FanFic.nl

Standalones

The last rose.

Ik heb me altijd op mijn gemak gevoeld bij jou, altijd. Het was altijd; zij en hij. Die zouden het niet lang vol houden. Ze passen zo ontzettend niet bij elkaar. Dat dacht ik dus niet, al die tijd. Ik wist niet wat jij eigenlijk aan het doen was. Je manipuleerde me met alles wat ik deed. Ik moest dingen van je doen die ik niet wou, maar ik deed het; Omdat ik van je houd. Does it hurt? To know I'll never be there. Bet it sucks, to see my face everywhere. It was you who chose the ending like you did. Het was je eigen fout dat ik je niet meer wou.
Je gaf me het gevoel dat ik niets was, enkel jou vriendin. Ik liet daar door al mijn vrienden in de steek, ook al wou ik het niet. Ik deed het onbewust, ik liet me niet meer zien, liet niets meer van me horen. Ik was helemaal geobsedeerd door jou. Alles wat je deed, was in mijn ogen goed. Alles wat je vertelde, was in mijn ogen stoer. I was the last to know, you knew axactly what you would do. Don't say. You simply lost your way, she may believe you. But I never wil .. Never again.
Op één avond, we waren samen. We waren bij een festival, aan het genieten van de bands. Ik begon me de afgelopen dagen niet meer fijn te voelen, bij jou. Je was, net zoals alle andere avonden en dagen weer aan het hangen. Je moest en zou me zoenen, of ik het nou wou of niet. Ik zocht een uitvlucht. Zocht een vriend op en ging lopen. De hele avond lang. Alleen maar om jou niet te hoeven zien, zodat jij niet klef zou kunnen doen, jij mij niet zou kunnen manipuleren. Die avond zag ik je flirten met een ander meisje. Ik wou het uit maken, maar toch deed het me pijn.
Know that I will never marry. Ik wist dat ik je kwijt was, ik wou je ook kwijt, maar ook weer niet. Jij was diegene waar voor ik leefde, waar mee ik mijn leven wou delen. Maar ook al deed je me zoveel pijn, zo ontiegelijk veel pijn. Ik bleef bij je. Weken te lang. I'd ask you to be true. Ik vroeg aan jou, of je nog van me hield. Je zei ja, maar tegelijker tijd zag ik je blik. Je blik verrade je. That if you say, goodbye today.
Ik wist het, het was over. Je vertelde me later .. dat het je niet boeide hoe ik me voelde. Mijn hart scheurde kapot, heb me zoveel pijn gedaan. I will not kiss you. Ik wil je niet meer terug, maar heel stiekem houd ik nog van je. Niet dat ik dat zal toegeven, maar ik doe het nog wel. Je hebt me toen gewonnen, en ik ben nog steeds jou prijs. Alleen wil ik het niet.
Ik kijk naar je, als ik je tegen kom. Je kijkt steeds weg, als ik oogcontact zoek. Is het omdat je, je schuldig voelt, of omdat je weet dat je liegt? Het kan geen pure haat zijn.

Ik kijk naar de dingen die ik van je heb gekregen. Ik kijk naar de tijger op mijn kast en tranen vullen mijn ogen. Er stond op; I love you. Het doet me denken aan hoe jij elke keer zei dat je van me hield. En dat je me nooit meer kwijt wilde. Dat je voor mij leefde, en ik leefde voor jou. Het is zo moeilijk om te doen geloven, dat jij diegene bent die ik zo zou moeten haten. Het bestaat gewoon niet. Ik pak de knuffel van de kast en duw hem tegen mijn borst. Ik haat je, ik haat je. Er rolt een eenzame traan over mijn wang naar mijn kin, die daarna op de knuffel valt. Ik .. hou van je.

Reacties:

Er zijn nog geen reacties op dit verhaal.