. Op woensdag haalde Jane altijd iets te eten, wat ze dan samen in het mortuarium opaten.
‘Het spijt me Dr. Brennan, ik wist niet dat u ook hier zou zijn, ik heb niets voor u bij.’
‘Het is oke, ik ga eten in de stad.’
‘Mooi. Oh, Maura, ik heb mijn moeder gezegd dat ik bij jou zit vanavond, en je kent haar, ze gaat toch nog altijd even langskomen om te kijken of ik toch niet thuis ben, en ik heb echt geen zin in haar gezelschap vanavond. Kan ik vanavond bij jou doorbrengen?’
Maura twijfelde, ze kon Jane geen drie avonden na elkaar afwijzen. Jane zou zeker iets vermoeden, en het laatste wat ze wilde, was dat er een rechercheur moordzaken ging uitzoeken wat er met haar aan de hand was.
‘Euh, ja, tuurlijk kan je langskomen.’ Ze viste haar eten uit de zak en zag toen Dr. Brennan de autopsiezaal verlaten.
‘Dus, hoe was gisterenavond?’ Maura haalde haar schouders op.
‘We hebben gepraat.’
‘Niets meer?’
‘Nee.’
‘Was hij saai?’
‘Nee.’
‘Maar hij was ook niet interessant?’
‘Hij had gewoon, niet veel te vertellen.’
‘Dus, geen date’s meer met hem?’
‘Nee.’ Ze loog niet, ze zou niet op date gaan met Bill.
‘Volgens mij blijven wij single tot Korsak op pensioen gaat.’
‘Waarom dat? Waarom denk je dat we daarna pas iemand zullen vinden?’
‘Agent Booth zei dat je ze soms op je werk zelf moet zoeken, maar zie jij hier ook maar een knappe gast rondlopen? Ik vrees dat we zullen moeten wachten tot Korsak op pensioen gaat en iemand zijn plaats inneemt. En dan moeten we nog hopen dat het een knappe gast is, of zelf een collega neerschieten.’ Maura reageerde er niet op en at gewoon verder.
Als het aan haar lag, zouden ze al lang niet meer single zijn, maar Jane had het net wel duidelijk gemaakt dat ze een man zocht, en dat ze daarom niet eens naar haar vrouwelijke collega’s keek.

'Het spijt me echt, Maura. Ik zou graag langer blijven, maar ik moet Joe nog uitlaten.'
'Het is oke, Jane, ik begrijp het.'
'Goed dan, ik zie je morgen.'
'Tot morgen.'
Maura wachtte nog even aan de deur tot de lichten van Jane's auto uit haar zicht waren en ging dan weer naar binnen. Ze draaide zich om en schrok toen ze Bill in de deuropening van haar kamer zag staan.
'Je vindt haar leuk, niet?'
'Tuurlijk, ze is mijn beste vriendin.'
'Nee, ik bedoel, je vindt haar echt leuk, als in, je voelt iets voor haar.' Maura zuchtte.
Ze kon niet liegen, en nu hij het haar zo direct vroeg, was er geen manier meer om het te ontkennen.
'Ja, ik vind haar, echt leuk.'
'Waarom mag ik haar niet kennen? Waarom moest ik al mijn spullen uit mijn kamer halen en de hele avond op jouw kamer blijven? Ik zou jullie heus niet gestoord hebben hoor.' Maura ging in de zetel zitten en Bill deed hetzelfde.
'Jane is mijn beste vriendin, en ze blijft hier regelmatig slapen. De kamer die ik je gegeven heb, is normaal de kamer waar Jane altijd blijft slapen, daarom had ik je gevraagd om al je spullen weg te halen.'
'Zodat ze niet zou merken dat ik er ben. Maar waarom mag ze het niet weten?'
'Jane wil geen kinderen.' mompelde Maura zacht, en Bill keek haar verrast aan.
'Ik verpest al je kansen bij haar, dat is het, niet?'
'Ja.'
'Ik verpest al je kansen, dus verstop je me maar voor haar? Je wilt gewoon niet voor me zorgen! Je verkiest haar zelfs boven mij!' Kwaad en vechtend tegen zijn tranen stond Bill recht en liep weer naar Maura's kamer om zijn spullen te nemen.
Maura zag hem nog net een traan wegvegen voor hij zijn kamerdeur achter zich sloot en ze zuchtte. Ze had er geen idee van hoe ze dit weer goed moest maken.

Langzaam slenterde Bill door de straten van Boston. Af en toe schopte hij tegen een steentje of een blikje en hij hoopte dat hij zich de weg juist herinnerde. Maura had hem vanmorgen voor ze hem aan de school afzette, getoond waar ze werkte, en hij was nu onderweg ernaartoe. Of, dat hoopte hij tenminste.
Hij haalde opgelucht adem toen hij een kleine vijf minuten later voor het politiebureau van Boston stond en stak met een vreemde huppel de straat over. Hij liep het gebouw binnen en zag meteen de tijdelijke jongen uit zijn klas, die vandaag niet op school was geweest, zitten. Hij zette zijn rugzak op de grond en liet zich in de stoel naast hem neerzakken.
‘Jij bent die tijdelijke leerling, niet? Sorry, ik ben je naam even kwijt…’
‘Tom.’ Antwoordde de andere jongen lachend. ‘En jij bent die andere nieuwe, Bill, als ik me niet vergis?’
‘Het klopt. Waarom was je niet op school vandaag?’
‘Ik voelde me vanmorgen niet zo goed, dus ik mocht thuisblijven van mijn vader, en nadat hij mijn moeder ervan kon overtuigen dat je geen koorts moet hebben om je slecht te voelen, mocht het van haar ook.’
‘En, wat doe je dan nu hier?’
‘Tegen de middag voelde ik me beter, en ik verveelde me, dus ging ik wat gitaar spelen. Blijkbaar waren er hotelgasten die vonden dat mijn versterker te luid stond en heeft het hotel naar de politie gebeld vanwege geluidsoverlast.’
‘Hotel? Wonen jullie naast een hotel?’ Tom lachte.
‘Nee, mijn ouders zijn hier in Boston voor hun werk. Mijn vader is een politieagent en zolang de zaak loopt, verblijven we in een hotel.’
‘Zeg nooit zomaar ‘politieagent’ tegen iemand van de FBI.’ De jongens keken op en zagen een vrouw, de Bill herkende van bij Maura’s thuis, op hen aflopen. ‘Ik meen het, je vader staat nogal op zijn strepen, mocht je het nog niet weten. Hij heeft het kunnen regelen, maar je gaat waarschijnlijk nog een preek krijgen, hij zit in mijn kantoor op je te wachten. En kan ik jou helpen?’ Dat laatste was tegen Bill.
‘Ik, euh, ik ben op zoek naar Maura Isles.’ Hij wist bijna zeker dat Jane aan Maura zou vragen wie hij was, en Maura had hem verteld dat ze niet kon liegen, dus zou ze alles moeten opbiechten, maar dat kon hem niet schelen. Hij grijnsde even toen hij bedacht dat dit zijn wraak was voor het feit dat Maura Jane verkoos boven hem.
‘Oh, ze is in het mortuarium.’
‘En waar is het mortuarium?’
‘In de kelder, ik zal even met je meelopen.’ Bill stond recht en volgde Jane.
In de lift zei geen van beide een woord, en Bill was blij toen de lift weer open ging. Hij was niet graag alleen met de persoon die waarschijnlijk een jaar van zijn leven zou verpesten. Hij verbleef meestal ongeveer een jaar bij een pleeggezin voor hij overgeplaatst werd, en ergens wist hij dat dit jaar niet bepaald prettig ging worden.
Jane stapte voor Bill het mortuarium binnen en Maura en haar collega keken op.
‘Bill! Wat doe jij hier?’
‘Ik ben uit de les gestuurd, en omdat ik enkel nog Lichamelijke Opvoeding had vandaag, mocht ik naar huis van de directeur. Ik ging naar de koffieshop, maar die was dicht, dus ben ik naar hier gekomen aangezien ik ten eerste geen sleutel heb en ten tweede niet van plan was om helemaal te voet naar Brookline te gaan.’
‘Waarom ben je uit de les gestuurd?’
‘Ik was in slaap gevallen tijdens Godsdienst.’ Maura zuchtte.
‘Bill, ik kan hier nu echt niet weg. En, je mag van mij hier blijven, maar als ik terugdenk aan hoe je reageerde toen ik je vertelde wat mijn job is, denk ik niet dat je maag dat aankan.’ Bill keek even rond en zijn maag draaide zich om toen hij de lijken zag liggen.
‘Kan ik niet gewoon boven wachten?’
‘Ik ben nog minstens drie uur bezig.’
‘Misschien kan je Tom gezelschap houden?’ drie paar ogen werden op Maura’s collega gericht. ‘Zijn vader brengt hem waarschijnlijk terug naar het hotel dadelijk, en anders stuurt hij Tom te voet. Je kan met hem meegaan en hem gezelschap houden, jullie zitten in dezelfde klas, toch?’
‘Ja…’ antwoordde Bill terwijl hij de vrouw argwanend aankeek.
Wie was ze? En hoe wist ze dat hij en Tom in dezelfde klas zaten? Was ze Tom’s moeder? Hij hoopte het, anders was het gewoon ronduit eng wat ze wist.
‘Wel, dat komt dan goed uit, dan kan je Tom laten zien wat hij gemist heeft vandaag.’
‘Euhm, oke, mag het?’ vroeg Bill terwijl hij Maura hoopvol aankeek.
‘Ja, natuurlijk, ik pik je wel op als ik klaar ben.’
“Natuurlijk vind Maura het goed,”� dacht Bill terwijl hij met mortuarium weer uit liep. “dan is ze van me af.”�
Bill stapte in de lift en liet Jane achter bij Maura samen met een leuk gespreksonderwerp. Althans, hij vond zichzelf toch zeer boeiend als onderwerp.
Op eigen houtje vond hij de weg naar het kantoor van Jane en zag Tom net rechtstaan en naar de deur komen.
‘Ga je naar huis?’
‘Nee, naar het hotel.’
‘Dat, bedoelde ik eigenlijk.’
‘Ow, euhm, ja dan.’
‘Oke, ik moet met je mee.’
‘Moeten?’ vroeg Tom vlak voor hij de glazen deur van het politiebureau openduwde en vasthield voor Bill.
‘Ja, euhm, werkt je moeder toevallig in het mortuarium?’
‘Ja, gezellige job, niet?’
‘Ik vind er toch niet veel gezellig aan. Maar je moeder zei dat ik met jou mee moest gaan om je gezelschap te houden, aangezien ik geen drie uur tussen die lijken wil wachten tot Maura klaar is met werken. Nu kan ze me straks komen oppikken als ze gedaan heeft.’
‘Wie is Maura?’ Bill zuchtte.
‘Mijn pleegmoeder. Mijn ouders zijn verongelukt toen ik zeven was, sindsdien verblijf ik bij pleeggezinnen. Ik woon nu sinds drie dagen bij Maura, maar ik hoop dat ik snel naar een ander gezin kan.’
‘Waarom? Haat je Boston net zo erg als ik?’
‘Nee, maar ken Jane?’
‘Die rechercheur die samenwerkt met mijn pa? Ja, die ken ik.’
‘Ze is Maura’s beste vriendin, maar Maura voelt meer voor haar dan vrienden normaal doen. Klinkt als het middelbaar, vind je ook niet? Maar goed, Jane wil geen kinderen, dus wil Maura ze ook niet.’
‘Ow, dat is niet leuk.’
‘Nee, dat is het helemaal niet.’ Hij zuchtte terwijl hij een steentje voor zijn voeten wegschopte, maar een grijns verscheen weer op zijn gezicht als hij dacht aan de situatie waarin Maura nu zat dankzij hem.
Op dit moment zou ze waarschijnlijk alles aan het opbiechten zijn aan Jane.

[reacties??]
En, voor degene die niet helemaal vertrouwd zijn met de gebruikte series...
Ziehier! The Ultimate Fantasy Cast!!
Van links naar rechts: Barry Frost, Bill Kaulitz, Frankie Rizzoli, Jane Rizzoli, Maura Isles, Seeley Booth, Temperance Brennan, Vince Korsak
en onderaan Tom Booth -rare naam...-

Reacties: