FanFic.nl

Friend or Foe? * EPILOOG TOEGEVOEGD AFGEWERKT*

What should we do? (Aro PoV)

Ze keek me strak aan, hield al mijn bewegingen in de gaten. Ik ijsbeerde door de zaal. Geïrriteerd, dat was ik. Hoe had ze het voor elkaar gekregen me al zo snel te laten handelen? ‘Kun je me zelf uitleggen waarom ik je niet gewoon heb uitgeschakeld toen je hier kwam?’vroeg ik.
Ze trok een wenkbrauw op, ‘hoezo?’ Ik keek haar recht in haar helderblauwe ogen, geen angst, verdorie…
‘Omdat ik toen ik je had schudde, wist wat je allemaal deed, en wilde doen. Ik ken elke gedachte die je je leven lang gehad hebt. Ik weet wat er met je ouders en broer is gebeurd. En niet alleen omdat ik daar zelf bij was.’ Een glinstering in haar ogen vertelde me dat ze dat niet aan zag komen.
Ik knikte, ‘oh ja. En ik weet ook dat je niet bang bent om te sterven, omdat je vindt dat je alles toch al kwijt bent. Niet? Dus nogmaals! Waarom heb ik je niet uitgeschakeld toen ik de kans had?’ ik moest rustig blijven, haar niet afschrikken.
‘Geen idee. Misschien ben je bang?’
Caius vloog op, ‘jij zou bang moeten zijn! Niet wij!’ ‘Voel je je aangesproken dan? Ik had het tegen Aro.’ zei ze spottend. ‘Broeder! Blijf rustig!’ zei ik streng. ‘En wat jou betreft…Besef je in wat voor kringen je je begeven hebt?’
Ze knikte. ‘Hoe kun je dan zo rustig blijven? Heb je enig idee waar we toe in staat zijn?’ vroeg ik. Stilte, ook geen hoofdknik.
‘Niet dus.’ concludeerde ik. Ik maakte een handbeweging en de grote eikenhouten deuren werden open gegooid voor Demetri die binnenkwam met een geblinddoekt meisje. Felix’ ogen werden groot toen ze besefte wie het was.
‘Mel!’
‘Je hebt niet alleen je eigen leven in gevaar gebracht, maar ook dat van je vriendin.’ ‘Fel? Fel! Waar ben ik?’ er klonk paniek door in haar stem. ‘Rustig blijven Mel! Het komt goed!’ zei Felix zacht.
‘Ben je daar zeker van?’ vroeg ik terwijl ik Melanie bij een arm pakte en de blinddoek afdeed, ik dwong haar me aan te kijken. Melanie kromp ineen toen ze me in mijn ogen keek, ‘waar ben ik?’
‘Dat doet er nu niet toe. Wat er toe doet is dat je achter ons bestaan bent gekomen, en daarmee niet alleen jezelf en Felix in de problemen hebt gebracht. Maar nog iemand.’ Opnieuw maakte ik een handgebaar, en dit keer trok Jane iemand met zich mee.
‘Oh nee! Niet Peter!’ riep Melanie terwijl ze me met smekende ogen aankeek en haar ogen zich vulden met tranen.
Felix had haar ogen gesloten, ik kon haar bijna zien denken. Maar waar ze aan dacht was nog steeds een mysterie.
Ik wendde me tot Melanie, ‘weet je wat de gevolgen zijn van je ontdekkingen?’ Het meisje gaf geen antwoord.
Ik pakte haar hoofd met twee handen beet en dwong haar naar haar broertje te kijken.
Ik hoefde zijn naam niet meer te noemen, Felix kende de regels goed genoeg om ze ook zonder mijn bevel uit te voeren.
Hij greep Peter bij een arm en beet. Bloed stroomde over de vloer terwijl Melanie het uitschreeuwde en door haar knieën zakte.
Langzaam keerde ik me naar Felix toe, ze stond daar nog steeds zonder een vin te verroeren.
Ruw pakte ik ook haar hoofd in mijn handen en even snakte ze naar adem, ‘kijk naar de gevolgen van jouw acties, Felix.’ zei ik in haar oor terwijl ik Demetri een hoofdknik gaf.
Hij liep naar Melanie toe.
‘Kijk, Felix.’ zei ik zacht. Demetri hees ook Melanie overeind pakte haar hoofd beet trok dat ruw naar achter en beet. Nog meer bloed stroomde over de grond. Maar ik liet Felix niet los.
Pas toen ik natte tranen over mijn handen voelden stromen liet ik haar gaan.
Meteen rende ze naar Melanie toe die levenloos op de grond lag. Ze nam het hoofd ban Melanie in haar handen en huilde met lange uithalen.
Ik had haar eindelijk gebroken.

Reacties:

Er zijn nog geen reacties op dit verhaal.