FanFic.nl

Friend or Foe? * EPILOOG TOEGEVOEGD AFGEWERKT*

I know you (Aro PoV)

Langzaam spelen mijn vingers met de vlam van een kaars. Ik voel de glimlach om mijn mond. Ik weet zelf ook niet waarom ik het meisje aangenomen heb, want alles wat zij van plan is zal ons in gevaar brengen.
‘Wat gaat er in je hoofd om broeder?’ de stem van Caius drong verdacht langzaam mijn hoofd binnen. Net zo langzaam draaide ik me om, ‘ik moest denken aan onze nieuwe medewerkster.’ Caius trok een wenkbrauw op, ‘wat is er met haar? Heb je iets gezien en dat niet aan mij en Marcus verteld?’
Ik glimlachte mistroostig, ‘ik ben bang van wel Caius. Maar het is dan ook niet fraai wat ik heb achtergehouden.’ ik draaide me weer om en keek gefascineerd naar de dansende kaarsenvlam.
‘Neem me dan in vertrouwen, Aro.’
Ik zuchtte diep, ‘Felix weet ontzettend veel over ons, mede met de hulp van haar ouders. Die wij niet zo lang geleden moesten elimineren omdat ze zoveel wisten. We hebben haar over het hoofd gezien, en ik begrijp niet waarom!’ het laatste kwam er behoorlijk geïrriteerd uit.
Caius gaf een tijdlang geen antwoord, maar eindelijk: ‘waarom heb je haar dan niet ook uitgeschakeld toen je de kans had?’ Ik keek hem vanuit mijn ooghoek aan, ‘als ik dat wist, zou ik allang iets ondernomen hebben. Maar ik weet dat we een kans mislopen als we haar doden. Dus dat wil ik niet.’ Caius keek me met een sceptische blik aan, ‘Aro, wat ben je met haar van plan?’
Opnieuw keek ik naar de dansende vlam, ‘ze mist haar ouders en broer vreselijk. Ze weet dat als wij haar pakken ze niks te verliezen heeft. Ze is absoluut niet bang om te sterven.’ Ik keek Caius nu recht aan en opnieuw kroop er een glimlach over mijn lippen. ‘Dus wat kunnen beter doen dan…’
‘Haar onsterfelijk maken.’ maakte Caius mijn zin af. Dit was zo fijn van Caius, ik hoefde hem maar weinig uit te leggen. Hij kende me.
Ik knikte, ‘precies. Dan vergeet ze hopelijk wat ze hier kwam doen, en de rest van haar niet zo fraaie verleden. Door ons zijn haar ouders en broer er per slot van rekening niet meer.’
‘Maar wanneer wilde je haar dan…’
‘Oh laat haar nog maar even aanmodderen.’ onderbreek ik Caius. ‘Ik ben benieuwd waar ze mee komt.’
Ik krijg geen antwoord, en als ik helemaal geen reactie meer krijg dwalen mijn gedachten weer af en gaat mijn vinger speels door de vlam van de bijna opgebrande kaars heen.
Haar onsterfelijk maken leek vreemd, aangezien ze niet bang was om haar leven op te geven. Maar ik hield er niet van als het me niks kostte om iemand het zwijgen op te leggen. Dat was te makkelijk. Vooral omdat Felix al niks meer te verliezen had. Wat als ze hier een leven zou opbouwen? Hier vrienden zou krijgen? En wat als ik het dan weer zo uit haar vingers kon laten glippen? Want het was duidelijk dat ze gevaarlijk was. Dat het niet lang zou duren voor ze aan de hele wereld bekend zou kunnen maken dat er wel degelijk vampiers bestonden.
Ik moest bijna lachen om mijn eigen genialiteit, alles wat ik ooit had bereikt, had ik bereikt met geduld. Maar mijn eeuwige geduld, werd nu voor het eerst toch op de proef gesteld. Ik kon niet te lang wachten.
Ze had geen idee met wat voor machten ze aan het spelen was.

Reacties:

Er zijn nog geen reacties op dit verhaal.