FanFic.nl

Pokémon Black and White Adventures

Chapt 12: Sparky ain't gonna lose.

''Sparky, Thunderbolt!'' De Pikachu knikte, waardoor de pluk van zijn kuifje meeveerde. Hij laadde zijn energie op tot één grote elektriciteit en vuurde die op de katachtige pokémon af die zijn tegenstander hoorde te zijn. ''Purrloin, ontwijk!'' De Purrloin sprong net op tijd aan de kant, waardoor de gele bliksem de pokémon net miste. Sora gromde. Die jongen had net wel gezegd dat hij zo niet met zijn pokémon om hoorde te gaan, maar als hij zo'n liefhebber van deze wezens was, waarom had hij ze dan geen naam gegeven? En waarom vocht hij dan met ze? Bij die gedachte begon hij te fronsen. In principe zou hij gelijk moeten hebben, maar iets in hem zei dat ook al zou hij het tegen hem zeggen, hij toch niet naar zijn verhaal zou luisteren. Nog voor hij het in de gaten had, had zijn tegenstander een aanval ingezet tegen de Pikachu, die had gewacht op een order van zijn trainer, maar die niet had gekregen. Sparky werd geraakt en knalde tegen de grond. ''Pika!'' piepte hij bij het raken van de grond. Sora staarde geschokt naar zijn pokémon. ''Sparky!''

Roxas keek met moeite naar de strijd die voor hem aan de gang was. Het was waar dat zijn broer nog veel had te leren als het ging om vechten, maar wat die jongen net tegen hem had gezegd was een valse beschuldiging geweest. Sora ging uitstekend met zijn pokémon om. Hij zou zelfs voor ze door het vuur gaan als het moest. Daarbij, als iemand zijn pokémon aan zou vallen zou hij ze afschermen van het gevaar en zelf de klap opvangen. Nee, Roxas kende zijn broertje hier te goed voor. Sora zou nooit zo in elkaar zitten. Op dat moment liet hij zijn blik even over het terrein glijden. Een grasachtige vlakte. Sparky had er niet echt een nadeel aan, maar ook geen voordeel. Na dit geconstateert te hebben, richtte hij zijn blik op de jongen, pas nu beseffend dat Chiara niet bij hén stond, maar naar hém toe was geslopen. Wat spookte er rond in haar gedachte, was ze gek geworden? Ze probeerde recht in haar donkerblauwe ogen te kijken, totdat hij merkte dat die niet op zijn ogen gericht stonden, maar het voorwerp in de jongen zijn handen. De ketting van Sparky. Wacht.. Wat?

Zachtjes sluipend kwam Chiara dichterbij de tegenstander van Sora staan. Ze grijnsde lichtjes bij iedere stap die ze dichter in de buurt kon zetten, terwijl ze niet opgemerkt werd. Als dit zo doorging, had Sparky binnen een paar tellen het voorwerp weer om zijn nekje hangen. Net op het moment dat ze dichtbij genoeg was om hem te pakken, en haar hand er voorzichtig naar uitstak, zag ze de ogen van de jongen vanonder zijn pet naar haar toe glijden. Ze beet gelijk op haar tong om niet te vloeken, maar deed nog een laatste poging de ketting uit zijn handen te graaien. Hij trok zijn hand echter weg, waardoor ze struikelde en haast op de grond viel, als de jongen haar niet had vastgepakt bij haar kraag. Roxas en Sora zagen meteen deze actie, en gooiden een pissige blik naar de knul met het ijzeren voorwerp in zijn ene hand, terwijl hij Chiara stevig omlaag hield met zijn andere. ''Laat los!'' Ze zagen de spartelende poging van Chiara om los te komen, maar die was tevergeefs. Sora snoof en wilde erop af rennen, maar Roxas greep hem weer bij zijn arm. ''Concentreer je op het gevecht, anders verlies je.'' Hij keek strak voor zich uit, terwijl hij vanuit zijn ooghoek kon zien dat Sora hem verbaasd aangaapte. Hij liet zijn broer los en beende langs het gevecht af. ''Heb je haar niet gehoord? Laat haar los!'' Een grijns werd zichtbaar op de jongen zijn gezicht. ''Best.'' In plaats van haar netjes recht op te zetten, zoals dat normaal hoorde, duwde hij haar nog verder omlaag, waardoor ze languit in het gras terecht kwam. Roxas snoof, terwijl zijn gezicht nu op onweer stond. ''Wat is jouw probleem?! Waarom denk je dat je andermans pokémon meteen kent en pak je hun spullen af?!'' Op dat moment kwam de Purrloin met een harde knal op de grond terecht. Bewusteloos. Sora had dus gewonnen. ''Daar, ik heb gewonnen. Geef me nu die ketting terug!'' Sparky vonkte kwaad, met zijn blik gericht op de knul die hen net had uitgedaagd. Roxas was inmiddels naar hen toegelopen en had Chiara overeind geholpen. Ook zij keken afwachtend naar wat de jongen ging doen.

''Hmpf, ik heb geen andere keus, zo te zien.'' Hij liet zijn Purrloin terugkeren en gooide de ijzeren ketting vlak voor de Pikachu zijn poten neer, voordat hij zijn handen in zijn broekzak stopte en wegliep. ''Hé?! Waar denk jij heen te gaan?!'' riep Roxas hem na. Zonder zich ook maar één keer om te draaien gooide hij zijn rechterhand de lucht in, waarbij zijn duim, wijsvinger en middelvinger gestrekt waren. ''Dit is heus niet de laatste keer dat we elkaar tegenkomen. Ik zie jullie wel weer!'' Sora, Roxas en Chiara fronsten alledrie, terwijl ze keken hoe de groenharige knul in de verte verdween. ''We weten zijn naam niet eens...'' mompelde Chiara beduusd, terwijl Sora op ze af kwam gerend. Ondanks de situatie waar ze zich net in hadden verkeerd begonnen de twee broers te grinniken. Chiara draaide zich verbaasd naar de twee. ''Wat..? Het is toch normaal als je je voorsteld..?'' Door de onzekerheid die in haar stem te horen was, moesten de twee nog harder lachen. Ze fronste eerst, maar begon uiteindelijk ook te lachen. De pokémon keken droog naar hun trainers, niet wetend of ze nou mee moesten lachen of stil moesten blijven. ''Pikapi!'' riep Sparky verblijd, toen hij zijn ketting weer omdeed en het embleem ervan in zijn pootjes hield. Sora grijnsde naar de Pikachu, blij om zijn oude, vertrouwde uiterlijk weer te zien. ''Goed,'' begon hij luid, terwijl hij zich naar de andere twee trainers draaide. ''Er was een korte oponthoudt, maar nu kunnen we eindelijk vertrekken!'' De twee anderen gooide hun vuist de lucht in nadat Sora dat had gedaan en begonnen te juichen. ''Oh!'' Het waren net de drie musketiers. Uiteindelijk vervolgde ze dan hun weg, Nuvema Town uit, waar ze in het begin op de boot zo naar hadden uitgekeken. Nu pas zou hun avontuur écht beginnen, en dat werd er ook één.

Reacties:

Er zijn nog geen reacties op dit verhaal.