Hoofdcategorieėn
Home » Twilight » Mijn redding??? » Hoofdstuk 2
Mijn redding???
Hoofdstuk 2
Ik stapte uit de auto, er stonden een aantal jongens en een meisjes naar me te kijken. Het viel me op hoe ze stonden. De grootste jongen was waarschijnlijk Sam. Alle anderen stonden wat achter hem, hij was dus de leider van dit groepje waar ze me over verteld hadden. Het was nog een grote groep. Iets wat ik eigenlijk niet verwacht had. Aangezien ze vertelden dat ze in een reservaat leefden en men niet veel waren. Iets verder stonden er een meisje en nog twee jongens. Die hoorden dus bij de andere groep, die waar Jacob en Seth ook bij waren. Daar viel het me op dat het meisje wat meer naar voor stond. Als ik me goed herinner is haar naam Leah en die van de jongens Quil en Embry.
Seth legde zijn arm ondersteunend om me heen. Mijn zenuwen stonden vast op mijn gezicht af te lezen, zoals wel vaker het geval was. Er kwam een oude man in een rolstoel uit een huis. Jacob haastte zich erheen om hem te helpen. Dat was dus Billy, de vader van Jacob.
“Welkom Maris,”¯ zei hij tegen me. “Mag ik je uitnodigen om even binnen te komen, ik heb ervoor gezorgd dat je iets kan eten.”¯ Nu pas besefte ik dat ik eigenlijk wel honger heb. Het was al bijna middag. We hadden er zo lang over gedaan omdat Jacob eerst nog naar een winkel moest om een paar onderdelen ofzo. Ik wist niet wat precies te zeggen dus knikte ik gewoon. Het was wel duidelijk dat iedereen hier respect had voor deze man.
“Goed. Jacob, Sam en Seth, komen jullie ook mee? We hebben veel te bespreken.”¯ De jongens kwamen in beweging, Seth had me nog altijd vast en ondersteunde me tijdens het lopen.
“Billy, kunnen we ook even naar dokter Cullen bellen? Ze kan niet zo goed staan, ze heeft pijn in haar enkel en ik denk dat er toch best even naar gekeken wordt.
“Doe maar, vraag hem om over een goed uurtje langs te komen als hij dan tijd heeft.”¯ Seth knikte en liep de kamer uit. Even later kwam hij terug en vertelde dat het in orde was.
“Kan je tot dan met een zakje ijs op je voet?”¯ vroeg hij aan me.
“Ja meneer, ik denk het wel.”¯ Zei ik verlegen.
“Jake, haal jij dat even?”¯ nog voor hij uitgesproken was stond Jacob al recht. “En de meneren zijn al lang vertrokken, zeg maar gewoon Billy.”¯
Het eten was heerlijk, gewoon puree met worst, maar meer moest dat niet zijn voor mij. Toen ik de hoeveelheid eten zag dacht ik eerlijk gezegd dat er voor een volledig leger gekookt was, tot ik zag hoeveel die jongens aten.
“Zou je even kunnen vertellen wat er gebeurd is?”¯ de vraag was duidelijk aan mij gericht. Iedereen keek nogal verwachtingsvol naar me.
“Euhm… nou ja, ik ben dus een paar maand geleden thuis weggelopen omdat ik het daar niet meer aankon. Mijn moeder is er niet meer, vertrokken na mijn geboorte. Mijn vader drinkt de hele dag door. Dan sloeg hij me, tot op het punt dat hij te ver ging. Toen ben ik vertrokken. Maar ik was er niet beter vanaf. Ik ben in een bende terechtgekomen, en eenmaal in een bende geraak je er maar moeilijk weer uit, tenzij je sterft. Ook daar werd ik regelmatig geslagen, als ik niet deed wat ze precies wouden verkrachtten ze me, en er was niemand die er iets tegen kon doen.”¯ Er liepen tranen over mijn wangen, maar ik kon ze niet tegenhouden. “Toen ik dan wou weggaan is het uit de hand gelopen, Levi was woedend. Hij is de leider van de bende. Toen ben ik maar gaan lopen, ze volgden me en ik had mezelf klem gelopen. Ze haalden me in, en toen ben ik denk ik flauwgevallen, want het volgende dat ik me herinner is dat ik wakker werd door de zon. En Seth zat daar, en nu zit ik hier.”¯ Ze waren stil. Seth had mijn hand vast en kneep er zachtjes in.
“Je hebt dus nergens om heen te gaan. Dan denk ik dat we moeten kijken of we nog ergens een bed kunnen vinden voor jou.”¯ Billy stelde geen lastige vragen, niets, hij had me gewoon laten vertellen en zou nu kijken waar ik kon blijven. Ik kon het amper geloven.
“Ze mag mijn bed anders wel gebruiken,”¯ zei Seth. “Ik slaap dan wel op de bank.”¯ Billy knikte.
“Oké, maar dit is een tijdelijke oplossing. Toon je haar kamer?”¯
Seth stond op en hielp mij ook rechtstaan.
“Sinds mijn vader gestorven is woon ik hier ongeveer. Ik vind het raar om bij me thuis te zijn en Billy heeft dan voorgesteld om hier te komen. Het is hier wel klein, maar ik voel me hier thuis.”¯ Hij bracht me naar een kleine kamer. Aan de rechterkant stond er een bed, en in de linkerhoek stond er een bureau. Het was een beetje rommelig en Seth gooide snel wat kleren in een hoekje.
“Sorry voor de rommel. Leg je maar snel op bed, Carlisle zal wel tot hier komen voor jou.”¯
“Dankjewel,”¯ dat ene woordje toverde zo een mooie glimlach op zijn gezicht. Vooraan was er geluid, iemand die door de gang kwam. Een momentje later kwam er een man binnen. Hij leek helemaal niet op de mensen hier. Hij was spierwit en had goudgele ogen.
“Goedemiddag, ik ben Carlisle.”¯ Zei hij en gaf me een hand. Deze was echt ijskoud. Carlisle begroette ook Seth en bekeek dan mijn voet. Zijn koude aanraking deed eigenlijk wel deugd.
Hij deed zalf op de onderkant van mijn voeten en legde een tape om mijn enkel, die blijkbaar verstuikt was. Ik zou een aantal dagen niet mogen lopen of dat moeten beperken tot het minimum. Ik vond dat erg, omdat dat mijn vrijheid was die men van me wou ontnemen.
“Ik zal wel voor je zorgen hoor.”¯ Fluisterde Seth tegen me.
“Een paar daagjes overleef ik wel.”¯
Reacties:
Ahw ^^ zo lief ^^ Maar Seth is ook gewoon schattig =^.^= Snel doooor
dat is zo cute....
het lijkt wel alsof seth met haar ingeprent is
dat idee vind ik nog veel schattiger
Seth is zoooo cuteee
Meid dit is écht heel erg mooi !
Informeer er maar meer mensen over want dit prachtige verhaal mogen ze niet laten liggen !
Love it, en ik heb geen spellingsfouten gevonden ( nouja ik lees gewoon overal over omdat ik het zo mooi vind en dan vind ik niets )
Lots of love
x
je schrijft echt onmenselijk goed...
so sweet...