FanFic.nl

I'm in the band!

Hoofdstuk 4.1

‘Waar zijn de meisjes? Ze zeiden toch dat ze ons hier zouden opwachten?’ Derek kijkt om zich heen.
‘Zonder hen hebben we ook geen tickets.’ zegt Tripp. Ash kijkt om zich heen, ‘ik denk dat we het zelf maar op moeten lossen dan.’ zegt hij.
‘Hoe wilde je dat doen?’ vraagt Burger. Ash buigt zich naar de receptionist en zegt: ‘Hoi, ik en mijn maten hier hebben straks een optreden.’
‘En jullie zijn?’ vraagt de jongen. ‘De…eh…acrobaten!’ zegt Ash. ‘Oh, oh jullie zijn de contortonist brothers!’ zegt de jongen. ‘Oke, loop maar door.’
‘Wie zijn die broers?’ vraagt Burger. ‘Geen idee. Maar we zijn in ieder geval zonder ticket binnen gekomen.’ grijnst Ash. ‘Ash…waarom wordt daar een bord opgehangen met iemand die zijn benen in zijn nek legt?’ vraagt Derek. Ash kijkt op, ‘wow…dan moet je wel lenig z…oooh…heeey! Echt dat zal ik nooit niet doen!’

‘Jawel dus.’ klaagt hij een klein half uur later. Hij zit in een onmogelijke houding met zijn benen in zijn nek.
‘Ik wist niet eens dat hij zo lenig was.’ mompelt Tripp. ‘Hoe zie ik eruit?’ vraagt Burger. ‘Als iemand die zijn rughaar geschoren heeft, daar een muts van heeft gemaakt en die op zijn hoofd heeft gezet.’ zegt Derek vanuit zijn mondhoek. ‘Jij hebt hetzelfde aan Derek!’ sist Burger. ‘Ja, maar ik ben niet zo dom te vragen hoe ik eruit zie.’ is het antwoord.
‘Zeg, bedenk jij wel eens dat wij ook maar mensen zijn. Met gevoelens.’ sist Tripp.
‘Sorry, zei je wat? Ik had sjans met dat dienstmeisje daar.’ knikt Derek.
Het meisje draait zich plotseling om en rent weg.
‘Ja goh. Ze mocht je zo graag dat ze wegrende zeker.’ zegt Tripp droog. ‘Kijk eens aan, zo te zien worden de mensen hier goed vermaakt.’
‘Oh god, dat is Moseby!’ sist Tripp. ‘Hoi Moseby!’ roept Ash vanaf zijn platform. Moseby kijkt, en kijkt nog een keer, ‘zeg…hoe zijn jullie binnen gekomen!?’ roept hij. Tegen de bewakers die hij bij zich heeft roept hij: ‘Grijp die vier!’
‘Tijd om te gaan!’ roept Derek en hij rent net op tijd weg bij de grijpende handen van een van de bewakers.
‘Man, dit kan ook echt alleen ons overkomen!’ roept Ash al rennend.
‘Dit is jou schuld Ash! Als we gewoon op de meiden hadden gewacht was er niks aan de hand gew…’ Derek kan zijn zin niet afmaken, hij wordt bij zijn arm gepakt en weggetrokken.
‘Derek?! Waar is Derek!?’ roept Tripp. ‘Doorrennen!’ roept Burger en hij duwt Tripp vooruit.

‘Zeg..waar ben ik?! Wie ben j…’
‘Ssst.’ iemand legt zijn of haar hand op Dereks mond.
Als het rumoer van de voorbij rennende bewakers is weggestorven word de hand weggehaald.
‘Wat is hier aan de hand?’ vraagt Derek. ‘En waar zitten we?’
‘In een verkleedkamer.’ zegt een meisjesstem. In het donker valt Dereks mond open, ‘Beckie? Ben jij dat?’
‘Dat je mijn stem herkent zeg.’ zegt het meisje en ze knipt het licht aan.
‘Whaaaah!’ roept Derek naar Beckie wijzend. ‘Jij…jij bent…dat dienstmeisje.’
Beckie knikt, ‘toen ik jullie daar zag wist ik dat we in hetzelfde schuitje zaten en ben ik de anderen gaan waarschuwen. Als het goed is hebben die de anderen weten te helpen. Maar wij hebben ook een beetje hulp gekregen, van een tweeling hier op het schip.’
‘Wacht, wacht, wacht. In hetzelfde schuitje? Wat bedoel je daarmee?’ zegt Derek met een halve grijns. Beckie staart naar de grond, ‘ja een heel klein beetje wel.’
Nu grijnst Derek echt, hij slaat zijn armen over elkaar, ‘vertel!’ zegt hij geamuseerd.
‘Nee, we hebben wel wat beters te doen.’ mompelt Beckie.
‘Oh nee, nee, nee. Het is jullie ook niet gelukt om tickets te krijgen of wel?’ zegt Derek. ‘Nee.’ zegt Beckie zacht.
‘Wat zei je?’
‘Ik zei nee!’ zegt Beckie zich naar Derek omdraaiend.
Die grijnst, ‘je bent dus, in tegenstelling tot mij, niet perfect.’ zegt Derek. ‘IJdelheid is een van de zeven doodszonden Derek.’ ketst Beckie terug. ‘En jij hebt daar evenveel van als ik.’ reageert Derek.
Beckie zucht, ‘oke, we kunnen beter stoppen met kibbelen en jou in andere kleding stoppen.’ zegt ze.
‘Ja natuurlijk, klets er maar overheen.’ zegt Derek die achter Beckie aanloopt.
Beckie trekt iets uit het rek en geeft dat aan Derek, ‘lach maar niet te hard goochelaartje.’ zegt ze grijnzend. ‘Wa…wat? Ik moet…’
‘Ja, je moet goochelen.’
‘Zeg, mag ik vragen wat je niet van me weet?’
‘Genoeg. Ik ben je assistent, draai je om dan kleed ik me om.’

Reacties:

Er zijn nog geen reacties op dit verhaal.