FanFic.nl

Our own Humanoid world

69. 20 augustus, nacht

Makbule her point of view.
Blijkbaar was ik de enige die niet dronken was. Jorinde lag op de grond en lachte naar alles. Bill danste in het rond met een flesje bier in zijn ene hand. Hij nam Tom zijn hand en porde hem aan om mee te doen. Natuurlijk deed die dat want die was ook al dronken. Andreas viel over Jorinde en moest zo hard lachen dat hij bier knoeide en Tosca zat rondjes te draaien rond een groep bierflesjes. Wat een bende. Stiekem maakte ik foto’s van de bezopen groep. Hier gaan we ze later nog hard om pesten. Ik lachte geniepig en zette een volgende cd op. Tom kwam op me afwaggelen.
“Ow, ow, ow!”� riep hij.
“Wat is er Tomi?”� ik nam een foto van zijn gezicht.
“Wlaten we wnaar wbuiten wgaan!”� lispelde hij. Iedereen knikte en volgde hem naar buiten. Ik lachte nam een paar foto’s en volgde hen dan ook naar buiten. Jorinde stond op de rand van onze fontein en even leek het alsof ze ging strippen, maar Andreas lispelde haar toe dat ze dat niet mocht doen vanwege al het publiek. Ik was de enige die toekeek, maar goed. Als je dronken bent zie je misschien heel andere dingen. Jorinde lachte Andreas erna uit en duwde hem in de fontein en viel er daarna bijna zelf in van het lachen. Bill was er zelf al in gesprongen en deed wat kromme zwembewegingen die geen nut hadden omdat de fontein niet diep was. Tom was onder de straal van de fontein gaan staan en deed alsof hij in een shampoo reclame zat. Hij riep luid de verkeerde slogan: “Maybe it’s maybelline”�
“Das mijn motto!”� gilde Bill verontwaardigd. Ik lachte en ging op het gras zitten. Dit is zó leuk.
“Stel je niet aan!”� gilde Tosca en ze viel over de fonteinrand toen ze Bill wilde grijpen. Met een plons lag ze in het water. Jorinde gierde het uit en dat was niet naar wens van Bill en Tosca die haar nu ook in het water trokken. Met een gil viel ze in het koude water. Ik veegde mijn lachtranen weg en schoot nog wat plaatjes. Wat heerlijk om dronken mensen te zien als je zelf niet dronken bent.

Toen kwamen ze op mij af. Tom viel wel nog eens, maar hief me toen toch op.
“Doucheee!”� gilde hij.
“Waag het niet Kaulitz!”� gilde ik. Ik hield mijn camera stevig tegen me aan. In een moordend snel tempo haalde ik de geheugenkaart eruit en gooide die ergens op het gras. De foto’s mogen niet verloren gaan!
“Laat me los!”� gilde ik nog eens, maar te laat. Ik zat onder de straal van de fontein. Kletsnat met nog altijd mijn camera tegen mijn borst geklemd.
“Tom Kaulitz jij bent een enorme sukkel!”� gilde ik terijl ik uit de fontein kroop en naar binnen stormde. Ik gooide mijn camera op de keukentafel en liep met bonken de trap op. Ik hoorde wel nog iemand achterna komen, maar ik was sneller aangezien ik nuchter was. Ik sloeg de deur hard toe en ging meteen naar onze badkamer om me te douchen. Het feestje was plots niet leuk meer.

Er kwam iemand de badkamer in gestrompeld terwijl ik onder de douche stond.
“Schat?”� lispelde duidelijk Bill.
“Ga weg.”� Bromde ik.
“We kopen wel een nieuwe,”� zei hij.
“Met welk geld? Ik kan het nu echt niet betalen hoor. Camera’s zijn duur!”�
“Ik geef je er wel eentje. Het is tenslotte mijn broer die hem heeft stuk gemaakt,”� zei Bill. De kraan werd open gedraaid en even hoorde ik geplons en gespetter.
“Mag ik erbij?”�
Hij klonk plots heel nuchter. Wow.
“Kom maar,”� bromde ik. Ik hoorde hoe stof met een plofje op de grond terecht kwam en hoe even werd gevloekt toen hij waarschijnlijk zijn kleren niet uitkreeg omdat die dus nat waren. Hij had tien minuten geleden nog liggen ‘zwemmen’. Toen werd de douchedeur open geschoven en kwam hij erbij. Make-up lag over zijn hele gezicht. Je zag nog wel in zijn ogen dat hij best wel dronken was, maar toch klonk hij nuchter.
“Ik koop je wel een nieuwe camera schat, dat beloof ik,”� zei Bill en hij sloeg zijn armen om me heen.
“Was jij je nu maar. Ik ga slapen. En voor jij bij me kruipt. Ga iedereen zijn bed in jagen en poets dan je tanden voor je me zoent. Je ruikt nog helemaal naar bier,”� zei ik met een scheve grijns voor ik de douche uit ging. Ik liet Bill achter en ging toch even beneden de muziek af zetten. Ik kwam Tosca tegen op de trap. Ze lag daar te slapen. Ik giechelde even en ging de muziek afzetten. Erna dook ik snel in bed. De vermoeidheid kwam op. Een halfuurtje later voelde ik het bed wat inzakken en een gewicht op me. Een lik in mijn gezicht dwong me mijn ogen te openen.
“Bi-hill viespeuk!”� bromde ik. Hij grijnsde wat stom en gaf me dan een kus.
“Sukkel,”� zuchtte ik en trok hem tegen me aan.
Nu zal hij nog wel kusjes geven, morgen zal hij zo een hoofdpijn hebben. En ik ben er meer dan honderd percent zeker van dat hij niet de enige zal zijn. Oh wat zal het morgen stil zijn hier. Ik moest spontaan grijnzen bij de gedachte.
“Wat lach je?”� geeuwde Bill.
“Om jou en om hoe jij je morgen zal voelen,”� lachte ik. Bill mompelde wat en kroop dan ook onder de lakens. Als antwoord gaf hij licht gesnurk als teken dat hij boem inslaap was gevallen. Onder hoorde ik wat gebonk en gelach. Die zijn duidelijk nog niet uitgefeest. Plots herinnerde ik me mijn geheugen kaart en sprong snel uit bed, holde de trap af, viel bijna over Tom die midden in de gang op de grond lag en liep naar buiten op mijn blote voeten. Bij de fontein vond ik het kaartje, gelukkig onbeschadigd. Met een grijns liep ik terug naar binnen. Kan ik lekker iedereen confronteren met zijn gedrag gisteren. Misschien moet ik Tom eens pesten en zijn foto’s verkopen. Met een sadistische lach liep ik weer naar binnen, sprong over Tom die nog altijd in de gang lag en liep met twee treden tegelijk terug naar boven. Ik nam een aanloopje en sprong op het bed en kroop dicht tegen Bill aan.

Reacties: