FanFic.nl

Pokémon Black and White Adventures

Chapt 7: Having fun!

Sora glimlachte, Roxas was eigenlijk niet meer zo vrolijk sinds haar dood. Eigenlijk voelde hij er niks voor maar het was zijn droom om net zo sterk te worden als zijn idool, Lance de Champion. Hij voelde water over zijn wang glijden en zag daar zijn broertje, “man wees eens wat actiever!, riep hij grinnikend.
Sora grijnsde en kreeg een plan in zijn hoofd en dook onderwater en zwom naar de benen van zowel Roxas als die van Chiara en kwam weer boven, “zo waar waren jullie gebleven?, vroeg Sora met een brede grijns en duwde het hoofd van Roxas en Chiara naar beneden. Maar hier lieten zowel Roxas Chiara het er niet bij zitten en trokken hem ook naar beneden. “zo had je nog iets toe te voegen?, vroegen Roxas en Chiara beide in koor. Sora stak uitdagend zijn tong naar beide en maakte dat hij wegkwam en knalde met zijn hoofd tegen de rand van het bad aan,”�ah.. verdomme, zei Sora vloekend en trok zich op de kant. En meteen kwam Kio naar hem toe rennen, hij was bang, dat kon hij zien het was allemaal zo vreemd voor hem. “Sora?, vroeg Roxas. De jongen keek hem aan, “ik kom, zei hij en kwam overeind en pakte zijn handdoek en vest, hij nam Kio aan zijn hand en zette hem op een ligstoel neer, “ga maar wat slapen, je zal wel moe zijn, zei Sora zacht en legde ruststellende hand op zijn hoofdje. Sora kreeg een brede grijns op zijn gezicht, er stond op het bordje: geen bommetjes!. Maar hij zette zich met een voet af en sprong omhoog en maakte van zichzelf een bal en belandde met een hoop water in het bad waardoor Chiara en Roxas natter werden dan ze al waren. Roxas slikte water in, “So..ra.. jij… vu..ile.. proestte Roxas en Sora zette een brede grijns op, “Sorry maar ik kon het niet laten, zei Sora grinnikend tegen Chiara en Roxas. Meteen toen hij dat had gezegd kwam er een streng uitziende vrouw naar hem toe gelopen, “wie maakte dat bommetje?, vroeg ze met een strenge ondertoon in haar stem. Sora stak zijn hand op, niemand hoefde de schuld op zich te nemen dat was hij nou wel gewend.
“ik was het, ik maakte dat bommetje, zei Sora met een neutrale blik en keek de badjuffrouw met zijn grote blauwe ogen aan.
“eruit, ik wil je niet in het bad zien, sprak ze streng en wees naar de ligstoelen dat hij daar kon gaan zitten.
Sora haalde zijn schouders op en grinnikte. Hij had dit stiekem geniaal gevonden.
“Hey!, dat is niet eerlijk!, laat me broertje er weer in!, riep Roxas maar de vrouw negeerde hem en verdween haar hok in. “Chiara, ga je mee? Ik kan er niet tegen als hij daar alleen moet zitten, zei Roxas tegen Chiara en zwom naar de kant en trok zich op.
Sora zag Roxas en Chiara op hem af lopen. Hij begreep hen niet vooral Chiara niet, ze was er net in ging ze er speciaal uit voor hem? Hij had toch die regel overtreden zij niet. “waarom gaan jullie eruit?, ik bedoel jullie hoeven niet voor mij uit het bad, zei Sora met een brede glimlach en ging tussen hen in staan.
“je ziet er zo hopeloos uit vanuit dat water, zei Roxas met een brede grijns, “houd je kop jij, zei Sora en greep hem om zijn nek beet en trok hem mee.
Doordat vergat hij helemaal Chiara die er ook nog stond dus staakte hij het worstelen en ging naast haar staan. “het gaat al schemeren zullen we ons dan maar gaan omkleden en wat gaan eten, ik denk dat de Pokémon ook wel trek hebben, zei Sora en meteen toen hij dat had gezegd werd hij aan alle kanten besprongen.

Sparky leunde tegen Sora’s hoofd en gingen naar hun kamer. “ik kleed me wel bij Rox om dan heb jij een privé kamer om je om te kleden, zei Sora tegen haar, Hij wist dat het niet prettig was voor een meisje om zich met een jongen om te kleden dus pakte hij zijn tas van het bed en verliet de kamer terwijl hij Kio en Chimchar op het bed neerzette. “Kio, blijf jij maar bij Chiara, ik kom zo dadelijk, zei Sora en vertrok met Sparky,Suki en Roxas naar de kamer ernaast. Ze zwegen beide tijdens het omkleden. Hij was nu te diep in gedachte verzonken om te kunnen praten en daarbij hij vroeg zich nog steeds af waarom Roxas niet thuis was gebleven?. ”�Pika?, vroeg Sparky en was op zijn schouder gesprongen en wreef met zijn warme wangetje over zijn gezicht, de kleine Pikachu was altijd bij zijn zijde ook toen net zijn moeder was gestorven, Sparky had hem opgebeurt met zijn grappen waardoor de band tussen hem en zijn Pikachu sterker was geworden. “Laten we genieten van onze tocht, het is niet het eind van de wereld, deze tocht is al een avontuur niet?, zei Sora met hernieuwde energie en gooide de deur van Roxas zijn kamer open. “hey!, riep Roxas, hij stond nog in zijn onderbroek maar verder was er niks te zien dus grinnikte Sora, “man, wees een vent, maak je geen zorgen niemand ziet je, zei Sora met een droge blik en knalde bijna tegen Chiara op. “ik ben nog sneller dan jullie twee, zei Chiara met een glimlach maar Sora grijnsde, “Roxas is vandaag de slome, ik niet!, zei Sora lachend en Sparky keek hem met een vermoeide blik aan. Roxas kwam al aangewandeld en ging tussen hen in lopen. Hij had Suki op zijn schouder en Taiki en Kioko liepen bij Shiro, Sora had hem zo genoemd toen hij zich had omgekleed, en Sparky. Sora Kio aan zijn hand genomen, net als een klein kind.

Sora, Roxas en Chiara kwamen bij het kleine restaurantje en gingen zitten. Net had Sora nog trek gehad maar het was alweer verdwenen omdat het schip wat wiebelig was. Roxas en Chiara bestelde maar Sora hoefde niks, alleen wat drinken. “gaat het wel goed?, vroeg Chiara toen Sora net antwoord wilde geven ging er een soort van bel en was de stem van de Kapitein te horen,”�Dames en heren, morgen rond een uur of 10 komen we aan in Nuvema Town, ik herhaal morgen rond een uur of 10 komen we aan in Nuvema Town.”�
“eindelijk… jawel beetje last van zeezie…”� Sora moest naar de reling rennen en boog zijn hoofd over de reling heen en keek naar een familie Lumineon en Finneon.
De lucht was donkerblauw met vele sterren, dit was zijn beste beslissing ooit ookal was hij nu zeeziek dit maakte juist gaaf en voelde een kleine poot op zijn enkel en keek naar het snuitje van Sparky…

Reacties:

Er zijn nog geen reacties op dit verhaal.