FanFic.nl

Linda, de Protector// AFGELOPEN

Hoofdstuk 8

Opeens hoorde ik gegrom achter me. Een bang gevoel bekroop me. Ik draaide me om, maar ik zag niets. Weer hoorde ik gegrom. Ik begon snel om me heen te kijken. Ik zag niemand. Snel keek ik omhoog, misschien zat er iemand in de bomen. Weer zag ik niets, niemand.
‘Wie, wie is daar?’, fluisterde ik bang.
Weer een gegrom.
‘Sam? Ben jij dat? Dit is niet leuk!’
Opeens hoorde ik geritsel in de bosjes. Er kwam een bruingetinte jongen uitgelopen. Hij stond nog in een verdedigingshouding. Hij had het Quileute teken op zijn bovenarm zitten.
‘Hoe ken jij Sam?’, vroeg de jongen al grommend.
‘Sam, Sam is als een broer voor mij.’, zei ik dapper tegen de jongen.
Opeens schoot me wat te binnen. Ik keek de jongen in de ogen en opeens bestond alleen hij nog. Alle draadjes die mij vasthielden aan de aarde waren opeens weg. Ze waren doorgeknipt en opnieuw vastgebonden. Niet vastgebonden aan de aarde, maar vastgebonden aan de jongen. Een bekend vertrouwd gevoel bekroop me. Ik keek dieper in zijn ogen en ik zag dat hij ook naar mij staarde.
Seth? Was dit Seth? Hij was heel veel veranderd. Hij was niet meer de kleine slungelige jongen van vroeger.
‘Seth!’, riep ik en ik rende naar hem toe. Ik vloog hem in zijn armen en hij liet het toe.
Op de één of andere manier had ik het gevoel dat ik deze jongen al zo lang kende. Hij was een bekende.
‘Seth..’, fluisterde ik weer zachtjes.
Ik hield van deze jongen, met heel mijn hart.
Hij had ondertussen zijn armen beter om me heen geslagen. Ik knuffelde hem helemaal fijn, maar dat deerde hem niet.
Ik duwde hem voorzichtig van me af. Geschrokken keek hij me aan.
‘Heb ik wat verkeerd gedaan? Heb ik je pijn gedaan?’, vroeg hij geschrokken.
Ik schudde mijn hoofd. Ik moest het gewoon beter bekijken. Zijn geur, zijn lichaam, zijn uiterlijk, zijn ogen, alles moest ik in mijn opnemen. Opnemen voor als ik hem een minuut niet zou zien. Zodat ik alle beelden in mijn hoofd kon laten afspelen. Hoe moest ik ooit aan deze jongen gaan vertellen dat ik van hem hield, ook al had ik hem nog maar een minuut gezien?
Hij schudde me even heen en weer.
‘Wat heb ik dan fout gedaan?’
‘Niets. Ik moest je gewoon bekijken, je in me opnemen.’, zei ik.
Hij kreeg een grote glimlach op zijn mond.
‘Ik hou van jou.’, floepte ik uit mijn mond.
Beschaamd keek ik naar beneden.
Hij tilde voorzichtig mijn hoofd op.
‘Ik hou ook van jou.’
Mijn hart begon harder te bonken van de vijf woorden die hij net had gezegd. Ik was compleet door hem. Ik had altijd geleefd, zonder dat ik het door had dat ik iets miste. Iets miste met vier letters.
S.E.T.H.

Reacties: