FanFic.nl

I'm about to loose my mind, you've been gone for so long... (HP)

005.Het ministerie van toverkunst

Die avond kwam Emma vermoeid en teleurgesteld in de leerlingenkamer van Griffoendor, haar afdeling. Het enige wat Perkamentus haar gezegd had, was dat hij een onderzoek ging starten naar haar ouders. Hij zou voor haar uitzoeken wie ze waren en wat ze deden, omdat hij vond dat ze oud genoeg was om met de waarheid geconfronteerd te worden. Dat was wel goed natuurlijk, maar Emma had gehoopt dat hij al iets over haar ouders zelf had kunnen zeggen. De leerlingenkamer zat bomvol met mensen en het was er superdruk. Toen ze bij Perkamentus was geweest had ze van hem een bord vol eten gekregen, dus honger had ze nu ook niet meer en ze was niet meer zo bleek. Harry zat haar al op te wachten in de zetel die het dichtst bij de deur stond. Hij leek verwikkeld in een discussie met Daan Thomas over zwerkbal. Zou het spel van deze Zondag doorgaan of niet nu hun leider zijn bezem vergeten was? Toen ze erbij kwam staan ging Daan meteen weg en hij gniffelde een beetje. Ze vroeg zich af waarom en Harry zuchtte. "Daan denkt dat we een koppel zijn." legde hij uit en Emma probeerde om niet al te zenuwachtig te reageren. "Ach zo, hij is niet de enige hé." Daarna veranderde ze snel van onderwerp en ze legde aan Harry uit wat Perkamentus haar verteld had. Hij trooste haar een beetje. "Je kent Perkamentus toch wel, voor je het weet heeft hij resultaten." De rest van de avond speelden ze nog toverschaak voor het haardvuur en al snel kwamen Ron en Hermelien erbij zitten. Zo rond twaalf uur gingen Harry en Hermelien in hun bed, toen Ron en Emma na een half uur nog niet uitgespeeld waren.

Volgende morgen
Harry werd wakker door de zon die door de kleine raampjes van de slaapkamer scheen. Hij keek naast zich, maar Rons bed was leeg. Snel nam hij zijn dingen voor school en trok hij zijn gewaad aan. Hij liep de trap af, de leerlingenkamer binnen en zag Ron en Emma liggen. Precies waar hij en Hermelien ze gisteren hadden achtergelaten. Ze lagen naast het schaakbord op de grond te slapen. "Emma, Ron! wakker worden." zei Harry. Hij schopte tegen Ron z'n scheenbeen en Emma schudde hij even zachtjes door mekaar. Emma keek een beetje versuft op, maar ze glimlachte toen ze Harry zag. Ron daarentegen keek geïriteerd naar het schaakbord dat er nog steeds bijstond als gisteren. "Tijd om er een eind aan te maken." zei hij zelfzeker. Hij deed een zet, best een domme, en al snel was het spel om toen Emma met samengeknepen ogen en sluw stemmetje "Schaakmat." fluisterde. Ron werd helemaal rood, "Wraak!" schreeuwde hij, maar Harry nam hem bij zijn kraag en sleepte hem mee naar de jongensslaapkamer. "Je kan altijd nog een andere keer wraak nemen op Emma. Er is nu geen tijd voor schaken, we moeten naar de les." zei hij ongeduldig. Met de nodige aanmoediging van Harry trok Ron een vers gewaad aan en toen ze weer beneden kwamen had Emma zich ook opgefrist en was Hermelien er ook al. Zij en Harry liepen voorop de leerlingenkamer uit en toen Ron er zeker van was dat ze het niet hoorden zei hij wederom "Wraak." Emma glimlachte "Zeg me waar en wanneer..."

Opweg naar de les
Harry, Ron, Hermelien en Emma hadden het eerste uur 'verweer tegen de zwarte kunsten' van hun nieuwe leerkracht, Mvr. Omber. "Ze zit bij het ministerie van toverkunst, dat kan nooit goed zijn." Klaagde Ron luidkeels in de gang. De anderen haalden hun schouders op. Hij had gelijk, maar ze konden er toch niks aan doen. Het ministerie van toverkunst wou niet geloven dat Voldemort terug was en ze zeiden dat Harry en Perkamentus leugenaars waren. De ochtendprofeet, de tovenaarskrant, stond er altijd vol van. Op Zweinstein zelf, merkte Emma, geloofde ook niet iedereen Harry. Sommigen keken hem aan alsof hij gek was geworden. "Droebel, de minister van toverkunst, denkt dat Perkamentus een leger van tovenaars creëert om het ministerie over te nemen. Oh komaan!" zei Hermelien lachend. Ze konden er wel om lachen, maar eigenlijk was dit best serieus. Het ministerie had via Omber nu heel wat te zeggen over Zweinstein en alles zou veranderen, je kon het gewoon voelen in de lucht. Hun bange vermoedens werden bevestigd toen ze in de les te weten kwamen dat ze nu geen magie meer mochten gebruiken, maar dat ze alleen nog maar theorie moesten studeren. Dat zou wel genoeg zijn voor hun examens te halen dacht Omber. Het was een dik, roze, irritant wijf en dat was nog mild uitgedrukt. Toen ze de gang weer opliepen na de les, boog Hermelien zich naar de anderen toe. "Nu is het helemaal duidelijk, ze denkt dat Perkamentus de studenten in zijn leger gaat gebruike,, daarom mogen we niet meer leren toveren. Ze denkt waarschijnlijk: Als ze geen gevorderde spreuken kunnen gebruiken is Perkamentus niet zo veel met zijn leger." Hermelien had natuurlijk gelijk, ze had altijd gelijk. "Het is echt zo dom!" bedacht Harry. "Laat ons nu eens rond lopen, niet wetend hoe we ons moeten verdedigen. Nu Voldemort op pad is." Emma haalde haar schouders op. "Zolang we Perkamentus hebben breek ik m'n hoofd er niet over." zei ze en ze liep de hoek om. Bam! Emma was knal tegen iemand opgelopen.

Reacties:

Er zijn nog geen reacties op dit verhaal.