FanFic.nl

The Fairies' Tale

Chapter 27

Dorien POV
Bende plooiers! Houden we eindelijk nog eens een écht feestje, gaat de helft slapen voor de drank op is! Alsof het leven echt zoveel beter is na een paar te verwaarlozen uurtjes nachtrust. Mortal fools…
Anyway, we zitten dus nog met z’n zessen rond de tafel. Daan heeft haar kelder opengesteld voor Kol en Tessa, en Dezh en Bill zijn een uur geleden naar hun kamer vertrokken, op de voet gevolgd door Suki, Gustav, Elvis en Kay. Die laatste maakte Tom ook nog eens duidelijk dat hij niet moet proberen om straks, en ik citeer, ‘als een dronken circusbeer door het huis te gaan stommelen, zichzelf op gitaar te begeleiden bij het zingen van Schnappi Das Kleine Krokodil, door het slaapkamerraam te pissen en vervolgens zo elegant in bed te springen dat hij haar eruit schopt, want dan mag hij op de bank slapen tot Pasen.’
En die opmerking was niet zo vergezocht als ze klonk. Ah, Nieuwjaar...
Aangezien wij de woonkamer geclaimd hebben voor de rest van ons feestje zijn Suki, Gustav en Elvis verkast naar de logeerkamer, de enige overgebleven slaapkamer in het hele huis die niet is omgebouwd tot inloopkleerkast, panic room, bergplaats of paintballkamer. Misschien ontdekken Suki en Gustav na vannacht ook eindelijk de geneugten van een echt bed in plaats van een zetel. En van een deur met een slot. Honest to God, het wordt awkward om elke ochtend langs hen heen te moeten lopen om te gaan ontbijten. Ik weet inmiddels meer details over Gustavs fysiek dan een mens ooit zou moeten weten over een huisgenoot.
River gooit triomfantelijk een kaart voor mijn neus op tafel. Harten Heer. We spelen Royally Flushed, het simpelste drinkspelletje ter wereld. De deler, River in deze ronde, deelt de kaarten zodat ze zichtbaar op tafel liggen. Wie de eerste koning krijgt, plaatst een glas in het midden van de tafel en vult het met een drank naar keuze. Vodka, rum, bier of vruchtensap, want we hebben niks anders. Bij de tweede koning moet de speler in kwestie een slok nemen van het glas en het terugplaatsen, en het slachtoffer van de derde koning moet het glas leegdrinken voor de vierde koning gedeeld wordt. Als de vierde koning valt voor het glas leeg is, wordt het opnieuw bijgevuld. Pas wanneer het tot op de bodem leeg is mag de volgende persoon delen. En zo ga je door tot alle flessen leeg zijn of tot er iemand moet kotsen.
Ik heb net de derde koning gekregen, wat betekent dat ik nu mag drinken voor mijn leven.
‘Slikken, bitch!’ lalt Tom. Die opmerking zet Yas hem betaald met een mep van de koekenpan die Daan weer eens heeft laten slingeren. River deelt te snel, ik ben net op driekwart wanneer de vierde koning het tafelblad raakt en mijn zes kompanen schreeuwen in koor ‘Flushed!’
‘Genade,’ smeek ik en verstop mijn bijna lege rumglas snel achter mijn rug voor Johnny het nog eens tot aan de rand vult. ‘Ik geef op, ik kan niet meer.’
‘Hoeft ook niet,’ klinkt het treurig. Captain Jack tilt een lege fles op en tuurt in de hals. ‘The rum’s gone. Again.’
‘Zijn we al klaar, dan? Maar ik ben nog helemaal niet dronken,’ zegt Georg verbaasd, staat op van zijn stoel, boert luid en valt languit voorover op het tapijt, waar hij een genadeloze giechelaanval krijgt.
‘Wat nu? Slaaptijd?’ vraagt Tom terwijl hij zijn koekenpan-buil masseert.
‘Guess so.’ River probeert de kaarten bij elkaar te rapen, maar zijn vingers willen niet echt meer mee. Hij haalt zijn schouders op en gooit de slordige stapel neer tussen de lege flessen.
‘Maar Do moet nog een glas drinken,’ zeurt de gitarist. ‘Anders is het niet eerlijk.’
‘Spuit je oren uit, Kaulitz. De drank is op.’ Ik giet mijn laatste slok achterover en zet het lege glas voor zijn neus op tafel. Tom staart me van onder zijn cowboyhoed een paar tellen verongelijkt aan. Dan verplaatst hij zijn blik naar Yas, die zit te zwalpen op haar stoel met Johnny’s kapiteinshoed op haar hoofd. Hij leunt over de tafel tot zijn neus bijna de hare raakt.
‘Howdy, partner,’ zegt hij grijnzend, vist de plastic revolver uit het holster aan zijn broek en port er stevig mee in haar buik.
‘Bwurk!’ boert Yas, en met een geluid alsof iemand een emmer leeggiet laat het arme dronken spook in één keer haar volledige dagvoorraad rum los. Het valt letterlijk door haar heen. Verschrikt slaat ze haar handen voor haar mond, maar het kwaad is al geschied: rond haar stoel staat een enorme plas die walmt van de alcohol.
‘Niet alweer,’ kreunt ze.
‘Leuk hoor!’ gil ik en grijp naar de koekenpan, maar de crapuleuze cowboy haast zich meteen buiten mijn bereik. ‘En wie gaat dit opruimen?’
‘Nou, jij kan alvast één glas opruimen,’ grinnikt hij.
‘Als jij denkt dat ik...’ Maar Yas maakt een einde aan het gekibbel door met een sereen gezicht op te staan van haar stoel, haar knokkels te kraken en angstaanjagend kalm naar Tom te wijzen.
‘Jij. Gaat een dweil halen. Nu.’ Tom opent zijn mond om te protesteren, maar bedenkt dan dat Yas nu heel goed in staat is om hem buiten westen te slaan en hem een hele nacht in die plas te laten marineren. Dus hij wankelt dan toch maar foeterend naar de keuken.
‘Eigen schuld. Wie het spook port moet de rum opdweilen,’ orakelt Johnny. Hij steelt zijn hoed terug, gaat even door zijn knieën en hijst Yas over zijn schouder. Die laat het allemaal gebeuren, hoewel de dronken piraat alarmerend staat te zwalpen. Nu ja, als hij haar laat vallen maakt het ook niet zoveel uit. Veel doder kan ze niet worden.
‘We pillage, we plunder, we rifle and loot. Drink up me hearties, yo ho! We kidnap and ravage and don't give a hoot. Drink up me hearties, yo ho!’ Captain Jack beklimt al zingend de trap met Yas nog steeds als een pas veroverde buit over zijn schouder.
‘Sssssst! Kay zei geen gezang!’ sis ik hen achterna.
‘Yo ho, yo ho, a pirate's life for me!’ brullen ze in koor terug.
‘Kleppen dicht!’ komt het slaperig-geïrriteerd uit de kamer van de tweelingen.
‘We extort, we pilfer, we filch and sack!’ doet Johnny er nog een schepje bovenop.
‘Drink up me hearties, yo ho!’ echoot Yas.
‘Maraud and embezzle and even high-jack!’
‘Drink up me hearties, yo ho!’
‘Wil iemand die twee rumkegels even kielhalen?’ Onmiskenbaar de stem van een uitermate humeurige Elvis.
‘YO HO, YO HO, A PIRATE'S LIFE FOR ME!’ De laatste noot wordt benadrukt met de donderende klap van een zolderdeur die veel te hard dichtslaat.
‘Zorg dat ze hun koppen houden of ik kom naar boven!’ klinkt het uit de kelder. Tien seconden later zwaait de deur open en rent Kol de woonkamer in, op de voet gevolgd door een wel zeer bleke Tessa.
‘Daan is wakker,’ kondigen ze nogal overbodig aan.
‘Oh jee,’ mompelt River. ‘Georg?’
‘Ik ga al, ik ga al. Damage control.’ De bassist slikt dapper en marcheert richting kelder, waar het gevloek en het gerammel van kettingen met de seconde luider klinkt. Hij salueert als een gladiator voor hij de deur achter zich sluit.
‘Arme jongen,’ zucht Tom terwijl hij zijn dweil een laatste keer uitwringt boven de pot van de ficus in de hoek. ‘Daan met een verstoorde nachtrust… Laat ons hopen dat hij een witte vlag vindt om mee te zwaaien, of wij mogen morgen bloemen naar zijn moeder sturen.’
‘Ik eh... denk ook niet dat wij nog terug naar beneden gaan vannacht,’ mompelt Tessa. River en ik kijken elkaar een tel aan, hij haalt zijn schouders op en ik sla een arm om Kol’s hals.
‘Kom, arme schaapjes. Jullie kunnen wel op zolder slapen.’
‘Yes!’ Tessa slaat spontaan een kruisteken. ‘Thank you, God.’
Met z’n vijven sluipen we zo stil mogelijk de trap op. Tom verkloot die goede bedoelingen echter door bij het binnengaan van de tweelingkamer prompt over Bill’s rondslingerende laarzen te struikelen en heel luidruchtig op zijn bek te gaan. Kol, Tessa, River en ik geven het dan ook maar op en rennen zo snel mogelijk naar de zolder om het melodieuze gevloek van Kay, Dezh, Bill, Suki, Gustav en Elvis voor te blijven en schuiven de grendel voor de deur. Je weet immers nooit of een wraakzuchtig iemand om half zeven ’s ochtends een waterballonbombardement op het programma heeft staan. Ja Gustav, we wijzen naar jou.
Yas en Johnny zijn gelukkig meteen in slaap gevallen (letterlijk, ze liggen met kostuums en alles bovenop de dekens van hun bed) dus we kunnen Kol en Tessa tenminste dat trauma sparen. In een hoek van de zolder ligt een immense massa kussens en dekens waar het tweetal wel een nachtje comfortabel kan slapen. Ik voel even aan mijn haar, de zwarte verf is inmiddels vreselijk stijf en plakkerig. Maar douchen zit er nu niet meer in. Ik laat me voorover vallen op mijn kant van het bed en slaap zodra mijn gezicht in het kussen ploft.

-yay, TFT! eh, en is er iemand die per sé de volgende wil? anders claim ik die ook, want ik had een idee maar dat paste hier niet meer in...-

Reacties: