Welkom op FanFic.nl

De Nederlandse website waar je fanfiction kunt lezen én schrijven.

Nu on-line: (0)

Home » Pokémon » Pokémon Black and White Adventures » Chapt 6: Don't look back.

Pokémon Black and White Adventures

14 juni 2011 - 20:32

715

0

418



Chapt 6: Don't look back.

Chiara trok een vragend gezicht toen ze de laatste zinnen van het gesprek opving. Wat bedoelde Sora daarmee? Achja, misschien kreeg ze het nog wel te horen na verloop van tijd. Ze ging immers met hem reizen, nietwaar? En nu ze er zo over nadacht, ging zijn tweelingbroer Roxas dus ook mee. Hoe meer zielen, hoe meer vreugd, niet? ''Ik wil jullie gesprek niet verstoren,'' sprak ze luidkeels, waardoor ze de aandacht van de twee jongens had getrokken,''Maar was het plan niet om te gaan zwemmen?'' Een zwak, scheef glimlachje sierde haar gezicht. Sora begon te grijnzen, met een onschuldige blik in zijn ogen. ''Zwemmen?'' vroeg Roxas, en keek zijn broer kort aan. ''Voordat jij kwam had ik voorgesteld om te gaan zwemmen,'' antwoordde Sora, met nog steeds de onschuldige houding die hij net had. Roxas begon te grinniken. ''Zullen we dan maar?'' vroog de bruinharige jongen, waarbij hij de twee individueel aankeek. Ze knikten, en liepen naar hun kamer toe. Het was even stil, totdat Chiara iets inviel. ''Roxas, waar slaap jij eigenlijk? Als je veel liever bij je broertje ligt wil ik best wel met je ruilen, hoor..'' De blondine keek haar kort aan, en begon even na te denken. ''Oh, het nummer staat op mijn kaartje,'' sprak hij uiteindelijk, en duwde zijn hand in zijn broekzak, waar hij even later een stukje papier uitviste. De drie stopten even met lopen en staarden naar het papiertje in Roxas' handen. ''Hé, dat is de kamer naast die van ons,'' mompelde Sora droog. Roxas keek op van zijn kaartje naar Chiara. ''Enne, dat hoeft niet hoor. Ik heb mijn eigen kamer.'' De twee wisselde een kleine glimlach en een korte knik uit, waarna ze hun weg vervolgde naar hun kamers, waar ze zich omkleedden voor het zwembad op het dek.

''Chiara, kom je? We vertrekken zonder jou, hoor!'' riep Sora naar de badkamer toe. Hij kreeg meteen antwoord. ''Ik kom al!'' Wat gerommel was hoorbaar, waarna de deur van de badkamer uit het slot draaide en openging. Niet veel later stapte Chiara eruit. Sora en Roxas keken elkaar kort aan nadat ze een glimp van haar hadden opgevangen. Ze droeg een gewonde bikini met daarover een vest dat open aan haar hing. Ze had haar haren opgestoken met een soort haarklem. Ze had veel meer aan dan Sora en Roxas, die een normale, halflange zwembroek droegen, en slippers. De pokémon fronsten allemaal bij het zien van hun trainers. Zij droegen geen kleren, godzijdank. Dat had je voor zwemmen nieteens nodig, volgens hun. Ze zuchtten, kwamen van hun plaats en liepen weer achter hun trainers aan, die weer terug naar het dek leken te lopen. Ieder zochtten ze een maatje op om mee te kletsen tijdens het wandelen. Kioko probeerde nog een praatje te maken met Kio, maar die was té verlegen en liep meteen naar Sora's been, waar hij zich aan vastklamde. Hierdoor was de jongen gedwongen om het blauwe wezentje op te pakken. Achja, het was tenminste niet ver meer naar het buitenbad.

''Kyaa, het water is koud!'' Sora en Roxas keken beide op van het water, waar ze net mee gespat hadden op elkaar, en zagen dat Chiara er ook in was gekomen. ''Eindelijk erbij gesprongen?'' grijnsde Roxas, waar Chiara op reageerde met haar tong uit te steken. Uitdagend gooide hij water met zijn vlakke hand naar haar toe, waardoor nu ook haar bovenlichaam nat werd. Iets waar ze liever mee had gewacht tot ze gewend was geraakt aan de temperatuur. Ze had nog een reddingspoging gedaan om haar handen voor zich te houden, maar dat was tevergeefs. Roxas grinnikte weer, en moest vervolgens op de vlucht slaan voor het meisje. Sora liet zijn blik even glijden over de rand, waar de pokémon zaten. Ze waren vrolijk met elkaar aan het kletsen, of aan het zonnebaden. Tevreden liet hij zijn blik weer naar zijn broertje en zijn metgezel gaan, waardoor hij de worsteling van de twee opmerkte. Beide probeerde ze de ander onder te duwen, maar dat lukte niet echt doordat ze beide niet wilde toegeven. Een kleine, bescheiden glimlach vormde zich rond Sora's mond. Hij was blij dat hij uiteindelijk toch zijn reis had gemaakt. Als hij dat niet had gedaan, had hij nu waarschijnlijk sip thuis gezeten. Nee, dit was veel beter, toch?


Reacties:

Er zijn nog geen reacties op dit verhaal.