Hoofdcategorieën
Home » Twilight » Drowning in the Time | Twilight » | Hoofdstuk 1 | Part 1 |
Drowning in the Time | Twilight
| Hoofdstuk 1 | Part 1 |
Ik loop door ons nieuwe huis heen. We wonen hier nu vier dagen. Vier dagen lang heb ik geholpen met dozen uit te pakken. Dozen vol met spullen, breekbare spullen, spullen voor mij, spullen voor mijn ouders en spullen voor mijn zusje.
Ik ren de trap op en pak snel mijn schooltas van mijn bed. Ik heb zo mijn eerste schooldag. Ik haat dit. Ik kom binnenvallen midden in een schooljaar. Het is januari, er ligt een dik pak sneeuw. Ik ben benieuwd of mijn auto hier door heen komt. Het gaat denk ik wel lukken. Ik heb een auto met winterbanden, maar je weet het nooit zeker. Snel pak ik nog wat te eten en drinken van het aanrecht en ren dan naar de deur toe. Ik moet snel gaan rijden, anders kom ik nog te laten.
‘Tot vanmiddag mam!’, gil ik nog naar boven.
‘Tot dan! Veel plezier, schat!’
Ik stap in mijn auto en rij weg. Ik houd van snelheid en druk dan ook het gaspedaal stevig in. Ik zie de meter langzaam omhoog kruipen en de glimlach op mijn gezicht wordt groter. Ik mag van mijn ouders eigenlijk niet boven de 100, maar alsnog kruipt de meter langzaam hoger, de 100 voorbij. Opeens zie ik een bord voor me opduiken, Forks High School. De pijl op het bord wijst naar rechts. Ik maak een scherpe bocht en rem af. Ik pakkeer snel in en stap uit. Ik zie alle blikken op me gericht zijn. De jongens kijken met open mond naar mijn auto. Dat ben ik wel gewend. Iedereen houd van mijn auto en ik ook, maar ja. Je kunt ook niet anders, het je auto.
Ik ben blij dat hier niet zo vaak de zon schijnt, anders had ik vaker in mijn huis moeten zitten. Daarom waren we ook verhuisd. Ik was namelijk meer thuis, dan dat ik op school was. Één straal, is bij mij namelijk al één straal teveel.
In Nederland had ik pilletjes, die moesten er voor zorgen dat ik langer in de zon kon blijven. Het werkte bij mij niet. Ik had ze weggegooid en er nooit iets van gemerkt.
Ik kijk op. Nu dringt het me pas door. Dit is de plek waar Bella’s auto stond, toen ze voor het eerst in Forks kwam. Een big smile verschijnt op mijn gezicht.
Normaal denken, Saar. Beveel ik me in mijn hoofd. Twilight bestaat niet echt. Het is gewoon een sprookje, een moderne versie op Romeo en Juliet. Mmm, eigenlijk spelen er dan wel lekkere Romeo’s in.
Saar, houd je je gedachten er nou bij! Twilight bestaat niet! Het is een verzinsel.
Ik loop langzaam de school naar binnen. Ik weet de weg. Het was niet zo moeilijk te vinden, gewoon de eerste dag afgaan van Bella in mijn hoofd.
Ik kom aangelopen bij de balie. Er zit een dikke blonde vrouw achter.
‘Kan ik je ergens mee helpen?’, vroeg ze beleefd.
‘Ja. Ik ben nieuw hier.’
Voordat ik mijn naam kan zeggen begint ze al verder te praten.
‘Oh. Sarah Vermeulen. Hier zijn je boeken en hier is je kluissleutel. Je hebt nummer 23.’
Ik moet zuchten. Waarom noemt niemand me nou gelijk Saar? Sarah klinkt zo duf. Dan voel ik me net een oud omaatje. Dat kan eigenlijk ook wel, want ik ben vernoemd naar mijn overgroot oma. Daarom wordt ik liever gewoon Saar genoemd. Het is een echte Hollandse naam. Ergens ben ik er wel trots op, niemand hier in Amerika zal zo’n naam hebben.
Ik loop naar mijn kluisje toe en dump mijn boeken in mijn kluisje. Bovenop de stapel boeken ligt mijn rooster. Ik heb Engels als eerste uur of zouden ze het hier Amerikaans noemen? Ik weet het niet.
Ik begin in de enorme stapel met boeken te zoeken naar de Engels of Amerikaanse boeken.
Op de kaft staat heel groot English. Oké, ik krijg hier toch geen Amerikaans.
Uit mijn broekzak pak ik mijn iPod(touch), het is kwart voor negen. Over een kwartier begint de eerste les.
Een normaal kind zou gaan kijken waar het lokaal is, maar ik ben niet normaal. Ik loop naar de kantine toe en ga aan een lege tafel zitten. Ik kijk stiekem om naar de ‘Cullen-tafel’ en kijk snel terug als ik zie dat er iemand aan zit.
Opeens begint het tot me door te dringen wie daar zit. Ten minste ik denk dat ik weet wie daar zit.
Ik draai mijn hoofd nog een keer heel onopvallend om.
‘Renesmee’, fluister ik over mijn lippen.
Het meisje met de bruine haren kijkt op en kijkt me aan. Ze heeft dezelfde haren als Bella.
Ze staat op en loopt naar mijn tafel. Bella kijkt haar nog waarschuwend aan.
Wacht Bella... Bella... Dit kan niet waar zijn. Twilight bestaat niet. Het is gewoon een droom. Dit is een droom. Een droom. Een droom. Ik begin de woorden in mijn hoofd te herhalen.
Bella ziet er precies zo uit als de actrice.
Opeens zwaait er een hand voor mijn ogen.
‘Hallo! Is er iemand thuis?’, vraagt Nessie.
‘Hmm, wat?’
‘Ik sta al vijf minuten te vragen wat je naam is.’
‘Sorry. Ik heet Sarah Vermeulen, maar noem me alsjeblieft Saar.’
‘Ik heet...’
‘Renesmee Carlie Cullen’, maak ik haar zin af.
Ze kijkt me verbaasd aan.
‘Hoe weet je dat?’, vraagt ze verbaasd.
‘Ik weet meer dan je denkt. Kom je nooit buiten de wereld ofzo?’
‘Jawel, hoezo?’
‘Twilight, natuurlijk. Die hele serie gaat over jullie.’
Ze kijkt me nog steeds verbaasd aan.
‘Je weet er echt niets van, hè?’, vraag ik haar verbaasd.
Ze knikt met haar hoofd.
Reacties:
Wooot wooot !
Ik zou himalajaloeloe flippen
I loveeee this
Spellingsfouten kunnen de fucking pot op
Loveee it ( sorry voor slecht taalgebruik
)
Wat een leuk stukje! Ik ben blij dat de hoofdstukken zelf langer zijn dan de proloog. Stiekem vreesde ik dat je elk hoofdstuk van die lengte zou maken, want zo zijn er ook veel verhalen en dat leest een beetje irritant. ^^" Maar yay, dus!
Eerst en vooral vond ik een foutje: Verhuisd als voltooid deelwoord wordt met een 'd' geschreven. Als je mijn spellingscorrector-modus haat, moet je het maar gewoon zeggen. Maar spelling is een van de weinige dingen waar ik echt goed in ben, en jouw verhaal wordt er ook beter van, toch? ^^
En dan wilde ik ook nog even zeggen dat het me opviel dat je je zinnen vrij vaak met 'ik' begint. Dat is niet erg, maar op een gegeven moment begin je er zegmaar op te letten, en dan leidt het af van het verhaal. Misschien kan je daar wat meer variatie in steken? Maar goed, vat dit niet op als kritiek!
Lange quote:
Deze vond ik erg leuk. Omdat je hierin gewoon benadrukt dat ze een fan is, dat het maar om boeken gaat, etc. Dat ze haar weg vindt, is ook logisch, net omdat ze zo'n fan is en het allemaal wel gezien heeft. Het zou bijvoorbeeld belachelijk geweest zijn als ze zonder pardon haar weg vond, maar jij maakt dat logisch: haar fankennis geeft haar een basis.
En daarnaast vind ik het ook gewoon goed dat je zegt: ik ben een fan, maar het bestaat niet, maar he, wat leuk dat ik naar dezelfde school ga, en oh, hier stond toen dit en dit! ...dat maakt het allemaal een beetje realistischer/geloofwaardiger als het dan toch allemaal echt blijkt te zijn (voor zover de vampiers geloofwaardig zijn dan). Je had bijvoorbeeld ook alle informatie kunnen weglaten over het fan-zijn, en dan ineens: ta-daa, Edward voor haar neus! Dat zou ik een beetje lame vinden. Of je had de informatie over het fan-zijn wel kunnen toevoegen, maar dan niet zo relativerend zoals hier. Dan zou het gewoon heel ongeloofwaardig zijn. Zoals je het nu doet, beseft ze zelf dat het maar film en boeken zijn.
En het maakt me heel nieuwsgierig naar de rest! ^^
Hihi.
Ik ben benieuwd naar de rest!
Oh, nog iets. Jij typt met hoofdletters. En interpunctie op de juiste plaats. Yay! <3